السلام علیک یا علی ابن الحسین جوانِ بیشه شیران، چنان حیدر علی اکبر به میدان حیدرِ غرّان، علی منظر علی اکبر شبیه مصطفی خَلقاً، نه خَلقاً، مَنطِقاً خُلقاً وجودش رفته سر تا پا، به پیغمبر علی اکبر چه رعنا قدِ زیبایی، عجب ماهِ دل آرایی که با این حُسن ها کرده، به پا محشر علی اکبر وجودش غرقِ پیغمبر، ظهورش ظاهراً حیدر به وصفِ او بگو طاها، بگو حیدر علی اکبر اَنیسِ حضرتِ لیلا، تمامِ هستی بابا پدر را نورِ چشم تر، گلِ مادر علی اکبر شهیدِ هاشمی خِصلَت، غریبِ فاطمی سیرت زِ نسلِ حیدر و زهرا، مَهِ اَنور علی اکبر عبادت را شده معنا، نمازش محشرِ دنيا نباشد در یدِ تقوا، جز او برتر علی اکبر غلامانَش زِ اِنس و جن، همه عاشق همه مؤمن غلامش بوذر و سلمان، دو صد قنبر علی اکبر بُوَد اُستاد او عباس، به رزم و غیرت و اِخلاص خودش عبداله و عون و، علی پَروَر علی اکبر یکی شاگرد او قاسم، که شد فخرِ بنی هاشم چه اُستادی که دل بُرد از، دلِ دلبر علی اکبر حسینی خوی خوش سیما، حسن کردارِ بی پروا اذان گوی نمازِ عشق، دمِ آخر علی اکبر وضوی خون او زیبا، لبِ تشنه، لبِ دریا به راه دین و آزادی، شده پرپر علی اکبر تن او ارباً اربا شد، قدِ بابای او تا شد تمام دشت پُر شد از، علی اصغر علی اکبر شده پهلوش چون زهرا، سرش بِشْکافت چون مولا صدای مادرش آمد، علی اکبر علی اکبر

بسم الله الرحمن الرحیم تقدیم به حضرت علی اکبر علیه السلام❤️ علی سیرت حسن طینت محمد خو، علی اکبر که در صورت نمیزد با پیمبر مو، علی اکبر حسین ازبس که بیتاب پیمبربود حق میخواست شود پیغمبری دیگر برای او ،علی اکبر دوپایش پلکان عرش بر روی زمین میشد چو میزد پیش پای عمه اش زانو ،علی اکبر و دشمن میهراسد از دَم اَینَ تَفرّویش که با سربند حیدر میکند هوهو ،علی اکبر برای کشتن لشکر، به شمشیر احتیاجی نیست که جای تیغ دارد تیزی ابرو، علی اکبر شبیه شیشه ی عطری که پاشیده ست در میدان تمام تیرها را میکند خوش بو ،علی اکبر جوانان بنی هاشم به دقت جستجو کردند که قطعه قطعه پیدا میشد از هر سو ،علی اکبر ▪️▪️▪️ ✍

شادنامه علی اکبر علیه السلام (ماهِ ملَک مَنظر) شکر خدا که دلبرم از در درآمده با ساغری پُر از میِ اَلکوثر آمده سرخوش نمود ساقیِ خُمخانه، شیعه را هر یک به بزم شادیِ دل، زیور آمده عطر گل محمّدی احساس می‌شود باد سحر مگر ز مدینه در آمده؟ در باغ عشق، نو گل لیلا شکفته شد بلبل! بخوان که موسم شادی برآمده گُلبوسه می‌زنند به پایش فرشته‌ها رخساره‌اش چو مُصحفِ روشنگر آمده زینب به وجد آمد و عباس شاد شد با خال هاشمی، قَمری دیگر آمده خال رخش چو خال نبی نقطه‌ی خداست این کعبه‌ی دل است، به حق محور آمده این پادشاه کشور حَسن و نجابت است حتّی که شاه مصر به او نوکر آمده امشب، به قول «منزوی» آن شاعر شهیر یاخشی با خون که «ماهَ ملَک مَنظر» آمده نامش علی، هر آینه، آیینه‌ی علی‌ست گویا که باز هم به جهان، حیدر آمده باید به احترام قُدومش قیام کرد برخیز ای جوان! که علی اکبر آمده در خَلق و خُلق و صورت و سیرت چو مصطفاست اکبر مگو، بگو خودِ پیغمبر آمده عیدی طلب کن از شه کرب و بلا: حسین با لطفِ حق، پسر_چه_پسر؟ محشر آمده بانیّ این غزل که سرودی «بشیر»! کیست؟ «محسنْ حسینی» است، در این دفتر آمده

