🔻شهید لاجوردی و خطر منافقان انقلاب -۲ بازطراحیِ مشروطۀ سکولار در متن انقلاب 🖊مهدی جمشیدی ۳. لاجوردی در وصیّت‌نامۀ خویش می‌نویسد: «به همان اندازه، بلکه صدچندان که به امام قاطع و سازش‌ناپذيرم عشق می‌ورزم، نسبت به سازش‌کاران و مدافعانِ عملیِ ضدانقلاب - اگر در لفظ و اعتقاد هم مخالف باشند - نفرت دارم. بيم آن دارم حوادث مشروطه، مجدداً تکرار شود.» شاید برجسته‌ترین خصوصیّت انسان انقلابی این باشد که «قاطع» و «سازش‌ناپذیر» است؛ یعنی در برابر اقتضاها و تحمیل‌های زمانه، تسلیم نمی‌شود و برای «ماندن»، از «هویّتِ» خویش نمی‌کاهد. به تعبیر آیت‌الله خامنه‌ای، برای ما مهم است که «چرا بمانیم و چگونه بمانیم»؛ در این سخن، اصالت با ماندن نیست و نباید به هر قیمتی، ماندن را برگزید و نباید ارزش‌ها را به حاشیه سوق داد. نظام منهای انقلاب، یعنی صورت منهای سیرت، یعنی ساخت حقوقی منهای ساخت حقیقی، یعنی سکولاریسم پنهان، یعنی پوچ و پوک و تهی شدن. نظام جمهوری اسلامی بدون منطق و مبنای انقلابی، یعنی انقلاب، یک لحظۀ تاریخی بوده و سپری شده و اکنون باید محافظه‌کارانه، در پی حفظ قدرت بود و بس. آنان که منفعل و واداده‌اند - و به تعبیر آیت‌الله خامنه‌ای، حاکمانی که همچون «شاه‌سلطان‌حسین» هستند – انقلاب را یک‌شبه می‌فروشند و جام زهر تعارف می‌کنند تا کمی بیشتر در قدرت بمانند. در تجربه‌های متعدّد دهۀ شصت، مشاهده کردیم که بسیاری از کارگزاران نظام، عقب‌نشینی و انفعال را توصیه کردند و این امام خمینی بود که مصمّم و جزمی ایستاد و استقامت ورزید. آنان که با «استقامت» بیگانه‌اند، به‌زودی پا پس می‌کِشند و به رنگ غیرانقلابیِ زمانه درمی‌آیند و اسیر فشارها و فضاها می‌شوند. چنین است که باید از تکرار تجربۀ مشروطه در انقلاب هراسید؛ روزی که انقلاب به دست «روشنفکران» بیفتد، مشروطۀ سکولار به راه خواهد افتاد. و مگر چنین نشد و در دهۀ هفتاد، روشنفکرانِ سکولار در مسندِ قدرت ننشستند و از انقلاب به اصلاح و از سرمایۀ انقلابی به سرمایۀ اجتماعی و از اسلام به دموکراسی عبور نکردند؟! تعبیر آیت‌الله خامنه‌ای از تحوّلات دهۀ هفتاد به عنوان «واگرایی‌های دهۀ هفتاد»، پرده‌ای از وقایع مشروطه را نشان می‌دهد که به شکلی دیگر در اکنونِ ما تکرار شد. خطر مشروطۀ سکولار، همچنان در میان است و جریان روشنفکریِ سکولار، جانِ تازه گرفته و در لایه‌های مختلف قدرت، حضور و حیات دارد و گاه با فتنه‌انگیزی خیابانی و گاه با فریب‌کاری انتخاباتی و گاه با روایت‌پردازی رسانه‌ای، نفس‌های انقلاب را به شماره می‌افکند. ۴. لاجوردی ادامه می‌دهد: «چون عاشق نظام بوده‌ام، از آن ترس داشتم که افشای چهرۀ سازش‌کاران، لطمه‌ای ناچيز به نظام وارد آورد.» مسأله این است که اصحاب استحاله و نفاق و سازش، در قدرت رسمی به سر می‌برند و خود را به نظام، گره زده‌اند. دراین‌حال، هزینه‌های روشنگری، متوجّه نظام نیز خواهد شد و بر این اساس لاجوردی از سخن صریح و بی‌پرده می‌گریزد و استخوان در گلو و خار در چشم، با کنایه و اشاره می‌نویسد و می‌گوید. این شرایط، اکنون حادتر و شدیدتر شده است؛ چراکه بسیاری از نیروهای سیاسیِ سکولار، سالیان سال در قدرت بوده‌اند و حیثیّت و اعتبار نظام را به خود پیوند داده‌اند و به این دلیل، واکنش صریح را دشوار کرده‌اند. نظام، هزینۀ اینان را می‌دهد و در، همچنان بر همان پاشنه‌ای می‌چرخد که لاجوردی احساس کرده بود. بنا بود که لیبرال‌ها به درون قدرت راه نیابند و عرصۀ رسمی، ملاک‌ها و معیارهای جدّی داشته باشد، اما ساده‌نگری‌های و تساهل‌ها، وضع را دچار قفل‌شدگی و انسداد کرده است. البته همیشه، مصلحت در نگفتن یا صریح نگفتن نیست و اگر جبهه و جریانِ منسجم و هم‌افزایی در میان باشد، می‌توان با کمترین هزینه، روشنگری کرد، اما افسوس که چنین نیست. ۵. لاجوردی با دوراندیشی می‌نویسد: «مبادا سختی‌های حرکت و فشارهای بين‌المللی موجب شود تعادلی را که شعار نه شرقی و نه غربی، تا حدودی ايجاد کرده، به هم بزنند.» از جمله واگرایی‌هایی دهۀ هفتاد، یکی همین بود که به عنوان تنش‌زدایی و گفتگوی تمدّن‌ها و آشتی با جهان، سیاست انقلابی از دستورکار خارج شد و از سیاست خارجی، انقلاب‌زدایی صورت گرفت. معیشت مردم در این برهه، به سیاست خارجی گره زده شد و این‌طور القا شد که دشواری معیشت، ناشی از آرمان‌گراییِ انقلابی است و اگر به خصومت و معارضه با جهان ادامه بدهیم، چالش‌ها ادامه خواهند داشت. هر دولتی که از راه رسید، به صد زبان و بیان این تحلیل غلط را به افکار عمومی خوراند و در ذهن‌ها جاگیر کرد. ازاین‌رو، جامعۀ کنونی، تحریم‌اندیش است و گمان می‌کند انقلاب، بی‌منطق و لجباز و ماجراجو است. https://eitaa.com/mahdi_jamshidi60

