#مظلومیت_امام_زمان #غربت_امام_زمان ارواحنا فداه ⚪️مرحوم مشهدی حسن یزدی که از صالحین و منتظران حضرت بقیة الله ارواحنافداه بوده است می گوید: تقریبأ در سال ۱۳۵۰ شمسی یک روز صبح زود به کوه خلج ( کوهی در قسمت قبله مشهد) رفتم و آنجا مشغول زیارت خواندن و توسل به امام زمان سلام الله علیه شدم و حال خیلی خوبی داشتم و با آن حضرت مناجات می کردم‌ و می گفتم : آقاجان! ای کاش زودتر ظهور می کردید و من هم ظهور شما را درک می کردم. پس از توسل از کوه پایین آمدم و به منزل رفتم قدری استراحت کنم . نمی دانم درعالم رویا بود یا در خواب و بیداری دیدم در همان مکان روی کوه خلج هستم و آقا و مولایم صاحب الزمان سلام الله علیه در حالی که دستهایشان را بر پشت گذاشته بودند، خیلی غریبانه و اندوهناک به طرف شهر مشهد نگاه می کردند. عمق نگاه حضرت مرا دیوانه کرده بود، چشم های زیبای او با من حرف می زد... ➖گفتم: آقاجان تشریف بیاورید داخل شهر( منظورم ظهور حضرت بود) ➖حضرت فرمودند: « #من_در_این_شهر_غریبم » ➖گفتم : آقا! قربانتان بشوم، اگر کاری دارید من برای شما انجام دهم. ➖فرمودند: « ما کارگران ( شیعیان ) زیادی داریم، ولی #آنها_حق_ما_را_می_خورند و #اکثرا_یک_قدم_برای_ما_برنمی_دارند و #به_یاد_ما_نیستند » در این لحظه به خود آمدم ؛ خود را در خانه دیدم و در فراق آن امام مهربان و غریبم بسیار اشک ریختم. 📚 ملاقات با امام عصر ص ۱۰۲