عدالت‌ خواهی یا تخریب؟ وقتی جزئی‌ نگری،کل نظام را نشانه می‌گیرد گاهی #تمرکز بر یک ضعف یا یک شخص، چنان ذهن را درگیر می‌کند که #کلیت_نظام از نگاه می‌افتد. یک پرونده، یک چهره، یک خطا، و ناگهان همه چیز زیر سؤال می‌رود. اینجاست که تفاوت دو نوع نگاه روشن می‌شود: نگاه از کل به جز، و نگاه از جز به کل. #نگاه_اول، کلیت نظام اسلامی و حفظ نظام را اصل می‌داند و مسائل جزئی را در چارچوب آن بررسی می‌کند. #نگاه_دوم، با تمرکز بر یک خطا یا ضعف، #کل_نظام اسلامی را زیر سؤال می‌برد؛ بی‌ آنکه توجه کند این برخورد، ناخواسته در مسیر تضعیف ساختار کلان حرکت می‌کند. #اعتماد به نظام اسلامی، یعنی باور به ظرفیت اجرای عدالت در درون آن. وقتی #قوه_قضائیه، فرزندان معاون اول سابق قوه را محاکمه و زندانی می‌کند، این نشانه‌ ای روشن از توانایی نظام در برخورد با فساد است. اگر شرایط اجتماعی و سیاسی فراهم باشد، همین سازوکار، توان رسیدگی به پرونده‌ های بزرگ‌ تر را نیز دارد؛ بی‌ نیاز از هیاهو و فشار رسانه‌ ای. #عدالت‌_خواهی، بدون اعتماد به مسیر کلان نظام، به مطالبه‌ گری بی‌ ریشه تبدیل می‌شود. #نقد_جزئی، اگر در چارچوب نگاه کل‌ نگر باشد، سازنده است؛ اما اگر از کل غافل شود، به ابزار تخریب بدل خواهد شد. #بصیرت یعنی دیدن جزئیات در پرتو حقیقت کل. #بازرگان 🇮🇷@AXNEVESHTESIYASI