eitaa logo
مجله‌ افکار بانوان‌ حوزوی
746 دنبال‌کننده
1.7هزار عکس
278 ویدیو
22 فایل
*مجله #افکار_بانوان_حوزوی به دغدغه‌ی #انسان امروز می‌اندیشد. * این مجله وابسته به تولید محتوای "هیأت تحریریه بانو مجتهده امین" و "کانون فرهنگی مدادالفضلا" ست. @AFKAREHOWZAVI 🔻ارتباط با سردبیر: نجمه‌صالحی @salehi6
مشاهده در ایتا
دانلود
. مسجد، بستری برای تربیت نسل تمدن‌ساز ✍صغری راضی مسجد در اسلام از جایگاه بالایی برخوردار است. اولین اقدام پیامبر پس از هجرت از مکه به مدینه، ساخت مسجد بود؛ این اقدام پیامبر خود گویای این مطلب است که، مسجد بستری تمدن‌ساز و انسان‌ساز است. بستری که قرار است تجمع و تجلی‌گاه قدرت مسلمانان باشد. پیامبر با این اقدام خود، فرهنگ مسجد‌محوری را پایه‌گذاری کردند؛ مسجد به عنوان کانون و محلی قرار داشت که همهٔ ابعاد زندگی مسلمانان در شرایط های مختلف، اعم از جنگ و صلح، پیمان بستن، گردهمایی‌ها پیرامون این مکان مقدس جریان داشت. مسجد تنها محلی برای به پاداشتن نماز نبوده؛ بلکه از آنجاکه فعالیت­‌های بسیاری در آن متمرکز می­‌شد، نقشی به‌ غایت مهم داشت. مسجد محل گردهمایی مردم، استقبال از فرستادگان دیگر بلاد، دیدار اصحاب، محل برگزاری حلقه­ های عبادت و علم آموزی و به طور کلی کانونی برای انجام امور بسیار مهم بوده است. از دیرباز ائمه نسبت به ارزش این مکان اهمیت به‌سزایی قائل بودند؛ تا آنجا که به ذهن این گمان می‌رود که مسجد همواره محل قدرت گرفتن تشیع بوده؛ البته در واقعیت هم همین است. چرا‌که خود ائمه مهم‌ترین نشست‌های خود را در این مکان قرار می‌دادند. امام صادق (علیه‌السلام) و امام باقر(علیه‌السلام) جلسه‌های علمی و عقیدتی خود را در مسجد و نیز امام‌ رضا (علیه‌السلام) مناظرات علمی خود را در آنجا انجام ‌می‌دادند. فعل امام معصوم حکایتگر این مطلب است که، مکان‌ها در تربیت چند بعدی انسان‌ها نقش مهمی دارند. البته روایات در فضیلت و اهمیت مسجد بسیار است مانند این روایت از پیامبر گرامی اسلام (صلی‌الله علیه و آله) «مَنْ مَشی إلی مَسْجِدٍ مِنْ مَساجِدِ اللّهِ، فَلَهُ بِكُلِ خُطْوَةٍ خَطاها حَتّی یَرْجِعَ إلی مَنْزِلِهِ، عَشْرُ حَسَناتٍ، وَ مُحِیَ عَنْهُ عَشْرُ سَیِّئاتٍ، وَ رُفِعَ لَهُ عَشْرُ دَرَجاتٍ.» «هركس به سوی مسجد گام بردارد در برابر هر گامی ده حسنه برایش ثبت و ده گناهش پاك و ده درجه و منزلت او (در بهشت) بالا می‌رود». (وسائل، ج ٣، ص ٤٨٣). و امام صادق (علیه‌السلام) می‌فرماید: «لَا یَرْجِعُ صَاحِبُ الْمَسْجِدِ بِأَقَلَّ مِنْ إِحْدَی ثَلَاثِ خِصَالٍ: إِمَّا دُعَاءٌ یَدْعُو بِهِ یُدْخِلُهُ اللَّهُ بِهِ الْجَنَّةَ وَ إِمَّا دُعَاءٌ یَدْعُو بِهِ فَیَصْرِفُ اللَّهُ عَنْهُ بَلَاءَ الدُّنْیَا وَ إِمَّا أَخٌ یَسْتَفِیدُهُ فِی اللَّهِ».«کسی‌که اهل مسجد باشد حداقل یکی از این سه بهره نصیب او می‌‌شود: دعائی که خدا او را سزاوار بهشت کرده، بلائی که از او دفع شده یا یک برادر دینی قسمت او شده که برای رضای خدا از او بهره‌‌مند می‌شود». (وسائل الشیعه، ج 3، ص477) طبق روایات امامان معصوم (علیه السلام) پایان دوران ظلم و کفر از مسجد و آغاز دوران ظهور تمدن عظیم الهی از کنار مسجد خواهد بود، به این‌صورت‌که پایان حیات ابلیس از کنار قبةالصخره واقع در مسجدالاقصی و اعلام ظهور منجی عالم، امام زمان (عجل الله فرجه) از کنار بیت‎الحرام خواهد بود. در صفحه 331 کتاب کمال‎الدین و اتمام‎النعة شیخ صدوق از امام باقر(علیه السلام) روایت شده است: «فَإِذَا خَرَجَ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَى الْکَعْبَةِ وَ اجْتَمَعَ إِلَیْهِ ثَلَاثُمِائَةٍ وَ ثَلَاثَةَ عَشَرَ رَجُلًا وَ أَوَّلُ مَا یَنْطِقُ بِهِ هَذِهِ الْآیَةُ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ‏( هود: 88) ثُمَّ یَقُولُ أَنَا بَقِیَّةُ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ وَ خَلِیفَتُهُ وَ حُجَّتُهُ عَلَیْکُم؛ «هنگامی که (قائم ما) خروج کند، پشت به دیوار کعبه می‎زنند در حالی‌ که 313 تن از مردان دورشان را می‎گیرند و اول چیزی که می‎گوید این آیه است: ‏ بَقِیَّتُ اللَّهِ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ. سپس می‎گوید من بقیت‌الله در زمین خداوند و خلیفه و حجت او بر شما هستم». پس به عبارتی، ابتدای اعلام ظهور امام زمان(عج) در کنار مسجدالحرام، به عنوان پرفضلیت‎ترین مسجد رقم خواهد خورد.۴_اما چه شد که این مکان از آن منزلت الهی، به عبارتی با عملکرد ناقص انسان‌های عصر حاضر قوس نزولی رو در پیش گرفته؛ و از مسجد به نمازخانه تغییر ماهیت داده است؟ در اکثر مساجد برنامه‌ای برای تربیت نسلی که قرار است تمدن اسلامی با پرورش آنان صورت بگیرد، وجود ندارد.چرا کودکان مظلوم‌ترین افراد در مساجد هستند؟ معمولاً در برنامه‌ریزی‌های کلان مساجد از سوی روحانیت و هیئت امنا، برنامهٔ ویژه‌ای برای این قشر وجود ندارد؛ و بالعکس شاهد رفتارهای نا‌ملایم از سوی برخی نمازگزاران نسبت به فعالیت و حضور کودکان در مسجد هستیم. در بحث تربیت دینی که بخش مهمی از حوزهٔ تربیت است، محیط غنی یکی از راهگشا‌ترین راهبردهای تربیتی است. در محیط غنی اصطلاحاً افراد نیاز به آموزش مستقیم ندارند؛ و خود محیط غنی سرشار از آموزه‌های تربیتی است. 🍃ادامه دارد @AFKAREHOWZAVI
. مسجد، بستری برای تربیت نسل تمدن‌ساز ✍صغری راضی در این محیط افراد و کودکان که [عقبهٔ] مسجد هستند از طریق بصری و تجربی، بخش مهمی از ارزش‌های دینی به آنان منتقل می‌شود. تک تک افراد هستهٔ حزب‌الله جامعهٔ اسلامی در رونق دادن مسجد و برگرداندن آن به عنوان اجتماعی‌ترین لایهٔ حضور اقشار مختلف با سن‌های متفاوت، نقش پررنگی دارند؛ علی‌الخصوص روحانیت. سبک‌انگاری نقش تربیتی مسجد، از سوی روحانیت که از افراد اثرگذار در مسجد است؛ باعث گسستگی اهداف عالیهٔ آن که شامل زمینه‌سازی تربیت انسان در همهٔ ابعاد دینی و تربیت نسل اثرگذار برای تمدن‌سازی است، می‌شود. چراکه «مسجد پایگاه است و این پایگاه بر محور ذکر و نماز است؛ نه‌فقط پایگاه برای فلان مسئله‌ی اجتماعی، [بلکه‌] مسجد می‌تواند پایگاه همه‌ی کارهای نیک باشد؛ پایگاه خودسازی، انسان‌سازی، تعمیر دل و تعمیر دنیا و مقابله‌ی با دشمن و زمینه‌سازی برای ایجاد تمدّن اسلامی و بصیرت‌افزاییِ افراد». (۳۱/مرداد/۱۳۹۵) «پیامبر عظیم‌الشأن اسلام محور اساسی‌ترین فعالیت‌های آن زمان را مسجد قرار دادند. در مسجد، پیغمبر اکرم (صل الله علیه و آله وسلم) نمی‌رفت فقط نماز بخواند و بیرون بیاید؛ کاری که برای اجتماع پیش می‌آمد و مهم بود، صدا می‌زدند: اَلصلوٰةُ جامِعَة؛ بروید به سمت محل صلات.» (۳۱/مرداد/۱۳۹۵)۵_آیت الله خامنه‌ای هم نسبت به حضور پر رنگ جوانان در مسجد تعابیر زیبایی دارند، ایشان می‌فرمایند: «بایستی برای جوانها جایگاه خاص در مسجد ایجاد کرد؛ یعنی واقعاً باید برای جذب جوان برنامه‌ریزی کرد. اینکه جوان مسجد را خانه‌ی خود و جایگاه خود بشناسد و به آن اُنس پیدا کند و رفت‌وآمد پیدا بکند، خیلی برکات دارد».