گذران زندگی
این را به من آموخت
که آدمها معمولا چیزهایی را
از دست میدهند که
از داشتنش مطمئن هستند...
پایم درد میکرد ...
یعنی کفشم مال پارسالم بود و تنگ شده بود
هرچند کفش تنگ نمیشود و پا بزرگ میشود
ولی آدم چون خودش را نمیبیند،
تقصیر را گردن چیزهای دیگر میاندازد!
آدم همیشه به یه نفر احتیاج داره که باهاش همونجوری حرف بزنه که تو دلش با خودش حرف میزنه . . .
‹اغمــٔـا›
توییت امشب:
نیش نیزهای بر پارهی جگرم ، از بوسه لبان شما مستی بخشتر بود . چرا که از لبان شما هرگز سخنی جز به ناراستی نشنیدهام:))!