eitaa logo
آنِ۵۷ 🇮🇷
294 دنبال‌کننده
1.5هزار عکس
127 ویدیو
23 فایل
۰‌‌• ﷽ ‌•۰ متولـدِ عصرِ استکبار متعهد به سیدِ شهدای اهل قلم دفتر خاطرات یک عدد قرن ۲۱امی |در اصطلاح فلاسفه، «آن» عبارت است از پایان گذشته و آغاز آینده| آنم: @Aanne_57 می‌‌خونم می‌نویسم‌ می‌شنوم‌ می‌بینم‌: https://harfeto.timefriend.net/17052897025276
مشاهده در ایتا
دانلود
😂البته ناهار مطبوع با دوستان رو هم تو برنامه نداشتم (ریتم یک روز عادی) ۱۵ ۰۷ ۰۲
هدایت شده از سَبــزک | آموزش نقّاشـے🌱
فَقاوم؛ ثُم قاوَم ثم قاوم... ❤️
غم، قانع نیست. هرچه مدارا کنی، ستیز می کند، هرچه عقب‌ بنشینی، پیش می آید. هرچه خالی کنی، پُر می کند.هرچه بگریزی، تعقیب می کند. چون که بنشانی‌اش، می نشیند آرام. چون پر‌و‌بال دهی او را، می پرد بسیار. غم، بیشتر خواه است و سیری ناپذیر. در طلب فضای حیاتی وسیع و سیع تر، ابزارهایی را که در دستش قرار بدهی، به کار می‌گیرد، می بُرد، می‌تراشد، سوراخ می کند، می شکند، می سوزاند، ویران می کند، و در سرزمین های تازه به دست آورده، خیمه و خرگاه بر پا م دارد. غم، جوعِ غم دارد. می بلعد، آماس می کند و بزرگ می شود آن سان که ناگهان می‌بینی حتی به سراسر وجود تو قانون نیست. از تو فراتر می‌رود و چون آوازی یاس آفرین و دلهره انگیز، در فضای گرداگرد تو طنین می اندازد. فرزند تو افسرده می‌شود. تنها به خاطر آنکه تو افسرده‌یی. در عین حال، غم مهار شدنی‌ست‌. به قدرتی که تو برای سرکوب کردنش به کار می بری، احترام می گذارد. از این قدرت می ترسد. عقب می‌نشیند، مچاله می شود در خود فرو میرود کوچک کوچک تر می شود، در خود فرو می رود، کوچک و کوچک تر می شود و چون لکه ابری ناچیز، در آسمان پهناور روح تو کُنج دنجی را می پذیرد، التماس می‌کند که «بگذار اینجا بمانم! مرا برای روز مبادا نگه دار».
با افتخار باید فریاد بزنم من هم مثل ۹۶ درصد جامعه ایران هستم. در حال حاضر ته کارت بانکیم زیر دویست تومن موجودی داره. یه فروپاشی روحی روانی بزرگ رو دارم از سر می‌گذرونم. و با مساله های دیگه ای درگیرم که هر آدم عادی یا ایرانی باهاش درگیره. از سر شکم سیری و راحتی دغدغه فلسطین تو سرم نیست. از سر بی توجهی به ملت خودم درگیر یه ملت دیگه نیستم. دوست داشتم این متن روی پیشونیم برچسب می‌شد اون شب: شب طوفان رفتیم امیرچخماق برای شادی این اتفاق. باید بی رودروایسی بگم جمعیت کم بود.. مردم به ما ادمهایی که دور شهدای گمنام جمع شده بودیم با تعجب نگاه می‌کردن و خیل کثیری خبر نداشتن چخبره... آیا ما زامبی هستیم و اونا مردم معمولی؟ آیا ما قشر ۴درصدی بی دردی هستیم که پیگیر اینطور اتفاقاته؟ نه! تا وقتی لیاقت داشته باشم جزو این ما می‌مونم. جزو آدمهایی که کنار درد های کوچیک و بزرگ خودشون دغدغه اشون محدود به دو متر جلوی پاشون نیست... درگیریشون فقط زندگی راحت تر و مهاجرت و پول بیشتر نیست... دنیا دوروزه که ما تو ۷۰ یا نهایتا ۱۰۰ سال تجربش میکنیم... روزی با ماست و روزی علیه ماست. شریف باشیم و آرمان داشته باشیم و برای قدم های کوچیک و بزرگی که آرمانمون رو به پیروزی بر میداره از ته دل شاد باشیم. ۱۷ ۰۷ ۰۲ @Anne57
شاید همینطور دوام آورده‌ام، با نوشتن؛ با بازکردن قفل چمدانی که با من است یا بخشی از من. ࿓ @Anne57 ࿓࿓࿓
چی تغییر کرده؟ _ از فسفوری و چندرنگ خودکار تو دوره ‌ی لیسانس ، رسیدم به آبی و قرمز تو فوق.
وسط حال بد امروز این کتاب دقیقا مثل یه مسکن عمل کرد. برای دانشگاهی‌ها خود ژلوفنه❤️