بگذارید چندسال از ۱۱ هجری قمری بریم جلوتر. امروز، ۲۸ صفر سال ۵۰ ه’ امام حسن مجتبی به شهادت رسید. #بحث 🔥

جعده دختر اشعث بن قیس، همسر امام حسن مجتبی با زهری که معاویه برای او فرستاده بود آن حضرت را مسموم کرد. معاویه همراه با زهر صد هزار درهم فرستاد و وعده کرد که جعده را به عقد یزید درآورد، ولی به وعده خود وفا نکرد...

{در پرانتز عرض کنم} [اشعث بن قیس، از منافقین همراه با امیرالمومنین بود. او کسی بود که زمانی که امیرالمومنین بر سپاه نهروان و خوارج چیره شد و قصد حمله به معاویه را داشت، ممانعت کرد و باعث شد سپاه امیرالمومنین به کوفه برگردد. دختر اشعث بن قیس، جعده کسی بود که با این که همسر امام حسن بود، آرزوی همسری یزید را داشت و امام را مسموم کرد و به شهادت رساند. پسر اشعث بن قیس، محمد کسی بود که به دستور ابن‌زیاد فرمانده دستگیری مسلم در کوفه بود. و بعد به کربلا رفت و با امام حسین جنگید و امام حسین شخصاً او را نفرین کرد]

مسمومیت حضرت امام حسن چهل روز طول کشید.

پس از ظهور اثرات سم بر بدن مبارک و فرا رسیدن وقت شهادت، به سیّدالشّهدا فرمودند: «مرا مسموم کرده اند و پاره های جگرم داخل طشت است. من از شما جدا می شوم و به خداوند ملحق می گردم، و می دانم چه کسی مرا مسموم کرده است، ولی به حقی که بر شما دارم در این باره حرفی نزنید. وقتی من از دنیا رفتم چشمانم را ببند و غسلم بده و کفنم نما و مرا کنار قبر جدم پیامبر ببر تا با او تجدید عهد کنم. سپس مرا در بقیع کنار جده ام فاطمه بنت اسد دفن کنید. می دانم مخالفین و معاندین گمان می کنند شما می خواهید مرا کنار پیامبر دفن کنید و مانع شما می شوند. شما را به خدا قسم می دهم که مبادا به خاطر من حتّی به اندازه خون حجامت ریخته شود» سپس آن حضرت مثل آنچه امیر المؤمنی وصیت فرموده بود به اولاد و اهل خود وصیت نمود و از دنیا رفت.

امام حسین بعد از غسل و کفن و نماز، آن حضرت را به طرف مرقد شریف پیامبر حمل کردند. با دیدن این منظره برای مروان و بقیه بنی امیّه که با سلاح و به همراهی عایشه آمده بودند شکی باقی نماند که می خواهند آن حضرت را در کنار پیامبر دفن نمایند. لذا آمدند و مانع شدند و عایشه در حالی که سوار درازگوشی بود گفت: «مرا با شما چه کار است که می خواهید کسی را که من او را دوست ندارم در خانه من دفن کنید؟». مروان ملعون هم نظیر این مطالب را گفت، و ابن عباس به او و عایشه جواب داد. فرزندان عثمان هم مانع شدند و گفتند: «هرگز نمی شود که عثمان در بدترین مکانها دفن شود و حسن با رسول خدا به خاک سپرده شود». امام حسین فرمود: به خداوندی که مکه و حرم را محترم گردانیده، حسن فرزند علی و فاطمه سزاوارتر است بر پیامبر از کسانی که بدون اجازه داخل خانه او شده اند. بخدا قسم او سزاوارتر است از حمال خطاها عثمان، که ابوذر را از مدینه بیرون کرد و ...

عایشه جلو قبر پیامبر رفت و گفت: «تا یک مو در سر من است نخواهم گذاشت او را در این خانه دفن کنید! در اینجا بنی مروان جنازه آن حضرت را تیرباران کردند. و بنی هاشم دست به شمشیر بردند، ولی امام حسین مانع شده فرمودند: «وصیت برادرم نباید ضایع شود». سپس 70 تیر از جنازه آن حضرت بیرون کشیدند !💔

آخ اگه امام حسن وصیت نکرده بود خونی ریخته نشه میدید عباس چجوری دریای خون راه مینداخت :)

و این در حالی بود که امام مجتبی علیه السّلام به امام حسین علیه السّلام خبر داده بودند که عایشه بعد از شهادت ایشان چه جنایتی را مرتکب می شود. عایشه از امام حسن کینه جمل رو داشت.. :) و موقع تشییع جنازه حضرت تلافی جمل رو کرد:)

آیت الله خامنه ای: جبهه دومی که با امیرالمومنین جنگیدند، جبهه ناکثین بود. ناکث یعنی پیمان‌شکنندگان. این‌ها اول با امیرالمومنین بیعت کردند، ولی بعد بیعت را شکستند. این‌ها مسلمان بودند و خودی بودند، منتها خودی‌هایی که حکومت را تا آن‌جا قبول داشتند که برای آن‌ها یک سهم قابل قبولی در آن حکومت وجود داشته‌باشد، منتها دیدند این حکومت، ملاحظه‌ای در اجرای احکام الهی ندارد. لذا جدا شدند و رفتند و جنگ جمل را به راه انداختند که واقعا فتنه‌ای بود. البته امیرالمومنین پیروز شد و قضایا را صاف کرد پی نوشت: عایشه، طلحه و زیبر در غدیر با امیرالمومنین بیعت کردند.

پس از آن، حضرت سیّدالشّهدا کلماتی فرمودند که اگر وصیت برادرم نبود می دانستید که شمشیرهای الهی در کجا و چگونه بر شما فرود می آمد. سپس بدن مطهر آن حضرت را به بقیع آوردند و در کنار جده اش فاطمه بنت اسد دفن نمودند.

آقا حضرت مجتبی علیه السّلام دارای ۱۵ فرزند دختر و پسر بودند، ولی از جعده هیچ فرزندی نداشتند. بارزترین فرزندان امام حسن، قاسم و عبدالله از شهدای روز عاشورا هستند که به یاری عمو رفتند.