شفا بدون بستن دخیل
باهم رفتیم مشهد، دیدم همه مریض ها تو حرم دخیل بسته اند تا شفا پیدا کنند به حسین گفتم: «برو پارچه ی سبزی برام تهیه کن تا من هم دخیل ببندم، درد سرم شفا پیدا کنه.»
حسین با اطمینان گفت: «این حرف ها چیه مادرجان! نمی خواد دخیل ببندی.»
گفتم: «پس میگی چيكار كنم؟»
گفت:«امشب وقتی توی مسافرخانه می خواهيم بخوابيم. موقع خواب بگو يا امام رضا(ع) من از بابل، از راه دوری آمدم از تو شفا می خوام. يا جدّا، یا امام رضا(ع)، مرا دست خالی راهی نكن من از تو شفا می خوام من غريبم مرا نااميد نكن.»
همين جوری که حسین گفت، شب موقع خوابیدن به امام رضا(ع) گفتم و درد سرم شفا پیدا کرد.
شهید سید حسین گلریز ؛معمولا آخر هفته ها به مسجد میآمد و برنامه اش این بود که هر بار اسلحه ای از سپاه تحویل میگرفت و به ما (نوجوانان محل) آموزش سلاح میداد / اوائل از اسلحه های سبک و کوچک مثل کلت و یوزی استفاده مینمود و بعدها کلاشینکف و ژسه و ... در یکی از همین جلسات ؛ سید حسین به بچه ها گفته بود که این هفته قرار است پیشرفته ترین اسلحه دنیا را به شما معرفی کنم! همه نگاه ها به ساک سید حسین دوخته شده بود و همه منتظر دیدن این اسلحه فوق پیشرفته بودند . حالا دیگر انتظارها به سر رسیده بود و نوبت این بود که سید حسین اسلحه را به ما نشان دهد؛ آرام زیپ ساک را گشود و دستش را درون ساک برد و در مقابل چشمان ما کلام الله مجید را بیرون آورد! آری قرآن پیشرفته ترین سلاحی بود که سید همراه خود داشت .همه با نگاهی آمیخته با تعجب به سید نگاه کردیم! ولی ایشان خیلی خونسرد و با همان آرامش مثال زدنی همیشگی؛ شروع کرد به بیان فضائل قرآن کریم و اینکه اگر به دستورات آن عمل کنیم هیچ قدرتی در دنیا در برابر ما توان ایستادگی را ندارد/
سید حسین در بخشی از سخنرانیش در مورد انقلاب می گوید:
«این انقلاب یک پل دارد مثل پل صراط؛ اگر بتوانی از روی پل رد بشوی آن طرف سعادت هست و خوشبختی. حال در راه رد شدن از این پل، دست معنوی امام را که به سوی شما دراز شده، بگیرید و گام به گام جلو روید که اگر چنین نکنید افرادی چون رجوی منافق و دیگران دست شما را می گیرند و به سمت بدبختی و هلاکت سوق می دهند. آنجاست که دیگر ..»
ابوتراب نوروزیان از همرزمان او درباره ی اندیشه ها و رفتارهای سید حسین می گوید:
«با هم در پایگاه گلشن آشنا شدیم. به روحانیت علاقه ی زیادی داشت. بدنش آماده و ورزیده بود و در مباحث دینی و اعتقادی شرکت می کرد. در آزادسازی سوسنگرد با هم بودیم. وقتی مسئولیت گروهان و یا جایی را به او می سپردند، به چشم مدیر به بچه ها نگاه نمی کرد، بلکه به عنوان یک برادر، دوست، هم محلی و همکار بود. به خاطر همین همه او را دوست داشتند. یک سال و اندی پیش از شهادت ازدواج کرد و وقتی شهید شد، دخترش 20 روزه بود.
تویوتای بدون بنزین با نماز امام زمان(عج) روشن شد!