(۳۱/مرداد/۱۳۹۵) حضور جوانان در مسجد به عنوان نیروی پیشران انقلاب ملزم به مقدماتی است، که این مقدمات شامل حضور او به طور مستمر در مسجد، و داشتن خاطرهٔ خوب از دوران کودکی او در این محیط است. دائما فریاد بر سر جوانان می‌کشیم که چرا در مساجد حضور ندارند، اما خود برای عدم حضور آنان از یکدیگر سبقت گرفته‌ایم. اجتماع نقیضین هستیم. از طرفی مانع حضور کودکان در مسجد هستیم و هیچ برنامه‌ای برای حضور آنان نداریم و از طرفی نالهٔ هجرت نسل جوان از مسجد سر می‌دهیم. واضح است کودک امروز، جوان فرداست؛ و جوان امروز همان کودک دیروز است که مدام برای عدم حضور او در مسجد به دنبال توجیهات دینی بوده‌ایم. زمانی که کودک بود و نهال ایمان او آماده آبیاری بود مسبب انزجار او از مسجد شده‌ایم، اما امروز طلبکار عدم حضور او در مسجد هستیم. 🍃ادامه دارد @AFKAREHOWZAVI
. مسجد، بستری برای تربیت نسل تمدن‌ساز ✍صغری راضی اکنون باید به این باور برسیم که عدم حضور شادی‌آفرین این مخلوقات معصوم در مساجد برای تربیت جوان انقلابی در آینده خطرناک است. به عبارتی مسجدی که در آن کودک نباشد، آن مسجد عقبه ندارد. راهکارهایی برای آشتی دادن و ایجاد پیوند بین نسل‌های جدید و مسجد وجود دارد و می‌توان تدابیری اندیشید. به عنوان مثال می‌توان مسجد در هستهٔ مرکزی هیئت امنای خود افرادی را داشته باشد که دارای نظریه در جهت آشتی بین نسل کودک و نسل جوان، با مسجد باشند. از بهترین کارها در راستای این هدف می‌توان به برگزاری برنامه‌های مستمر اردویی، زیارتی اهتمام ویژه‌ای داشت. اثرگذاری روی این نسل از طریق اردوهای زیارتی و سیاحتی که مسجد بنیان‌گذار آن است، بسیار تاثیرات مثبتی در جهت ایجاد خاطره نسبت به این مکان دارد. بهتر است بخش اعظم برنامه‌های فرهنگی و معنوی مساجد در راستای پرورش نسل انقلابی و مومن و با بصیرت برای آینده انقلاب باشد. بسیار خوب است که مسجد برای ارتقا کیفیت برنامه‌های خود در جهت ایجاد فضای مناسب تربیتی از متخصصان و روانشناسان در این حوزه کمک بگیرد؛ و جلسات ماهانه با این افراد داشته باشد. به راحتی دو واژهٔ ایجاد محل آرامش برای نمازگزار در جهت حضور قلب و ذهن در نماز؛ و حضور کودکان در این محل قابل جمع است و هیچ دوگانگی بین این دو عبارت وجود ندارد. برای این کار بهتر است مساجد دارای اتاق‌بازی کودک باشند. این اقدام از بزرگ‌ترین اقدام‌ها در جهت جذب کودکان به مساجد است. از دیگر برنامه‌هایی که برای تربیت جوان بصیر و انقلابی می‌توان پیشنهاد داد، این است که جلسات رفع شبهه و جلسات آزاد گفتگو را مهیا کرد. و بهترین زمان اجرای این برنامه‌ها، مراسمات مخصوص اهل‌ بیت است. چراکه این مراسمات است که به خاطر متصل به اهل‌بیت دارای ظرفیت‌های عظیم است. ۷_نباید بگذاریم ماشین زمان خاطرهٔ روز‌های اول انقلاب را که در آن دوران، جوان اول مسجدی می‌شد و بعد هیئتی می‌شد و بعد مقاومتی می‌شد، از یاد ما ببرد. آری مسجد پل عروج جوانان اول انقلاب و محل سرازیر‌شدن آنان به سوی جبهه‌های دفاع مقدس بود. ما خواهان برگشتن ماهیت مسجد به عنوان مرکز مقاومت و هستهٔ مرکزی آموزه‌های دینی هستیم. ما مطالبهٔ انقلاب مساجد را در جامعه داریم. نباید گذاشت یکی از بهترین محیط‌های انتقال ارزش‌ها در جهت تربیت کودک به راحتی دچار غفلت شود. که اگر این چنین شود، و حضور آنان در مساجد محو شود، مسجد دیگر عقبه‌ای نخواهد داشت. بیایید مساجد را دریابیم، و برای رونق گرفتن آن هم‌اندیشی کنیم. 🍃پایان @AFKAREHOWZAVI
به استاد حسن طاهری، مدرس یادداشت نویسی مجلس فاتحه مادر شهید محسن طاهری و استاد حسن طاهری در قم برگزار می‌شود. 🔸مراسم هفتین روز: جمعه چهاردهم مهر از ساعت 15:30 تا 17 بر سر مزار این مادر شهید، باغ بهشت قم @HOWZAVIAN
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
