و سزاوار است در اين روز مقتل [كتابهايي كه پيرامون واقعه كربلا نگاشته شده است] بخوانند، و يكديگر را بگريانند. روايت شده كه چون حضرت موسي به ملاقات خضر و فرا گرفتن بعضي از حقايق از آن جناب مأمور شد، اول چيزي كه در هنگام ملاقات بين ايشان مذاكره شد، اين بود كه خضر براي حضرت موسي مصائب و بلاهايي را كه بر آل محمّد (عليهم السّلام) وارد مي شود ذكر نمود و هر دو گريستند، و گريستن ايشان شدّت گرفت. از ابن عباس روايت شده است: در ذي قار خدمت حضرت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) رسيدم، صحيفه اي به خط خود و املاء پيامبر (صلّي الله عليه و آله) بيرون آورد، و از آن صحيفه براي من خواند، در آن صحيفه مقتل امام حسين (عليه السّلام)بود، و اينكه چگونه شهيد مي شود، و چه كسي او را به شهادت مي رساند، و چه كسي او را ياري مي كند، و چه كسي با او شهيد مي شود، پس آن حضرت گريه كرد گريه اي سخت و مرا به گريه انداخت. فقير گويد: اگر مقام را گنجايش بود، مختصر مقتلي در اينجا ذكر مي كردم، امّا محل را گنجايش آن نيست هركه بخواهد به كتابهاي ما در زمينه مقتل رجوع كند. در هر صورت اگر كسي در اين روز نزد قبر مطهّر آن حضرت باشد، و مردم را آب دهد، مانند كسي است كه لشگر آن جناب را آب داده باشد، و با آن حضرت در كربلا حاضر بوده، و خواندن هزار مرتبه سوره ي < توحيد > در اين روز فضيلت بسيار دارد، و روايت شده: كه خداي رحمان به سوي او نظر رحمت كند، و سيّد براي اين روز دعايي نقل كرده شبيه به دعاي عشرات، بلكه موافق بعضي روايات ، ظاهراً خود آن دعا باشد.
شيخ طوسي از عبد الله بن سنان از امام صادق (عليه السّلام) چهار ركعت نماز و دعايي نقل كرده است كه بايد در اين روز در وقت چاشت بجا آورد،ما به خاطر اختصار ذكر نكرديم، هركه طالب است به زاد المعارد رجوع كند و نيز شايسته است كه شيعيان در اين روز بي آنكه قصد روزه كنند، از خوردن و آشاميدن امساك نمايند. و در آخر روز، پس از عصر افطار كنند به غذايي كه اهل مصيبت مي خورند، مانند ماست يا شير و امثال آنها، نه مثل غذاهاي لذيذ. و جامه هاي پاكيزه بپوشند، و به هيئت صاحبان مصيبت دگمه ها را بگشايند، و آستينها را بالا بزنند، و علامه مجلس در زاد المعاد فرموده: بهتر آن است كه روز نهم و دهم را روزه نگيرد، زيرا بني اميّه اين دو روز را براي بركت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه مي داشتند، و به دروغ، احاديث بسيار در فضيلت اين دو روز، و روزه ي آنها را به حضرت رسول (صلّي الله عليه و آله)نسبت داده اند، و از طريق اهل بيت (عليهم السّلام) احاديث بسياري در مذمّت روزه اين دو روز به ويژه روز عاشورا وارد شده. و نيز بني اميّه عليهم اللعنه براي بركت، آذوقه سال را در روز عاشورا ذخيره مي نمودند! به اين خاطر از حضرت رضا (عليه السّلام) روايت شده:
هركه كوشيدن در حوائج خود را در روز عاشورا ترك كند، و به دنبال كاري نرود، حق تعالي حوائج دنيا و آخرت او را برآورد و هركه روز عاشورا، روز مصيبت و اندوه و گريه او باشد، حق تعالي روز قيامت را روز شادي و سرور و خوشحالي او گرداند، و ديده اش در بهشت به ما روشن شود، هركه روز عاشورا را روز بركت نامد، و در آن روز براي منزل خود چيزي ذخيره نمايد خدا آن ذخيره را براي او مبارك نكند، و روز قيامت با يزيد و عبيدالله بن زياد، و عمر بن سعد عليهم اللعني محشور گردد. بنابر اين انسان بايد در روز عاشورا مشغول كاري از كارهاي دنيا نگردد، بلكه در گريه و نوحه و مصيبت باشد، و اهل خانه ي خود را دستور دهد كه عزاي آن حضرت را بپا دارند، و مشغول ماتم و سوگواري باشند، چنان كه در سوگ عزيزترين اولاد و اقوام خود مشغول مي شوند، و در آن روز بي آنكه قصد روزه كنند، از خوردن و آشاميدن امساك ورزند، و در آخر روز پس از عصر افطار كنند گرچه به جرعه آبي باشد، و روزه كامل نگيرند، مگر آنكه در خصوص آن روز روزه واجب داشته باشد، كه به نذر يا مثل آن بر او واجب شده باشد، و در آن روز در خانه ي خود آذوقه ذخيره نكند، و لب به خنده نگشايد، و به لهو و لعب نپردازد، و هزار مرتبه قاتلان آن حضرت را لعنت كند و بگويد:
دعای عشرات - ویکی شیعه
https://fa.wikishia.net/view/%D8%AF%D8%B9%D8%A7%DB%8C_%D8%B9%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D8%AA