زمستان بود؛ حسین به کردستان اعزام شده بود، روزی با ماشین تویوتا با همرزمانش در حال رفتن به منطقه بودند که با برف شدیدی مواجه می شوند، از شانس بد آنها بنزین ماشین هم تمام می شود و مانده بودند که چگونه باید از این برف و کولاک نجات پیدا کنند. حسین از ماشین پیاده شد و گفت: «همه باید بیایند پایین و دو رکعت نماز امام زمان(عج) بخوانند تا آقا کمک مان کنه.»
از شدت سرما کسی حاضر نبود پایین بیاید و نماز بخواند با تمسخر گفتند: «با نماز امام زمان(عج) مگه باک بنزین پر می شه تو هم دلت خوشه تو این سرما.»
حسین اسلحه اش را به سمت آنان گرفت و گفت: « اگه هر کسی پایین نیاد همین جا قبل از اینکه از سرما یخ بزنه و بمیره، خودم می کُشمش. »
همه مجبور شدند پایین بیایند، همگی با برف وضو گرفتند و دو رکعت نماز امام زمان(عج) خواندند.
بعد از نماز، حسین به راننده گفت: «برو پشت فرمان بشین استارت بزن، ماشین روشن می شه.»
راننده حسین را مسخره کرد و گفت:«تو دیوانه شدی؟ ماشین بنزین نداره چطوری می خواد روشن بشه؟! استارت نمی زنم.»
حسین اسلحه اش را به سمت راننده گرفت و گفت:«در کار امام زمان(عج) شک به دلت راه نده، برو ماشین را روشن کن.»
راننده ماشین را استارت زد و با کمک امام زمان انگار باک ماشین پر از بنزین شده بود و تا مقصد آنها را رساند.
بوی عطر امام زمان(عج)
یک شب قبل از شروع عملیات بیت المقدس حسین تو سنگر خوابیده بود، دوستانش وارد سنگر می شوند، با ورودشان در سنگر بوی عطر و گلاب مستشان می کند؛ بوی عطر از بدن حسین بود آنقدر از این بو مست شده بودند که حسین را از خواب بیدار کردند، به او گفتند:«حسین! این چه عطری ست که زده ای؟ چقدر خوش بوست ، گیج مان کرده. بده تا ما هم بزنیم.»
حسین با چشمانی خواب آلود گفت:«عطر کجا بود؟ اصلاً من عطری ندارم؟ دیوانه شدید؟ بیائید مرا بگردید.»
ولی دوستانش قبول نمی کردند، لحظاتی گذشت ، حسین کاملاً هوشیار شده بود و به دوستانش با تُندی گفت: «چرا مرا از خواب بیدار کردید؟ داشتم خواب می دیدم.»
گفتند:«چه خوابی؟»
نگفت. با اصرار زیاد حسین را به حرف آوردند.
حسین با چشمانی اشک بار گفت: «امام زمان(عج) را سوار بر اسب سفید در خواب دیدم که به من گفت: به زودی شهید می شوی.»
خواب امام زمان(عج) او را خوش بو کرده بود.
دوستانش می گفتند: « در حین عملیات تیری به حسین خورد و حسین را به زمین انداخت. او با همان حال قرآن را باز کرد و مشغول به تلاوت قرآن شد بچه ها می خواستند او را به عقب برگردانند ولی او مخالفت کرد»
حسین گفت: «بچه ها با من کاری نداشته باشید مگه امام زمان (عج) را نمی بینید بروید جلو پیش امام زمان(عج)، مرا وِل کنید.» نویسنده: سجاد پیروزپیمان/
یکی از هم رزمانش در مورد نحوه شهادتش می گوید:
در منطقه درگیري دشمن چون زمین گیر شد، دست به حیله زد و همه دست های خود را به علامت تسلیم بالا بردند. شهید گلریز به سمتشان رفت تا آنها را به اسارت بگیرد که ناگهان تیراندازی شروع شد و کسی که از همه جلوتر بود، یک نارنجک سمت ایشان پرتاب کرد. همه گیج شده بودیم، نمی دانستیم باید چه کار کنیم. شهید قرآنش را باز کرد و به بچه ها گفت: چرا ایستاده اید به پیشروی خودتان ادامه دهید و به من کاری نداشته باشید. شما به فرمانده نیاز ندارید، چرا که امام زمان پیشاپیش لشکر شما در حرکت است، با توسل به امام زمان جلو بروید، پیروزی با شما است. ما به پیشروی ادامه دادیم و از آن منطقه رفتیم. دو هفته بعد پیکرش را پیدا کردند. جالب اینجاست ایشان به نظم و تمیزی خیلی اهمیت می دادند و آنکادر شده در این عملیات حضور داشتند. پیدایش که کردند، تنها پیکری بود که عراقی ها با دقت خاصی لای پتو گذاشتند و بعد زیر خاک دفن کردند. وقتی بچه ها پتو را باز کردند، شهید گلریز را با چهره ای آرام، تر و تمیز، با لبخندی بر لب و موهای شانه شده دیدند.
