کنفرانس #شفاعت! -شفاعت چیست -اثبات شفاعت در قرآن -اثبات شفاعت در مذاهب -تعریف دقیق شفاعت -شبهات مربوط به شفاعت #اربعین ‹؏ـقیلہ‌بنے‌هاشم⁶⁹› ↓ 𝐈𝐃: @AGHILEH_BANIHASHEM

بسم الله الرحمن الرحیم شروع #بحث

‌ ‌‌ ‌ ‌ ‌ ‌ ‌شفاعت چیه؟! شفاعت در لغت به معناى «ضمیمه کردن چیزى به چیز دیگر و جفت نمودن آن» است و در اصطلاح مذهبى به معناى کمک کردن اولیاى خدا (پیامبران، امامان و مردم صالح و درستکار) براى نجات افرادى است که در طول زندگى مرتکب لغزش هایى شده اند البتّه کمک به نجات افراد گنهکار دو صورت داره: یک شکل آن به اصطلاح پارتى بازى نارواست و شکل دیگر آن یک نوع درس تربیت و روزنه امیده!

‌ اگر افرادى که شفاعت میشن هیچ گونه شایستگى نداشته باشند، و در عین حال به آنها بدون جهت کمک بشه و بر دیگران مقدّم بشن، این کار یک نوع تبعیض ناروا و تشویق مردم به گناه و تأمین دادن به آنها در برابر جنایات است این همان شفاعت غلط و ناروایی هست که باید گفت موجب جرأت جنایتکاران و گناهکاران مى شود و امید به چنین شفاعتى باعث میشه که افراد مجرم از انجام هیچ جنایتى کوتاهى نکنند، و این شفاعت پارتی بازی است ولى مسلّماً شفاعت اسلامی این نوع شفاعت نیست!

‌ ولى اگر بعضى از گناهکارا به خاطر پیوندهاى معنوى که با خدا داشتن و به خاطر ارتباط ایمانى که با اولیاى پروردگار برقرار کرده بودن مورد کمک شفیعان روز رستاخیز قرار گیرند، در این صورت نوید شفاعت نه تنها موجب تشویق و مستلزم تبعیض ناروا نیست، بلکه عین عدالت و وسیله تربیت و بازگشت افراد گنهکار از نیمه راه است

‌ همان طور که قرآن مجید بیان میکنه ، شفاعت اولیاى خدا منوط به اذن پروردگار جهان است و تا اجازه خدا نباشد هیچ کس نمىتونه شفاعت بکنه! و اذن خدا بى جهت و بدون حکمت نخواهد بود! در این صورت باید گفت اذن خدا شامل حال کسانى میشه که براى عفو شایستگى دارن و اگر در طول زندگى لغزش و گناهى داشتن به مرحله پرده درى و طغیان نرسیده و اگر رابطه خود را در بعضى از جهات ضعیف کردن، بکلّى آن را از بین نبرده اند! ، چنین افرادى که پیوندهاى گوناگون خود را با حقّ و حقیقت نگسسته اند مشمول و شایسته شفاعت مى شن‌ شفاعت درباره افراد لایق و شایسته جز روزنه امید براى امکان تجدید حیات دینى و اخلاقى، چیزى نیست و مخصوص کسانى است که روابط خود را با خدا و اولیاى دین حفظ کرده اند ولى کسى که داراى اعمال نیک نبوده و از ایمان به خدا بهره نداشته باشد و عمرى در گناه و فساد به سر برده است هرگز مشمول شفاعت نخواهد بود...‌!

