ای که هرشب میگذاری سربروی شانه اش لااقل کم کن کمی ازغصه مردانه اش پاک کن ازصورتش اندوه مردی خسته را گوش کن حتما به قلب شاعر پرچانه اش چشمهای وحشی اش را از جنون خالی نخواه منطقی هرگز نباشی بادل دیوانه اش درد دلهایت مبادا بردلش سنگین شود آنقدر از غم نگویی پرشود پیمانه اش اهل پرواز ست اهل آسمان اهل سفر پس مدارا کن کمی با طبع آزادانه اش پرده ها را قبل هربوسیدنی حتما بکش خانه ام جاییست شاید ...روبروی خانه اش.. #مهدیه_اکبری

حکمت هر چیز را بفهمم حکمت عید فطر را نمیفهمم حکمتش را میفهمم ها اما دلم عید نمیخاهد دلم یک دل سیر گریه میخاهد یک عالمه کز کردن و حرف نزدن و دلداری میخاهد انگار که سر راه گذاشتندم شاید یکی بیایید به فرزندی قبولم کند انگار گذاشتند و رفتند و هر چه دل خوشی بود را پیچاندند توی بقچه و گذاشتند داخل گنجه و تمام شد و رفت پ:عاقا یکی بیاد بگه تکلیف روزه هایی که میگفتند تن تن بخور تا آخر اذان وقت هست چی میشه بلاخره

دل گرفته ی من عمری است ،که شب به عشق تو بیدارست تو عاشق چه کسی هستی که شب رسیده نمی خوابی؟؟ #مهدیه_اکبری #لبخندهای سوخته ی مرداد

زخم ها خوردی و سر بر شانه ام نگذاشتی طاقتم کم بود میدانم خودم حق داشتی گفته بودی عشق در دنیای ما تلخ است تلخ آری...اما تلخ تر از آنچه می‌پنداشتی از لبم چیدی شبی گل های سرخ و جای آن یاس های زرد را بر گونه هایم کاشتی ای دلیل خنده ها و گریه های هرشبم! اخم های روشنت زیباتر از هر آشتی کاش مثل درد دلتنگی ،غم دوری ،تو هم عشق ای رویای شیرین ! واقعیت داشتی #مهدیه_اکبری

به اندازه ی تمام جهان غمگینم و از صبح هزار بار آهنگ از کرخه تا راین توی قلبم پلی شده و دریغ از یک قطره اشک... مگر نمی‌گویند زنها احساساتی هستند و به آنها بگویی بالای چشمت ابروست اشکشان سرازیر می‌شود پس کو کجاس انگار که یکی یک کیسه سیمان پای مجرای اشکم ریخته باشد هیچ می دانی بدترین اتفاق دنیا هیچ کس را دوست نداشتن است ؟ هیچ کس را دوست نداشتن حتی از هیچ کس را نداشتن هم دردناک تر است بلاخره آدمی که کسی را ندارد می‌رود خودش را آویزان دوستی رفیقی کوری کچلی می‌کند اما تو چی؟به آخرش فکر کردی دیوانه؟ آخرش که پیری کوری ات می‌رسد...

پر از غمم بنشینید لحظه ای سر میزم شنیدنی ست غم من ستاره های عزیزم! چطور با چه زبانی به درددل بنشینم من آدمم که بلد بوده باشم اشک بریزم ؟ نه بال پرزدنی دارم و نه پای فراری از آسمان پر از غم کدام سو بگریزم؟ و من که گریه نکردم تمام عمر.. ببینید ! چه واضح ست غم از برق چشمهای تمیزم چطور با دل قرص از شهاب سنگ نترسم؟ چطور یک تنه بایک سپاه شب، بستیزم ؟ به فرض گریه بلد باشم آخر این سردنیا کدام دست نوازش؟ کدام شانه عزیزم؟ #مهدیه_اکبری

پناه میبری از خیابان های شلوغ زندگی های خط خطی آدم های نا مفهوم صداهای گنگ به امنیت فیروزه ای اش میخواهی رو به رواق دراز بکشی و خواهش کنی یک نفر بزرگتری کند مردانگی کند همه را پس بزند و تو یک دقیقه ی طولانی گم شوی آنجایی که سندش فعلا به اسم هیچ کس نخورده است تو میخواهی و افسوس اگر او نخواهد آنقدر خیابان ها تنگ می‌شوند همین خیابان ها که تا دیروز عالم و آدم را پناه داده بودند آنقدر تنگ می‌شود که انگار فقط جا برای ماشین تو نیست😔

زدم به قلب جاده های بی درختِ پیچ پیچ به مقصدی که نیست هیچ و نیست هیچ و نیست هیچ

نشسته ام تک و تنها بگو تو را چه به شعر در این دو روزه ی دنیا بگو تو را چه به شعر

همه از جنگ میگویند از غزه و از پاسخ کوبنده دیشب ایران و من هر چه میپرم قدم به آن طرف دیوار نمی‌رسد

خودمانیم تو هم چه اخلاق هایی داری ها... جودی! اگر کسی به تو بگوید دلم برایت تنگ شده تو در جوابش چه میگویی ؟ ممممم بگذار حدس بزنم! بگذار چشم هایم را ببندم و تمرکز کنم و بگویم ...تو در جوابش حتما خواهی گفت من هم دلم برای تو خیلی تنگ شده نه ؟ البته اما بابالنگ دراز همیشه در جواب دلم برایت تنگ شده باد به غبغب می اندازد یک جوری که انگار توی دنیا فقط اوست که ارزش دارد کسی دل تنگش شود و به زمین نگاه می‌کند و با خونسردی می‌گوید: بله ، دل تنگ می‌شود دیگر ! واقعا؟ چه بابالنگ دراز از خود راضی ای به نظر من آدم هایِ تا به این اندازه خودخواه را باید فرستاد حبس ابد که دیگر هیچ کس را نداشته باشند که برایش طاقچه بالا بگذارند مممم بله آدم های خود خواه را بله ولی،بابالنگ دراز خودخواه نیست فقط هنوز یاد نگرفته اینطور دلتنگ شدن ها را باید قدر دانست یک روز می آید که دیگر هیچ کس،دلش برای ما تنگ نخواهد شد یک روز می آید که آدم دیگر دوست داشتنش نمی آید ...

نشسته زل زده به سقف اتاق که چی ؟ که مثلا خیلی ناراحت است؟ تو آنوقت ها را یادت نمی آید سنت قد می‌دهد ها حافظه ات قد نمی‌دهد آن وقت ها یاد استاد گوش کردن با ضبط قرمزی که آقای کریمی جای بدهی اش به آقا جان داده بود برای ما مثل سفر کردن به بهشت بود کجا سفر رفتی؟ که بی خبر رفتی؟ اشکم را چرا ندیدی؟ از من دل چرا بریدی؟ دست از من چرا کشیدی که پیش چشمم ره دگر رفتی.... نه تو یادت نمی آید سنت قد می‌دهد ها حافظه ات قد نمیدهد...