الحقنی بالصالحین«یرتجی»
وی در قسمتی از وصیتنامه خود خطاب به همسرش مینویسد: هر وقت که مشغول عبادت بودم، با گریه و زاری از
متن نامه سردار شهید سید حسین گلریز به همسرش را در ادامه میخوانید:
خدمت همسر عزیزم سلام
إن الذین امنوا و الذین هاجروا و جاهدوا فی سبیل الله اولئک یرجون رحمت الله و الله غفور رحیم. (سوره بقره آیه 218)
آنان که به دین اسلام گرویدند و از وطن خود هجرت نموده و در راه خدا جهاد کردند، امیدوار و منتظر رحمت خدا باشد که خدا بر آنها بخشاینده و مهربان است.
به فرموده خداوند متعال در قرآن مجید، ما میتوانیم بفهمیم که اگر ما ایمان به اسلام داریم و ادعا میکنیم که مسلمانیم، پس باید از شهر و دیار خود مسافرت کرده و به جنگ با کافران و منافقان برویم، وگرنه ما خودمان یکی از دشمنان سرسخت خداییم. راستی خانم عزیزم تو اسلام را دوست داری؟ خدا را دوست داری؟ قرآن را دوست داری؟ پیغمبر رادوست داری؟ 14 معصوم را دوست داری؟ رهبر عزیز خمینی را دوست داری؟ اگر دوست داری پس نشان بده بگو به همه مردم، فریاد بزن که من در راه خدا شوهرم را، بچهام را، خودم را، خانوادهام را، حاضرم قربانی کنم. تمام خوشیهای دنیا را در راه خدا بدهم، تا خدا از من راضی باشد. اگر اینکارها را انجام دادی بدان که حتما به دستور قرآن عمل کردهای.
دیگر هیچ دشمنی نمیتواند نارحتی تو را ببیند و خوشحال و قوی تر شود و اسلام را تضعیف کند.
باری بنده حقیر در اینجا حالم خیلی خوب است، البته منظورم این نیست که در فکر شما نیستم. بلکه به تو و بچهام خیلی خیلی خیلی علاقه دارم و محبتهای تو را هیچوقت فراموش نمیکنم.
من میدانم که زنان خوب وجود دارند، ولی من اولین زن پاک و مهربان و با ایمانی که در طول زندگیم دیدم فقط تو بودی، من تو را در دنیا و آخرت دوست خواهم داشت و دلم میخواهد که در دنیا و هم در آخرت با تو باشم زیرا خیلی لذت میبرم. من همیشه بیمار بودم و همیشه در زندگی خسته و نارحت بودم، به همین دلیل هر وقت مشغول عبادت بودم، با گریه و زاری از خدا التماس میکردم که مرا شفا بدهد. خداوند برای اینکه مرا از بدبختی و بیچارگی نجات دهد تو را به من داد و وقتی با تو ازدواج کردم، روزی من روز به روز زیادتر شد. خیلی خوشحالم که با تو ازدواج کردهام. امیدوارم که حال فرزندم خوب بوده باشد و در آخر خوشبختی شما را از درگاه خداوند متعال خواهانم. امیدوارم در دنیا و اخرت خوشبخت بوده و امام زمان (عج) از شما راضی باشد.