طرفداری و تبعیت "آقا و ولی" رابطه امام و ماموم، امام و جامعه، ولی و مردم رابطه تبعیت است نه طرفداری! منطق طرفداری حاکم در روابط سیاسی سست و قابل تغییر دائمی است. این انتقادات اخیر به تایید وزرای جدید و این تعبیر که ما دیگر "اُسکل نظام" نخواهیم بود! اینکه در بحران بعدی روی ما حساب باز نکنید! همگی از دل منطق طرفداری می آید. این جمله ختم میشود به اینکه "رهبری خواسته" است! پس به ماچه؟ اول اینکه اصل استدلال غلط است! هزینه از رهبری بهر شکل ممکن چه برای اخذ رای باشد چه برای ساکت کردن منتقد خطاست. گروهی علنی و پشت تربیون "آقا آقا" می‌کنند! گروهی در جلسات خصوصی "آقا آقا" می‌کنند و در نهایت هزینه کم کاری و ندانم کاری اجرایی پای آقاست! حالا شاید تعبیر دقیق‌تر از "آقا" که نشان احترام به سادات است باید از کلیدواژه "ولی" استفاده نمود‌. برای "آقا" طرفداران تعیین تکلیف می کنند! مایوس میشوند! عقب نشینی می‌کنند! اما برای "ولی" نباید تعیین تکلیف نمود! هرج و مرج میشود! در لحظه بحران‌ها دیگر نمیشودحرف آخر را از زبان یک نفر شنید! صبر را بر سیاست تقدم دهید درایت ولی فقیه زمان درک خواهد شد. #علیرضا_زادبر

