غم، قانع نیست. هرچه مدارا کنی، ستیز می کند، هرچه عقب بنشینی، پیش می آید. هرچه خالی کنی، پُر می کند.هرچه بگریزی، تعقیب می کند. چون که بنشانیاش، می نشیند آرام. چون پروبال دهی او را، می پرد بسیار. غم، بیشتر خواه است و سیری ناپذیر. در طلب فضای حیاتی وسیع و سیع تر، ابزارهایی را که در دستش قرار بدهی، به کار میگیرد، می بُرد، میتراشد، سوراخ می کند، می شکند، می سوزاند، ویران می کند، و در سرزمین های تازه به دست آورده، خیمه و خرگاه بر پا م دارد.
غم، جوعِ غم دارد. می بلعد، آماس می کند و بزرگ می شود آن سان که ناگهان میبینی حتی به سراسر وجود تو قانون نیست. از تو فراتر میرود و چون آوازی یاس آفرین و دلهره انگیز، در فضای گرداگرد تو طنین می اندازد. فرزند تو افسرده میشود. تنها به خاطر آنکه تو افسردهیی. در عین حال، غم مهار شدنیست. به قدرتی که تو برای سرکوب کردنش به کار می بری، احترام می گذارد. از این قدرت می ترسد. عقب مینشیند، مچاله می شود در خود فرو میرود کوچک کوچک تر می شود، در خود فرو می رود، کوچک و کوچک تر می شود و چون لکه ابری ناچیز، در آسمان پهناور روح تو کُنج دنجی را می پذیرد، التماس میکند که
«بگذار اینجا بمانم! مرا برای روز مبادا نگه دار».
#آتش_بدون_دود
#نادر_ابراهیمی
May 11
با افتخار باید فریاد بزنم من هم مثل ۹۶ درصد جامعه ایران هستم.
در حال حاضر ته کارت بانکیم زیر دویست تومن موجودی داره.
یه فروپاشی روحی روانی بزرگ رو دارم از سر میگذرونم.
و با مساله های دیگه ای درگیرم که هر آدم عادی یا ایرانی باهاش درگیره.
از سر شکم سیری و راحتی دغدغه فلسطین تو سرم نیست.
از سر بی توجهی به ملت خودم درگیر یه ملت دیگه نیستم.
دوست داشتم این متن روی پیشونیم برچسب میشد اون شب:
شب طوفان رفتیم امیرچخماق برای شادی این اتفاق.
باید بی رودروایسی بگم جمعیت کم بود..
مردم به ما ادمهایی که دور شهدای گمنام جمع شده بودیم با تعجب نگاه میکردن و خیل کثیری خبر نداشتن چخبره...
آیا ما زامبی هستیم و اونا مردم معمولی؟
آیا ما قشر ۴درصدی بی دردی هستیم که پیگیر اینطور اتفاقاته؟
نه!
تا وقتی لیاقت داشته باشم جزو این ما میمونم.
جزو آدمهایی که کنار درد های کوچیک و بزرگ خودشون دغدغه اشون محدود به دو متر جلوی پاشون نیست...
درگیریشون فقط زندگی راحت تر و مهاجرت و پول بیشتر نیست...
دنیا دوروزه که ما تو ۷۰ یا نهایتا ۱۰۰ سال تجربش میکنیم... روزی با ماست و روزی علیه ماست.
شریف باشیم و آرمان داشته باشیم و برای قدم های کوچیک و بزرگی که آرمانمون رو به پیروزی بر میداره از ته دل شاد باشیم.
#روزنگار
۱۷
۰۷
۰۲
@Anne57
وسط حال بد امروز این کتاب دقیقا مثل یه مسکن عمل کرد.
برای دانشگاهیها خود ژلوفنه❤️
#سلولهایبنیادی