. سلام حاج نادر! فاطمه میری‌طایفه‌فرد مهر که به نیمه می‌رسد حال و هوای شنیدن رشادت شما به سراغم می‌آید. مگر می‌توانم فراموش کنم مردانگی‌ات را؟! این استفهام تا ابد برایم انکاری‌است. هرگز فراموش نمی‌شوی، تا وقتی خلیج‌فارس هست، تا وقتی جزیره‌های کوچک و بزرگ ایرانی هست، هستی و می‌مانی در اندیشه ما، تو و دوستانت. دوستانی که بسان تو، شیر مردان پیکار با خودِ شیطان بودند، دوستانی همانند بیژن‌گُرد، انگار بیژن از دل شاهنامه بیرون جسته و رخشِ رستم را زین کرده و پا در رکاب گذاشته و آمده هم‌پای تو به مصاف برود، مصاف کسی که حرف اول را می‌زند در خباثت و پلیدی. حاج نادر نمی‌دانم مکه رفته‌ای یا نه، اما دوست دارم حاج نادر صدایت کنم، من مکه نرفته‌ام، ولی بوشهر آمده‌ام، خلیج‌فارس را دیده‌ام، شرجی هوای ساحل را حس کرده‌ام، معنی نیلگون را در کنار ساحل خلیج‌فارس فهمیده‌ام، قایق موتوری هم سوار شدم، عجب ابهتی دارد این دریا، عجب شکوهی و عجب غروبی. چه غروبی می‌شود که مثلاً کنار ساحل جزیره فارسی باشی بعد از کلی جدال با عین جنایت، بروی تا برای نماز آماده شوی، آن‌وقت وقت رسیدن به آرزو‌هاست... حاج نادر می‌دانم اگر الآن اسم خلیج همیشه‌فارس می‌آید و دلمان غنج می‌رود، به‌خاطر دلاوری پهلوانانی از جنس توست. پهلوانانی که آن‌قدر درست جنگیدند، آن‌قدر خوب جنگیدند که دشمن را بی‌تاب انتقام کردند. میخ‌های دستت، حجت مظلومیت توست، میخ‌های دستت، حجت خباثت دشمن توست، من به مظلومیت و اقتدار تو مؤمنم. حاج نادر! کاش حیات زمینی داشتی و شکوه ایران‌مان را می‌دیدی، الآن هم تحریم می‌شویم، ولی می‌جنگیم، با ادوات جنگی ساخت ایران‌مان و ایمان فرزندانی از جنس تو. تا شرک و کفر هست مبارزه هست و تا مبارزه هست ما هستیم، این را امام یادمان داده. راستش را بخواهی از تحریمِ ما خسته شده‌اند، یا شاید دیگر چیزی برای تحریم پیدا نمی‌کنند. حاج نادر حال دلمان خوب است اما غصه داریم، برای فرزندانی از این سرزمین که با شما آشنا نکردیم، از جنگ نگفتیم، از خوب‌ها و خوبی‌های‌شان نگفتیم. حاجی نگران این روز‌های ما نباش، یاد گرفته‌ایم صبور باشیم و شجاع. یاد گرفته‌ایم که هیچ دستی جز دستان زنان و مردان این سرزمین نمی‌تواند گره‌گشا باشد. حاجیِ دهه چهلی، دهه هشتادی‌ها و نودی‌ها از جنس خودتان هستند، ایران شیربچه زیاد دارد. حاجی خیال‌تان راحت! مواظب وطن هستیم. حاجی به لحظه مظلومانه شهادت شما در جزیره فارسی قسم، ما ایستاده‌ایم، ایستاده‌ایم به پای هرآن‌چه شما خون دادید. حاجی می‌دانیم دریغ است ایران که ویران شود. مطمئن باش نمی‌گذاریم ایران‌مان، کنام پلنگان و شیران شود. حاجی حاجی بگوشی؟! ما گوش‌مان به لبان نایب حضرت روح‌‌الله‌است. ما دل‌مان گرم است به تدابیر ایشان. حاج نادر ما هم مثل شما حرص دشمن را درمی‌آوریم، خسته‌اش می‌کنیم. حاجی داریم برای خواندن نماز در مسجدالاقصی آماده می‌شویم. چقدر جای شما خالی‌است! حاجی می‌دانم روزی‌خور خوان اباعبدالله هستید، برای ما هم دعا کن، دعا کن پاسدار خون شما باشیم. مرگی بسان مرگ شما آرزوی ماست. دعا کن در دنیای بی‌رحم بی‌خبری‌ها، تلف نشویم. دعا کن برای ما، قرار گذاشته‌ایم، زمینه ساز ظهور مهدی موعود باشیم. متن در خبرگزاری رسمی حوزه 👇 https://hawzahnews.com/xcsKQ @AFKAREHOWZAVI