🔻 آقای پزشکیان داستان پرداز خوبی است! محمد رضا جوان آراسته: 🔹 آقای پزشکیان داستان پرداز خوبی است. این را من به شما میگویم که معلم داستان نویسی هستم. 🔹 توی داستان گویی ما یک جرقه داریم، یک تجربه داریم، یک هسته مبتنی بر واقعیت داریم که با خیال خودمان بسطش میدهیم و پروارش میکنیم و آب و رنگش میدهیم و تبدیلش میکنیم به انبوهی از شخصیتها و دیالوگها و موقعیتها و اتفاقها ما توی داستان تلاش میکنیم همه اینها را باورپذیر بسازیم و جلو ببریم. 🔹 خواننده‌های داستان با شخصیت‌های داستانی ذوق میکنند، با آنها غمگین میشوند همراه میشوند و اصلا یکی خودشان را هم رای و نظر با شخصی‌ ها می‌دانند. 🔹 آقای پزشکیان توی صحن علنی مجلس، داستان سرایی کرد، نماینده‌های ساده و الکی انقلابی هم ذوق کردند و نظرهاشان عوض شد و با شخصیت پشت تریبون همذات پنداری کردند و رای دادند. 🔹 فارغ از جلسات کم مایه این روزهای مجلس که به زودی درباره اش خواهم نوشت جلسه پایانی رای اعتماد، نمایشی بود از سادگی سطحی‌نگری و غیرانقلابی‌گری. 🔹 من نمیدانم سناریونویس جلسه رای اعتماد چه کسی بوده، ولی هر که بوده خوب نویسنده‌ای بوده. 🔹 من رهبر انقلاب را میشناسم حرف‌هایشان را دنبال میکنم، با نقطه های بنیادی نظرهایشان آشنا هستم و رویه حکمرانی و مدیریت‌شان را هم میبینم برایم مثل روز روشن است، بی‌اغراق میگویم مثل روز روشن است که آقای رییس جمهور برای رای اعتماد و زیرانش از کاه کوه ساخت و از هیچ همه چیز! 🔹 اجرای آقای رییس جمهور روی سن مجلس طوری بود که انگار یک روز رفته اند بیت رهبری دیزی گذاشته‌اند وسط و لیست وزرای پیشنهادی را داده اند دست رهبری و رهبری هم هرچه آقای رییس جمهور گفته را تایید کرده و تازه روی بعضی‌ها اصرار هم داشته و این وسط حتی اگر کسی خودش هم نمی خواسته وزیر بشود زنگ زده‌اند که هی فلانی دستور آقاست که بیا سر فلان وزارت خانه. 🔹 یک طوری این کابینه به پای رهبری نوشته شد، که کابینه خود آقای خامنه‌ای در زمان ریاست جمهوری‌شان هم به پایشان نوشته نشد. 🔹 حالا وسط این داستان سرایی اوضاع نماینده‌های مجلس دیدنی است که غرق در داستان آقای رییس جمهورند و به به می‌گویند و با داستان همذات پنداری می‌کنند. 🔹 خیلی از این بزرگواران مجلس نشین از انقلابی گری، فقط سلام بر امام و شهدا و رهبر انقلاب را در اول نطقهایشان بلدند. بیشتر از این تویشان خبری نیست. کاش میشد آن نماینده‌هایی که به همه وزرا رای مثبت دادند را پیدا میکردیم توی بیلبوردهای شهری اسم و عکسشان را میزدیم و می‌گفتیم اینها را ببینید این‌ها بی رای‌ترین و بی نظرترین آدم‌های مجلس‌اند خودشان بلد نیستند چیزی را تحلیل کنند، هر کس بیایید و بگوید از آن بالاها گفته‌اند فلان، این‌ها رای میدهند، اینها را ببینید توی زندگی مثل اینها نباشید، ماست نباشید به بچه هایتان این‌ها را نشان بدهید و بگویید یاد بگیرند خودشان هم فکر کنند، نظر بدهند، انتخاب کنند. 🔹 شاید بعدها این نماینده‌ها درس عبرتی بشوند که چهارتا آدم حسابی بیشتر وارد مجلس بشود. 🔹 من مخالف کابینه وفاق نیستم مخالف این هم نیستم یک بار مجلس بیایید همه کابینه یک رییس جمهور را تاییدکند. من مخالف تبدیل کردن صحن تصمیم‌های سیاسی کشور به تئاترم. من مخالف زودبارويم. 🔹 خیلی زود معلوم می‌شود که این هزینه‌ای که از رهبری شده واقعی نبوده این حرف‌ها دقیق نبوده، این وسط واسطه‌هایی بوده‌اند که آش را شور کرده‌اند و اصلا ماجرا این طوری که در مجلس تصویر شده نبوده. خیلی زود معلوم میشود ولی رو سیاهی این ماجرا حالا حالاها به چهره بعضی‌ها باقی می‌ماند.

