تنهاییِ آدمها بزرگه، خیلی بزرگ، شایدم به وسعت یک دریا است؛ اما برای پُر کردنش، یک لیوان محبت کافیست.!
با هر کس می نشستم
از امید حرف میزدم
حتی وقتی که ذره ای امید
درونم نمانده بود...
آدمیزاد کلا موجود پشیمونیه؛
پشیمون از کارهایی که کرده،
پشیمون از کارهایی که نکرده.
تمام بی تفاوتی ها از یک زخم یا درد شروع شده است، شبیه به آدم کتک خورده ای که دیگر نمی خواهد درد را حس کند، بدنش را بی حس میکند و در آینده حتی نوازش را هم حس نمی کند...