. 🌸تربیت آسان ✍زهرا نجاتی برای اغلب پدرو مادرها پیش آمده که با درخواست‌های پی در پی فرزندانشان، مواجه شوند‌ و رویکردهای مختلفی در قبال این موضوع دارند‌. عده‌ای گمان می‌کنند محرومیت همیشه ضعف‌آفرین است و عده کمتری خودشان را ملزم به مخالفت با فرزندشان می‌دانند که البته خیلی زود با لجبازی کودک مواجه می‌شوند. اما موضوع این است که در روانشناسی اسلامی،درمواردی که فرزند خلاف میل پدر ومادرخواسته‌ یا مخالفتی دارد، تا پنجاه درصد باید بر اساس تغافل عمل کرد‌. اگر دلیلی محکم، برای مخالفت وجود نداشته باشد و ضرر تربیتی یا جسمی برای فرزند وجود ندارد، می‌شود با آن راه آمد. اگر"شتردیدی، ندیدی‌های" پدر و مادر،پاسخگو نبود، وارد مرحله بعد برخورد، یعنی سی درصد جا به جایی می‌شویم. تکنیک «جا به‌جایی» یعنی به جای چیزی که کودک به غلط به آن اصرار دارد، پیشنهاد دیگری مطرح کنیم. مثلا به جای «خوردن بستنی در هنگام سرماخوردگی کودک»، به او «خرید کلوچه» را پیشنهاد دهیم‌. نکته بسیار مهم،عمل به وعده‌های پدرانه و مادرانه‌مان است چرا که کودکان ما را خدای خودشان می‌بینند و اگر زیر قول و حرف‌هایمان بزنیم، راجع به خداوند هم در بزرگسالی، بدگمان خواهند بود و وعده‌های او را جدی نمی‌گیرند‌. اگر در بخشی از موارد، جابه‌جایی پاسخگو نبود، وارد فاز سوم، یعنی "ناکامی بهینه" می‌شویم‌. نکته خیلی مهمی که بعضی پدر و مادرها را به اشتباه انداخته و به خصوص در مورد تهیه گوشی و در اختیار قرار دادن فضای مجازی شده، این است که اغلب تصور می‌کنند فرزندانشان در صورت ناکامی، افسرده و آسیب‌پذیر می‌شوند. در حالی که واقعیت این است که این بیست درصد "ناکامی بهینه" در واقع مانند واکسناسیون عمل و فرزندان را از ناکامی‌های جدی در آینده حفظ می‌کند‌. تنها نکته مهم در قبال این ناکامی، «همدلی» است. پدر و مادر باید بیاموزند علاوه بر اینکه به صلاحدیدشان در الگوی تربیت مقتدرانه، عمل اما از گریه بیش از حد فرزندشان بر اثر ناکامی جلوگیری ‌می‌کنند و البته راه این جلوگیری قطعا کوتاه آمدن نیست، بلکه در آغوش گرفتن و ابراز کلامی مانند؛"آخی پسر عزیزم، دختر گلم، عیب نداره" می‌تواند ناکامی بهینه را کاملا تضمین کند‌. دلیل اشتباه بودن سیاست:"بذار اونقدر گریه کنه تا گریش بند بیاد"، مدار "اچ پی،آی"یا همان مدار اضطراب است که از هیپوتالاموس مغز به غده هیپوفیز و غدد فوق کلیوی، امتداد دارد. این مدار اگر در کودکی دچار اضطراب بیش از حد شود، مدار را تبدیل به زنگ خطر معیوب و حساس می‌کند. به طوری که در آینده موجب اضطراب دائمی در فرد می‌شود. حواسمان باشد ۸۰ درصد از مغز، زیر سه سال شکل می‌گیرد، هرقدر بتوانیم به سلامت صحیح این دوره،کمک کنیم کودکانی سالم‌تر در روح و روان، خواهیم داشت‌. تربیت آن قدرها هم پیچیده نیست، کافی است کمی عالمانه‌تر به آن نگاه کنیم. @AFKAREHOWZAVI
. «وطنخوار» ✍طیبه فرید سمت چپ پایین لبش، خال سیاه داشت، من می‌گویم خال سیاه تو بگو چاه نفت.ردختر ایران خوشگل بود؛ اما بختش بلند نبود.به زور شوهرش دادند به غریبه‌ها، به راه دور. ابرو کمانِ پیشانی سیاه. ممد رضا چطور دلش آمد کسی نفهمید اما رعیت می گفتند مرض خونی داشت. مرضی که بابای دیلاق آسمان جُلّش هم گرفتارش بود.بابای بابایش هم!شاهانه تکیه داده بود روی تخت و باد انداخته توی دماغش و با ان صدای نخراشیده گفته بود: بحرین دختری بود شوهرش دادیم،رفت پی کارش.مثل دخترهایی که پدرش شوهر داده بود، رفته بودند پی کارشان. هفده تیرِ چهار سال قبل از جنگ دوم جهانی را یادتان نمی آید.رد سیاه سرانگشت خشنِ مردانه ای افتاده بود روی صورت ایران. پیشانی‌اش و گونه‌هایش زخم و زیل بود.بوی خون تازه پیچیده بود توی هوای سعدآباد*.از ملازم های کاخ صدایی در نمی آمد.شاه آب نطلبیده را ریخته بود توی حلق ملت.وقتی همه خواب بودند.