بیاید قبول کنیم تابستون خیلی تفلونه

به جز میوه هاش.

من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی یا چه کردم که نگه باز به من می‌نکنی دل و جانم به تو مشغول و نظر در چپ و راست تا ندانند حریفان که تو منظور منی دیگران چون بروند از نظر از دل بروند تو چنان در دل من رفته که جان در بدنی تو همایی و من خسته بیچاره، گدای پادشاهی کنم ار سایه به من برفکنی بنده وارت به سلام آیم و خدمت بکنم ور جوابم ندهی می‌رسدت کبر و منی مرد راضیست که در پای تو افتد چون گوی تا بدان ساعد سیمینش به چوگان بزنی مست بی خویشتن از خمر ظلوم است و جهول مستی از عشق نکو باشد و بی خویشتنی تو بدین نعت و صفت گر بخرامی در باغ باغبان بیند و گوید که تو سرو چمنی من بر از شاخ امیدت نتوانم خوردن غالب‌الظن و یقینم که تو بیخم بکنی خوان درویش به شیرینی و چربی بخورند سعدیا چرب زبانی کن و شیرین سخنی

می‌دونم شعر خوندن بلد نیستم، می‌دونم ولی من یکیو می‌خوام براش شعر بخونم

ولی من یکیو می‌خوام برام شعر بخونه.

- استاد ابتهاج و همایون شجریان

عشق شوری ز خود فزاینده است، زایشِ کهکشانِ زاینده است

زنده است آنکه عشق می‌ورزد

چون درخت آمدی، زغال مرو میوه‌ای پخته‌ای کال مرو...

بر سرِ آن است، که از خاک ما بسازد خشت...

I don’t get along with anyone..

الان وقتش نیست