‌ ‌ ‌ ‌ ‌ اثبات شفاعت در قرآن خداوند مى فرماید «قُلْ لِلّهِ الشَّفاعَةُ جَمِیعاً لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ»(5) (بگو همه شفاعت از آن خداست، فرمانروایى آسمان ها و زمین از آن اوست، سپس به سوى او بازگردانده مى شوید.) روشن است که خدا نزد کسى براى کسى شفاعت نمى کند، چون او برتر از هر چیز است، و هر چیز در پیشگاه او خاضع است. پس معناى اینکه همه شفاعت از آن اوست این است که خداى سبحان مالک مقام شفاعت است و هیچ کس جز با اجازه او شفاعت نمى کند. «مَنْ ذَا الَّذِی یَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاّ بِإِذْنِهِ»؛(6) (کیست که نزد خدا شفاعت کند، مگر به اذن او.) 2. «ما مِنْ شَفِیع إِلاّ مِنْ بَعْدِ إِذْنِهِ»؛(7) (هیچ شفیعى نیست، مگر پس از اجازه او.) 3. «لا یَمْلِکُونَ الشَّفاعَةَ إِلاّ مَنِ اتَّخَذَ عِنْدَ الرَّحْمنِ عَهْداً»؛(8) (مالک شفاعت نیستند، مگر کسى که نزد خداوند، عهد و پیمانى گرفته باشد.) 5). سوره زمر، آیه 44. (6). سوره بقره، آیه 255. (7). سوره یونس، آیه 3. (8). سوره مریم، آیه 87.

‌‌ ‌ ‌اثبات شفاعت در اهل سنت! پیامبر ص فرمود: خداوند بزرگ برای هر پیامبری دعاء مستجایی قرار داده است، پیامبران گذشته در همین دنیا از آن استفاده کردند، اما من آن دعا را برای شفاعت کردن امت خود در آخرت نگاه داشته‌ام، شفاعت من نصیب افرادی از امت خواهد شد که، با ایمان از دنیا بروند و مشرک نباشند

ابن ماجه، محمد، سنن ابن ماجه، ج۲، ص۱۴۴۰.
ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند احمد، ج۱۵، ص۳۰۹.

پیامبر ص فرمود:شفاعت من بخواست خدا به کسانی می‌رسد که با ایمان از دنیا بروند و مشرک نباشند

مالک بن انس، موطامالک، ج۱، ص۱۶۶

پیامبر ص فرمود:مقام محمود که در آیه ۷۹ سوره بنی اسرائیل آمده است، همان مقامی است که در آن برای امت شفاعت می‌کنم

ابن حنبل، احمد بن محمد، مسند احمد، ج۱۶، ۴۸۹.

‌ ‌ ‌ ‌ ‌اثبات شفاعت در شیعه (احادیث هردو مذهب در اینباره خیلی زیاد بوده اما به اختصار برخی رو آوردیم!) پیامبر گرامی (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود: من در روز قیامت شفاعت می‌کنم و شفاعتم پذیرفته می‌شود و علی هم شفاعت می‌کند و شفاعت او نیز پذیرفته می‌شود و اهل بیت من نیز شفاعت می‌کنند و شفاعت آنان هم پذیرفته می‌شود

سروی مازندرانی، ابن شهر آشوب، مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۱۵.
طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱، ص۲۰۲.

پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) فرمود:

«اعطیت خمساً....اعطیت الشفاعه». 

خداوند به من پنج امتیاز اعطا کرده است....یکی از آنها شفاعت است

صدوق، محمد بن علی، من لا یحضره الفقیه، ج۱، ص۲۴۰-۲۴۱.

ابوذر و سلمان از پیامبر روایت می‌کنند: «که آن حضرت فرمود: خداوند به من درخواست برآورده عطا کرد، (دعاء مستجاب) پس من آن را برای شفاعت افراد باایمان امتم در روز قیامت نگاه داشتم. و خدای متعال هم پذیرفت».

محمد بن حسن، طوسی، الامالی، ص۵۷.

ـ پیامبر فرمود: «ان من امتی من سید خل الله الجنه بشفاعته اکثر من مضر». «در امت من کسانی هستند که برای جمعیتی بیش از جمعیت قبیله (مضر) (قبیله‌ای پر جمعیت از عرب) شفاعت می‌کنند!».

طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۱۰، ص۱۸۸.