در دو سوره قرآن مجید، از یأجوج و مأجوج سخن به میان آمده است:
👈 یکی در آیات ۹۲ تا ۹۸ سوره «کهف» و دیگر در آیه ۹۶ سوره «انبیاء. »
💠 آیات قرآن به خوبی گواهی میدهد که این دو نام، متعلق به دو قبیله وحشی خونخوار بوده است که مزاحمت شدیدی برای ساکنان اطراف مرکز سکونت خود داشتند.
💥به گفته مفسر بزرگ، علامه طباطبایی در المیزان از مجموع گفتههای تورات استفاده میشود که مأجوج یا یأجوج و مأجوج، گروه یا گروههای بزرگی بودند که در دور دست ترین نقطه شمال آسیا زندگی میکردند،
آنان مردمی جنگجو و غارتگر بودند.
♦️دلایل فراوانی از تاریخ در دست است که در منطقه شمال شرقی زمین، در نواحی مغولستان در زمانهای گذشته گویی چشمه جوشانی از انسان وجود داشته است.
🔷 مردم این منطقه به سرعت زاد و ولد میکردند و پس از کثرت و فزونی به سمت شرق، یا جنوب سرازیر میشدند و همچون سیل روانی این سرزمینها را زیر پوشش خود قرار میدادند و تدریجاً در آنجا ساکن میگشتند.
🔺البته برخی درباره اینکه حقیقت وجودی آنها چگونه است، خواسته اند با استفاده از روایات در انسان بودن آنها تردید کنند، از دیدگاه اینان برخی روایات آنها را از بنی آدم ندانسته اند.