اونجا که کوروش میگه: مگه میتونه منو از یادت ببره؟ عمرا اگه تو بغلش خوابت ببره ..

گاه‌، تمام‌ شدن‌ یک‌ روز؛ بیش‌ از یک‌ روز طول‌ می‌کشد .

اشک‌ حرفاییه‌ که‌ قلب‌‌ نمیتونه‌ بگه . .

و ما‌ همچنان‌ دوره‌ می‌کنیم؛ شب را ، روز را ! هنوز را . .

خلاصه داستان زندگی منو همین یه جمله توصیف میکنه:

همیشه از بیرون آرامش داشتم ولی از درون درحال فکر کردن به همه‌چیز بودم .

گفت حس الانتو توصیف کن بهش گفتم انگار زانوم روی فرش ساییده شده. کف دستم روی آسفالت کشیده شده انگار چون شلوار بلند نپوشیدم، موقع سُر خوردن از قلعه بادی، پاهام زخم شده مثل وقتایی که میرفتیم پارک و به زور میخواستم از بارفیکس آویزون شم و بعدش دستام پینه میزد. شایدم مثل بریده شدن پوست با کاغذ. اره... عمیق نیستن، اما کلافم میکنن:)))

‌دود شدیم و به کام زندگی خوش نیومدیم.

رنگ عشق . . .

دلم خون بود. می‌خواستم حرف بزنم، درددل کنم، اما دهانم باز نمی‌شد !