این روزا تنها کاری از دستم بر میاد اورثینکِ

خدایا می‌دونم باورش برای خودتم سخته، ولی هنوز توی فروردینیم، پس این گرمای تیر ماه از کجاست؟

بسه، جون مادرت بسه

مرگ مگر اثر کند...

چرا کسی رو ندارم که با هم خیال‌بافی کنیم؟

غمگینم چو فال حافظم...

چون شمعی، تو آتشم بزن...

وسط تموم بدبختیام، یادم میاد دخترم و لبخند می‌زنم

و خداحافظی‌اش آنچنان چلچله‌سان است که من می‌خواهم، دائما باز بگوید که خداحافظ، اما نرود و سخن گفتن او، مثل اسطورهٔ یک جنگل شیشه‌ست، که بر سطحش بلبل از حیرت، دیوانه شده، لال شده‌ست - رضا براهنی

بابام: فقط دو روز اونجاییم، بار و بندیل بر ندارید. من و مامانم:

خط مامانم در برابر من اینجوریه که انگار من مامانشم✓

چقدر خوشحالم که اهل ارایش کردن نیستم🙏🏻 واقعا کار دشواریه