از یه جای زندگیت به بعد دیگه به خودت نمیگی طاقت بیار درست میشه؛ میگی طاقت بیار همینه که هست.
گمان میکنم نه دوست کسی ام و نه دشمن کسی و نه محبوب کسی؛ تقریبا هیچ نوع رابطه ای با انسان ها ندارم.!
محکومیم به زندگی دیگه چیکار میشه کرد؟!
دیشب سخت گذشت، خوب زندگی امروز جریان داره دیگه. طرف دوستمون نداره، خوب نداشته باشه. اونجوری که برا بقیه ارزش قائلیم، پامون نمی ایستن؟ خوب لیاقتشون همینقدر بوده.نتیجه چیزی که میخواستیم، اونی نشد که باید میشد؟! خوب اشکال نداره، آخر دنیا نیست که.ما محکومیم به زندگی، مهم نیست دیشب چی گذشت، آدما چطوری رفتار میکنن یا نتیجه زحماتمون چی شده، هر روز باید بیدار شی چایی رو بزاری لقمه اتو بپیچی، با بقیه مهربون تر باشی و نزاری جنگجوی درونت خسته شه.
خسته شدم از وانمود کردن به اینکه اوضاع خوبه این همه درد داره قلبمو مچاله میکنه.
میگفت: اون داره راحت زندگیشو میکنه ولی من دارم هر هفته ۵۰۰ تومن پول روانپزشک میدم:)))