🚩 اربعین حسینی، مرثیه‌ایست که از دل تاریخ می‌جوشد و قلب‌ها را به سوگ می‌نشاند... ▪️فرارسیدن اربعین سید و سالار شهیدان ، آقا اباعبدالله الحسین علیه السلام و یاران با وفایشان برعاشقان و شیفتگان خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام تسلیت باد.

پای کلاس و درس زیارت #اربعین. فراز شانزدهم وَ نُصْرَتِی لَکُمْ مُعَدَّةٌ حَتَّی یَأْذَنَ الله لَکُمْ. در این عبارت می‌گوییم یاری من برای شما آمده است. این نصرت بر دو پایه‌ی قلبی لقلبکم سلم و امری لامرکم متبع قرار گرفته است و بر این اساس می‌توانیم چهار نوع رابطه را با ائمه(ع) تعریف کنیم؛ عده‌ای قلبشان با ائمه(ع) سلم بود ولی امرشان متبع ایشان نبود. بعضی‌ها قلبشان سلم نبود ولی امرشان متبع بود و بعضی هیچ‌کدام و بعضی هر دو. اصحاب حضرت امام حسین(ع) در عاشورا هم قلبشان سلم بود و هم امرشان متبع. اصحاب حضرت حجت(عج) نیز همین‌طورند در حالی که در دوره‌ی بعضی از امامان(ع) شرایط این‌گونه نبود و طبعاً حضرات هم اقدامی نکردند برای این‌که این دو معنا با هم تحقق پیدا نکرده بود یعنی بعضی از اطرافیان امام امرشان متبع بود اما قلبشان سلم نبود و یا برعکس قلبشان سلم بود ولی امرشان متبع نبود. البته بعضی‌ها مثل توابین در مقطعی امرشان متبع نبود ولی در قلبشان به ائمه(ع) علاقه داشتند حتی اگر سلم واقعی و کامل هم نبود و بعد از حادثه فهمیدند که به چه محرومیت بزرگی دچار شده‌اند. وَ نُصرَتِی لَکُم مُعَدَّة حَتی یَاذَنَ الله لَکُم یعنی تا زمانی که خدا ظهور شما را اجازه بدهد. در این عبارت صحبت از اذن و اجازه‌ی خداوند برای ظهور است یعنی امر ظهور خاص حضرت حق جلَّ و علاست و هیچ‌کس زمان آن را نمی‌داند و همه منتظر اذن پروردگارند. این مقام، همان مقام عبد بودن است.

‏ای عمّار! اگر دیدی علی به راهی می رود، و همه مردم به راهی دیگر، تو با علی حرکت کن، و همه مردم را رها کن! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

👈 بیخود نیست که زیارت اربعین از نشانه های مومن بودن است چرا که برگزاری این مناسک شیطان را عصبانی و مغلوب می نماید پس تو ای اسرائیل از پیاده روی اربعین عصبانی باش و از این عصبانیت بمیر !

⚠️ پروژه‌ی فعال کردن گسل قومیتی و مذهبی در ایران عزیزمان پابرجاست تصایر جنایات آمریکا در افغانستان را بنام ایران منتشر می‌کنند

هشدار شهید لاجوردی نسبت به دو نوع لیبرالیزم #لیبرالیزم _فوکول_کراواتی #لیبرالیزم_مذهبی شهید لاجوردی در نماز جمعه از ضرباتی که طی دو سال و نیم، لیبرالیزم فوکل کرواتی به انقلاب زده بود هشدار داد و از خطرات روی کار آمدن لیبرالیزم مذهبی گفت، اما تندرو خطابش کردند، از چرخه مدیریت کشور حذفش کردند، برای بسیاری از همین آدم‌های ریشوی لیبرال محافظ گذاشتند و او که منافقین قدیمی و جدید تشنه خونش بودند، بدون هیچ منیت و غروری به مغازه اش در بازار تهران برگشت و در همانجا ترور شد و به شهادت رسید.