شاعر شاید یادش افتاده بود به اتفاقات آن روز وقتی گفته بود: «آب نطلبیده همیشه مراد نیست گاهی بهانه ایست که قربانی ات کنند.» یکی را مُثله کرده بودند!روی همان میزی که سه طرفش وزرای ترکیه و عراق و افغانستان توی صندلی های نرمشان فرو رفته بودند.شاهی که زورش می آمد نان شب رعیت را بدهد، شاهی که باغات و مزارع شمالی ها را مفت از چنگشان در آورده بود، شاهی که جان به عزراییل نمی دادتکه ای از بهشت « آرارات» را بخشید به ترک ها،«دشت ناامید» را به افغان ها، ونصف« اروند» هم مفت چنگ عراقی ها. کسی نگفته بود چه خبر است،یک کم آرامتر ببخش،ارث بابایت که نیست،دل و قلوه وطن است.ای امان از رعیت بی نوا! .پهلوی ها نسل اندر نسل دست بِده داشتند از کیسه سوراخ رعیت.رضا ماکسیم خاک می داد. بابایش عباسقلیِ روایت سلطان تراریخته، دخترهای بدبخت گرجی را به دربار ناصری؟! بعضی مرض ها توی خون آدمست.مثل آهن و منیزیوم و قند و چربی!ممدرضا پا گذاشته بود جای پای ماکسیم رضا و عباسقلی. بیچاره رعیتِ جزیره که شب کنار ساحل پلاس بودند که شاید لنجی، قایقی چیزی بیاید و برگردند پشت مرزهای خلیج که ایرانیتشان پایمال نشود. معلوم نیست اجداد رعیت، آقاجان ها و خانم جان هایشان چه خیری از تخم و ترکه عباسقلی دیدند که امروز بعضی نوه نبیره هایشان که یک خط، قصه جولان دادنِ پالانی ها را نخواندند می گویند شادی توی روحت رضاخان!انگار حواسشان نیست اگر تقدیر این ها را نکرده بود توی گونی!نه ببخشید!اگر تقدیر اینها را نریخته بودشان بیرون مملکت،از خلیج تا خود پایتخت را بخش و بهر می کردند بین غریبه ها. القصه.... خباثت اجدادی اثرش را توی نسل آدم نشان می دهد،ممدرضا مبتلا بود. گروه خونیِ مایع توی رگ هایش سلطانی بود.پهلوی ها،قاجارها و....اندازه سلطانی نبودند.سلطنت حق اولیا بود، اما به ناحق افتاده بود توی وتر و ورید نا اهل ها. پ. ن: در هفدهم تیر سال هزار و سیصد و شانزده مصادف با اواخر پهلوی اول طی معاهده ننگین سعد آباد سه ناحیه جغرافیایی ایران به کشورهای عراق، افغانستان و ترکیه واگذار گردید. @AFKAREHOWZAVI
. بهانه‌ی جدید دیدار ✍ راضیه کاظمی زاده چند سالی است که دیگر تنها بهانه‌ی ما برای سفر به کرمان فقط دیدار با اعضای خانواده نیست؛ ما بهانه‌ی جدیدی برای آمدن به وطن‌مان داریم که در کنار انگیزه و شوق دیدار با خانواده ما را همراهی می‌کند و هر بار ما را به وجد می‌آورد. آری آن بهانه‌ی دیدار « سردار دل‌هاست » ، او که تا زنده بود خودش را وقف انقلاب و اهداف آن کرده بود و برای حفظ امنیت کشورش «جانش» را که بزرگ‌ترین اندوخته‌ی هر فردی است در طبق اخلاص گذاشته بود. او که با وجود مشغله‌های زیادی که داشت از افزودن به ارزش‌های معنوی خود غافل نبود: دیدار با فرزندان شهدا، سر زدن به روستای اجدادی‌اش و رفتن به مزار والدینی که به‌راستی می‌دانستند که چگونه باید فرزندشان را تربیت کنند. او که خودش را ملزم کرده تا هر سال در منزلش در کرمان روضه‌ی حضرت فاطمه ی زهرا سلام الله علیها را دایر کند و خودش حضور فعال داشته باشد. انگار او می‌دانست که باید رزق مادی و معنوی هر ساله‌اش را از روضه‌ی مادر بگیرد و خودش را بیمه کند! او ذوب در عشق و محبت معصومین علیهم السلام بود و بزرگ‌ترین آرزویش شهید شدن در راه مکتب اهل بیت علیهم‌السلام بود و در انتها به آرزوی والایش رسید. به یاد می‌آورم آن روز شومی را که اخبار خبر شهادت سردار را اعلام کرد، حال عجیبی بود و نمی‌توانستم این داغ بزرگ و غم بی‌انتها را بپذیرم، در دل خدا خدا می‌کردم که این خبر اشتباه باشد و منتظر نقض آن بودم. اما این‌گونه نبود ... آنچه که از آن واهمه داشتم بر سرم آمده بود، شهادت سردار