یه وقتایی یه متنایی هست که وقتی میخوای بنویسیشون یچیزی سفت گلو و دستتو میگیره :)
اینطوریه که از تنهاییم پناه میبرم به آدما
و خیلی زود از اونا به تنهایی خودم پناه میارم
هیچوقت آدمی که حتی با فکر از دست دادنت گریه کرده رو ول نکن! بهت قول میدم هیچکس اندازه اون دوستت نخواهد داشت:).
راستش انقد تو بدترین شرایط
وانمود به خوب بودن کردم
که خودمم یه وقتایی واقعا باورم میشه که خوبم.