در همین چارچوب، اسرائیل امکانات ویژه‏اى در اختیار این فرقه ضاله قرار داد که شوقى در پیام آوریل 1954 (1333.ش) گوشه‏اى از آن را برشمرد. از جمله اینکه، دولت اسرائیل شعبه‏هاى محافل ملى بهائیان بعضى کشورها (نظیر انگلیس، ایران و کانادا) در فلسطین اشغالى را نیز به رسمیت شناخت تا امکان فعالیت مستقل داشته باشند: «شعبات محافل روحانیه ملیه جزائر بریتانیا و ایران و کانادا و استرالیا بر طبق قوانین و مقرّرات جاریه در اسرائیل تأسیس و از طرف اولیاى کشورى آن دولت رسماً به سمت جامعه‏هاى دیانتى شناخته شد و به آنان اجازه و اختیار داده شده است که در هر نقطه از کشور اسرائیل، اموال غیرمنقول را بلامانع به نمایندگى از طرف محافل متبوعه خویش ثبت نمایند.» ⚡️✨

وى سپس مطالبى را بیان کرد که نشان‌دهنده آن است که شاید رژیم صهیونیستى براى هیچ گروه دیگرى این قدر اهتمام نورزیده است و این از ارزش و اهمیت بهائیت براى آنان حکایت می‌کند: «با رئیس‌جمهور اسرائیل و نخست‏وزیر و پنج تن از وزراى کابینه🔥

کم‏کم کار حمایت دولت اسرائیل از بهائیان چنان بالا گرفت که به گفته یکى از بهائیان ساکن اسرائیل به نام حسین اقبال، «هر دستورى که حضرت ولى امرالله [= شوقى افندى‏] بفرمایند و یا هر تقاضایى بنمایند، دولت اسرائیل فوراً برآورده مى‏نمایند و در نتیجه ما بهائیان ساکنین فلسطین، به نهایت روح و ریحان زندگى مى‏نماییم... .»‼️

ضمناً این حمایت و اطمینان فوق‏العاده اسرائیل فقط به شوقى و سران فرقه ضاله محدود نمى‏شد، بلکه تمامى نفوس بهائى در جهان را فرا مى‏گرفت. عبدالله رفیعى، از بهائیان ایران که در اسفند 1339 همراه جمعى از هم‏مسلکان خود براى دیدار از مرکز بهائیت به اسرائیل رفته، در بخشى از گزارش سفرش نوشته است: «در گمرک تل‏آویو همین که خود را بهائى معرفى نمودیم، با کمال احترام، بدون تفتیش ما را فوراً مرخص نمودند، در صورتى که سایرین را به دقت رسیدگى و تفتیش مى‏نمودند.

این مسأله مقطعى نیز نبود و در مدتى طولانى استمرار داشت، تا جایى که مردم عادى اسرائیل را نیز به اعتراض واداشته بود! به گزارش ساواک، یکى دیگر از بهائیان، به نام فریدون رامش‏فر، پس از دیدار از اسرائیل در جلسه هفتگى بهائیان (مورخ 4 بهمن 1349) گفت: «دولت اسرائیل آن قدر به بهائیان خوش‌بین است که در فرودگاه خود، احبا[بهائیان‏] را بازرسى نمى‏کنند و وقتى رئیس کاروان به پلیس اظهار مى‏دارد: این‌ها بهائى هستند، حتى یک چمدان را باز نمى‏کنند، ولى بقیه مسافرین را حتى کلیمی‌ها را بازرسى مى‏کنند، به طورى که یک کلیمى اعتراض کرده بود: چرا ایرانی‌ها را بازرسى نمى‏کنید و ما را که اینجا موطنمان هست، مورد بازرسى قرار مى‏دهید.»‼️

این حسن روابط و دید و بازدیدهاى متقابل سرور فراوان بهائیان را باعث شده و آنان را چنان از مشاهده قدرت پوشالى رژیم صهیونیستى سرمست ساخته بود که بى‏محابا به حمایت از آن رژیم در نشریات بهائیان دست زدند🤦‍♂🗿

الف‌ــ جنگ شش‌روزه اعراب و اسرائیل: در ژوئن 1967 (خرداد 1346) با حمله سریع و سنگین ارتش اسرائیل جنگ سوم میان اعراب و اسرائیل درگرفت که به شکست ارتش‌هاى عربى منجر شد و بخش وسیعى از اراضى اسلامى همچون صحراى سینا، ارتفاعات جولان، کرانه باخترى رود اردن و بیت‏المقدس به اشغال صهیونیست‌ها درآمد. بهائیان در خلال این جنگ برخلاف شعارشان مبنى بر «صلح جهانى» به جاى محکوم کردن صهیونیست‌ها به عنوان «آغازگر جنگ و متجاوز» در کنار ارتش اسرائیل قرار گرفتند و همه‏گونه حمایت را از صهیونیست‌ها به عمل آوردند و از آن جمله به گزارش ساواک در تاریخ 10/5/1346 مبلغى در حدود 120 میلیون تومان (که آن موقع رقم بسیار هنگفتى بود) به وسیله بهائیان ایران جمع‏آورى گردید که به‌ظاهر براى بیت‏العدل در حیفا ارسال شد، «ولى منظور اصلى آن‌ها از ارسال این مبلغ، کمک به ارتش اسرائیل» بود. ساواک در ادامه افزوده است: «مقدار قابل ملاحظه‏اى از این پول به وسیله حبیب ثابت تعهد و پرداخت شده است.

ظاهراً یک دختربچه بهائى به نام سویدا معانى (از بهائیان ایرانى‏تبار ساکن اسرائیل) فرستاده بود، شدیداً براى خانواده‏هاى صهیونیست که فرزندانشان را به میدان‌هاى جنگ فرستاده‏ بودند، نوحه‏سرایى ‏کردند و با استفاده از عبارات عاطفى ‏کوشیدند احساسات اطفال بهائى را به نفع صهیونیست‌ها تحریک کنند و این کودکان را از همان ابتدا با محبت صهیونیست‌ها و کینه مسلمانان پرورش دهد. در بخشى از این مقاله آمده است: «در این چند روزه جنگ، وضع مردم خیلى رقت‏بار بود، مادرها و بچه‏هایشان نگران و پریشان، منتظر وصول اخبار جنگ بودند... . وقتى خبر قتل کشته‏شدگان و شماره آن‌ها منتشر مى‏گردید، اشک‌ها سرازیر مى‏شد و همگى داغدار بودند... و غروب‌ها که مادران دست فرزندانشان را گرفته تنهایى به گردش مى‏رفتند، حالت محزونى از چهره همگى نمودار بود.»🍃

[خب تا اینجای بحث روابط بهائی ها با اسرائیل رو گفتیم]

خب حالا سراغ بحث ازدواجشون میریم در فرقه بهائیت ازدواج با محارم کاملا مجاز هست/:

این‌کلیپ رو ببینید در مورد ازدواج با محارم در فرقه بهائیت‼️

ازدواج بعید، یعنی ازدواج با غیر از خویشاوندان و افرادی که از پیشینه‌های قومی و جغرافیایی متفاوت هستند در آموزه‌های آئین بهائی بسیار مورد ستایش و توصیه قرار گرفته‌است. عبدالبهاء ازدواج بین نژادی را تشویق کرده‌است و بهائیان (هم دختر و هم پسر) مجازند که با افراد از هر دین و اعتقادی ازدواج کنند. 🛑ازدواج بعید یعنی ازدواج با غیر بهائیان ‌این کارشون هم برای این هست که افراد غیر بهائی رو جذب این فرقه بکنند