به اندازه‌ای برایم دردناک بود گویا یکی از عزیزانم را از دست داده بودم! قرار شده بود پیکر حاج قاسم را در قم نیز تشییع کنند فرصت را غنیمت شمردم و با همسرم و فرزندانم در مراسم شرکت کردیم و او را با اشک و اندوه بی‌انتها و فراوان راهی جایگاه ابدیش کردیم. جایگاهی که امروزه با قرار گرفتن در آنجا دلت آرام می‌گیرد و حس خوشایندی به سلول‌هایت تزریق می‌شود گویا تو به زیارت امام بزرگواری آمده‌ای! هر زمان که به گلزار شهدای کرمان و مزار حاج قاسم مشرف می‌شوم، گویا روح او را در کنارم احساس می‌کنم، او ایستاده است در کناری تا به مهمانانش خوش آمد بگوید. او که در دوران زندگی‌اش تمام وجودش را وقف مردم کرده بود، حتی مرگ هم نتوانست بین او و مردمش و روحیه‌ی فداکاریش فاصله بیندازد، چرا که مزار او تبدیل شده به مأمنی امن و آرام برای افراد مختلف با هر زبان و هر نژادی تا بیایند و درد و دل‌هایشان را به سردار دل‌ها بگویند و از او یاری بطلبند و بر گردند و او نیز مانند پدری دلسوز به حرف‌هایشان گوش فرا می‌دهد و در انتها با لبخندی خاص که همیشه مهمان صورتش بود آنها را راهی می‌کند. یادش گرامی و راهش پر رهرو .. @AFKAREHOWZAVI
. «مهسای دیگری در کار نیست» ✍فاطمه شکیب رخ آرایش جنگی لشکر شکست خورده‌ی اپوزیسیون در این روزها، آدمی را به یاد کفتارهایی می‌اندازد که پس از حمله گرگ ها به طعمه، به انتظار آن تکه استخوان با بوی گوشت نشسته‌اند! دروغ را گفتند، بریدند، دوختند و به تن لشکر نادان‌ها کردند!! ربات‌هایشان را فعال کردند تا بلکه از این خاک و خاشاک به پا خاسته، غنیمتی بدست آورند! به قول "چرچیل" تا دنیا حقیقت را دریابد، چکمه دروغ نیمی از آن را پر کرده است! اصلا خاصیت همین است و پذیرنده دروغ، از دریافت حقیقت محروم می‌شود؛ این امر از آن روست که‌ شیاطین مدبر آن هستند و اغوا انسان را کر و کور می کند! خالق بلند مرتبه عالم هستی و آفریننده این انسان فراموش‌کار، در قرآن تأکید می‌کند که ای بندگان من، هرگاه فاسقی برای‌تان خبری آورد درباره آن تحقیق کنید! 《يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنْ جاءَكُمْ فاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا أَنْ تُصِيبُوا قَوْماً بِجَهالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلى‌ ما فَعَلْتُمْ نادِمِينَ.》حجرات/سوره۴۹، آیه۶. مردم ما هم تحقیق می‌کند‌ اما از موتورهای جستجویی که اصل و فرع آن را سازندگان‌ دروغ در جهان چیده‌اند! البته خوب است در پایان یادآور شویم که وزیر خارجه محترم آلمان هنوز هم توضیحی، برای توزیع بمب‌های شیمیایی در جنگ تحمیلی علیه ملت ایران نداده است، در حالی که این حکومت، به جنایت علیه هزاران کرد و ایرانی در حلبچه و ایران متهم است همچنین، پرونده‌ی فرار مالیاتی خانم بربوک، از بنگاه های اقتصادی حزب سبز آلمان در سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، این سوال را در ذهن ایجاد می کند؛ کسی که نسبت به قانون کشور خویش تعهد لازم را نداشته است، چگونه اجازه اظهارنظر به خود را درباره حوادث دیگر کشورها می‌دهد؟! @AFKAREHOWZAVI