بسم الله الرحمن الرحیم #ولادت_حضرت_علی‌اکبر_علیه‌السلام دیشب از عشق چشمِ من تر بود عاشقی حرفِ ما و دلبر بود دلِ گُم گشته‌ام مرا می‌بُرد دلم از كودكی كبوتر بود تا سرِ كوچه‌ی خدا رفتم كه پُر از چشمه‌هایِ كوثر بود چشمِ من بود و دامنِ ساقی دستِ من بود و لطفِ ساغر بود من زِ هوش و دلم زِ دستم رفت كارِ پیمانه‌های آخر بود - كارِ دل، كارِ عشق دست تو اند هم خدا ، هم حسین مَستِ تو اند باز كُن چشمِ عالم آرا را خیره كن چشمهایِ دنیا را نخوری چشم ای تو چشمِ حسین بس كه چشمت ربوده دلها را نوه‌یِ ارشدِ امیرِ عرب می‌دهی عطرِ نامِ زهرا را ای علمدارِ دومِ این قوم می‌بَری رونقِ مسیحا را آرزویِ حرا دو ركعتِ توست تا ببیند دوباره طاها را صخره‌ای موج را به هم كوبید رویِ دوشش گرفت دریا را پَرِ سجاده‌هایِ مادرِ تو می‌بَرد دودمانِ لیلا را - سیبِ سرخی و زاده‌ی ارباب یوسفِ خانواده‌ی ارباب جلوه‌ای كُن به رسمِ دلبریت تا بریزیم سر به سَروَریت درِ بازارِ بَردگان وا شد یوسف آمد برایِ نوكریت كعبه اُفتاده است دُنبالت با خیالِ رُخِ پیَمبریت تو علی هستی و علی مانده ماتِ اعجازِ تیغِ حیدریت چقدر مثلِ فاطمه هستی به فدایِ شكوهِ كوثریت - آمدی عشق در به در شده است امشب ارباب ما پدر شده است شاه زاده امیرِ میدان‌ها مثلِ عباس مردِ طوفان‌ها نفَسِ دشت‌ها بُریده زِ تو تند بادِ شگفتِ جولان‌ها كوه‌ها خاکِ پایِ تن تنه‌ات شاه بیتِ لبِ رجز خوان‌ها به علی رفته‌ای در اوجِ نَبَرد میزنی خنده بر پریشان‌ها زَهره‌ها را دریده‌ای یعنی هیچ كس نیست بین میدان‌ها - از امیران كربلا هستی چقدر شكل مرتضی هستی گره‌ای تا زدی دو اَبرو را به هم آمیختی تو شش سو را همگی قبرِ خویش را كَندَند تا كه دیدند تیغ و بازو را تیغ رقصید و آسمان بشنید ضربه‌ات را صدایِ هوهو را طپشِ قلبِ خیمه‌ها آمد تا گشودی سپاهِ گیسو را آمدی تا پس از عمو گیری پایِ محمل ركابِ بانو را - از مِیِ عشق باده‌ای داریم وَه چه ارباب زاده‌ای داریم روشنی‌هایِ آسمانِ حسین ای نشانیِ بی نشانِ حسین رویِ چشمِ تو اَبروانِ پدر رویِ دوشِ تو گیسوانِ حسین آه ! داوود حضرتِ ارباب ای اذان گویِ كاروانِ حسین بعدِ آوایِ دلنشینِ تو بود نوبتِ گفتنِ اذانِ حسین قُوَّتِ زانوانِ بابایی ای مسیحاترین جوانِ حسین مادرت هیچ ، بِینِ بُهتِ حرم رَفتَنَت می‌بَرَد توانِ حسین - از نگاهت عزیزِ زهرا سوخت رفتی از رفتنِ تو لیلا سوخت حسن لطفی #یاشبیر

سبک سرود میلاد حضرت شهزاده علی اکبر (علیه السلام).. جوونا جوونی کنید، چونکه شبِ جوونه همین امشب برای ما، یادگار می مونه آقایی اومده که، توی جووناست نمونه از عالمی سره دلهارو میبره از نسلِ حیدره آره خَلقاً و خُلقاً او شبيه پیمبره (مولانا مولانا مولانا یاعلی ابن الحسین)(۴) داره ارباب میبوسه، روی زیباشو مکرر میگه به وصف علیش، هزار الله اکبر زینب اسپند میسوزونه، برای اون تو مجمر زیبا شمایله انسان کامله اربابِ سائله میگن استاد رزمش حضرت ابوفاضله (مولانا مولانا مولانا یاعلی ابن الحسین)(۴) توی کربلا کرده، قیامتی آقا بر پا نقشِ سربنده رو پیشونیشه مدد یازهرا کرده تار و مار یک آن، لشکر کفر و اعدا بانی شش گوشه آوای چاووشه مرد زره پوشه هرکی صوت اذانش رو شنیده چه مدهوشه (مولانا مولانا مولانا یاعلی ابن الحسین)(۴)