استاد همیشه تو کلاس میگه هروقت شنیدین این عارف گفته فلان ذکر رو بگین شما زود نگین
چون روح ماهم مثل جسم مون طبع داره
و بسته به طبع روحمون اذکار هم متفاوته
چون طرف باید به جایگاهی برسه که واقعا توحید رو درک کرده باشه
مثلا من خودم میگم توحید هست و خدا یکیه ولی ایمان قلبی نیست
باید به اون باور برسم بعد بگم
چون میگه غیر از خدا چیزی نیست و اون باور رو ایجاد میکنه فقر هم میاره
به خاطر همون گفتن ذکر ها بعضی وقتا نه تنها مناسب نیست بلکه ضرر میرسونه
و این ضرر رسوندن به معنای این نیست که اون ذکر خوب نباشه
به این معنیه که برای من مناسب نیست