. «در این حوالی» ✍زهرا نجاتی با ترس و لرز از آنچه سر کودکش آمده تعریف می‌کند. گریه امانش نمی‌دهد. دستم را روی شانه‌اش می‌گذارم. می‌گوید: راست می‌گویند؛ باید یاد بچه‌ام می‌دادم اما از کی؟! چطور فکر می‌کردم هنوز زود است؟! برایش لیوانی آب می‌ریزم تا جرعه‌جرعه، آب را بین بغض‌هایش جا بدهد. شروع می‌کنم: در این حد که شما تعریف کردید فقط کنجکاوی جنسی که اتفاقا حوالی پنج‌سالگی طبییعی‌ست. مهم این است که با این کنجکاوی به شکلی برخورد کنید که هم متوجه خطر بشود، هم حریم را بفهمد، هم دچار اعتیاد یا سرکوفت و خودسرزنش گری افراطی نشود. از طرفی در مورد همبازی بچه‌ها دو شرط وجود دارد: اول همجنس بودن و دوم؛ هم سن بودن. جالب است در مورد این دومی، آیت الله مجتهدی حتی در مدرسه طلاب هم اجازه هم‌‌نشینی و همراهی دوازده‌ساله‌ها با چهارده‌ساله‌ها را نمی‌دادند. زن نگاهم می‌کند: ما تصمیم گرفتیم یک فرزند داشته باشیم تا بیشتر به تربیت او برسیم. نگاهش می‌کنم: اگر به جای این فکر، تعداد فرزندانتان را بیشتر می‌کردید تا بچه‌ها بی‌نیاز از کوچه و همبازی، در جمع با تربیت همگون با خودتان بزرگ می‌شد، بهتر نبود؟!! و نگاه خیره زن تا پشت پنجره اتاق و گلدان‌های کوچک و بزرگ که مثل بک خانواده، کنار همند، امتداد می‌یابد. _به هرحال، برخورد جدی با موضوع، باید به شکلی باشد که فرزند پنج ساله‌تان دچار کنجکاوی مجدد نشود ولی زشتی کارش را بفهمد، جمله‌ای مثل «هیچ کس به جز مادر حق ندارد جای خصوص تو را ببیند و نباید دست بزنی» و بعد، از تکرار و یاد آوری آن پرهیز کنید؛ اما به جای همبازی ناخلف، دوستان بهتر و ثانیا همجنس و ثالثا در مکانی که خلوت و تنها نباشند‌، برایش فراهم کنید و از تنها گذاشتن مدت طولانی حتی نیم یا یک ساعت بدون سرکشی به آنها پرهیز کنید. اگر خواهر و برادر داشته باشد، کمک بزرگی برای نظارت و تربیت صحیح و داشتن هم‌بازی برای فرزندتان خواهد بود. در پایان، اوضاع جامعه با ولنگاری‌های هر روزه در وضع آرایش و لباس پوشیدن زنان و مردان جامعه، بدتر می‌شود. یا به دنبال ترییت در محیط امن باشید، که کمتر پیش می‌آید و تقریبا امکانش وجود ندارد و یا با راه‌هایی که گفتیم و حداقلی‌ترین موضوعات دینی، روانشناسی و اوّلیات جنسی مثل همان دو نکته که عرض شد، او را واکسینه کنید. زن کمی آرام شده بود و دیگر دست‌هایش نمی‌لرزید. تربیت آنقدرها هم پبچیده نیست، کافی است عالمانه باشد. @AFKAREHOWZAVI
💠داستان دوستی پاییز و درخت(عکس تزئینی) ✍فاطمه ابن‌علی هنگام برگ‌ریزان درختان، پرنده‌ای که در کنج راحت شاخه‌ها لانه ساخته بود برای پاییز مرثیه می‌خواند و خیال می‌کرد پایان درخت همینجاست. فلک زده‌ی از همه جا بی‌خبر نمی‌دانست درخت به این سربلندی، اصل و ریشه‌ای در خاک دارد و این ریشه‌ها تن باصلابت درخت را سرپا نگه‌ داشته‌اند. پرنده کوچ می‌کند به کنج آرامش دیگر و درخت می‌ماند و سرمای سخت زمستان درختِ ریشه دار امید دارد که بهار می‌رسد و دوباره شکوفا می‌شود. او می‌داند باید پاییز برگ‌ریزی باشد و زمستان سختی بیاید تا بعد آن نوبت به بهار برسد. همان بهاری که نوید رویش‌های نو می‌دهد، شاخه‌هایش را به آسمان نزدیک‌تر و ریشه‌هایش را محکم‌تر می‌کند! اما پرنده وقتی از کوچ برمی‌گردد درخت را نمی‌شناسد! خیال می‌کند درخت مرده و این درختی دیگر است. بی‌خبر از همه جا شاخه‌ای امن برمی‌گزیند و بر آن لانه می‌سازد. باری! داستان درخت و پرنده مرا یاد ساده دل‌هایی می‌اندازد که هر سال با فتنه‌هایی که بر سر ایران می‌آید گمان می‌کنند کار تمام است و ریزش‌ها حتما آن را از پا درمی‌آورد! خبر ندارند ریشه‌های این درخت تنومند از اعماق تاریخ تا قلب‌های پاک مردم کشیده شده و گستتنی نیست. ریشه‌هایی که با آب حیات ولایت آبیاری می‌شوند. آری ریشه‌ها زنده‌اند و تن زخمی درخت فردای فتنه‌های پاییزی و آشوب‌های زمستانی التیام می‌یابد. بهاری که بشارت رویش‌های پربارتر، ریشه‌های محکم‌تر و شاخه‌هایی نزدیک‌تر به آرمان‌های درخت را می‌دهد و درخت از «راختن» است به معنای بالا رفتن و صعود دوباره. @AFKAREHOWZAVI