#سرود ویژهٔ دهۀ کرامت و ولادت حضرت امام رضا علیه السلام اومِدُم به نغمه خوانی به زِبونه آبادنی میخونُم سی یاره جانی به زِبونه آبادانی دنیا پر تلاطمهُ دِلُم پره و غرق غمه بخدا دوای دردای مو دیدن حرمه آقا مست و سر خُوشُم هله هله الهی فدات بِشُم هله هله مگه از تو میگذِرُم هله هله بذا قربونت بِرُم هله هله هله یا علی بن موسی الرضا هله هله اومِدُم به نغمه خوانی به زبونه آبادنی میخونُم سی یاره جانی به زِبونه آبادانی بیا سی کن به دِلُم طلا شبیه گنبدته بهترین نمازم تو گوهر شادِ مشهدته به خدا امام رضا هله هله دل خوشیمه ها کوکا هله هله صحن اسماعیل طلا هله هله مونو برده کربلا هله هله هله یا علی بن موسی الرضا هله هله

🕊💕سرود زیبا با لهجۀ شیرینِ شیرازی ویژۀ میلاد سلطانِ سریرِ ارتضاء آقاجانمان علی ابن موسی الرضا علیه السلام جونوم عمرُم بی تابوم بَرِی دیدارت سر میزارُوم می افتُم به پای زوارت ای پسر موسی بن جعفر امام رضا کیه از تو بیتر آقو فَدوی اسم قشنگت ای اوینه یِ زهرای اطهر ای امام مهربونوم به حقِ صاحب الزمونوم جونِ هر چی مرده مولا درد زائرات به جونوم عاشق وقتی زهرا هم بَرَش می سازه تا مولا هست تنها هم خودش نَمی بازه دِلویِ همه پُو به پُویِ شهیدا صِدویِ همه تو صِدوی شهیدات نِگویِ همه به نِگویِ شهیدات اسم توئه رو لَبُویِ شهیدات غیر عشقت نَمی دونوم غیر اسمت نَمی خونوم مهربون جون جوادت از در خونت نرونوم جونوم عمرُم بی تابوم بَرِی دیدارت سر میزارُوم می افتُم به پای زوارت باز کویرا عین باغِ ، ای ترونه داغِ داغِ هدیۀ امام رضا از ، دستای شاهِ چراغِ یِی شب وقتی پشت پنجریِ فولادت دیدی داری جون میدیم بری اولادت خشکی دلها رو دریا کِردی شور قیامتی بر پا کِردی میدونوم ای اقا جونوم امشبُ کربُبَلامونو امضا کردی هر کی با حسینِ یالّو کربِلا میریم ایشالّو هرکی اذن کربلاشِ از رضا میگیره والّو جونوم عمرُم بی تابوم بَرِی دیدارت سر میزارُوم می افتُم به پای زوارت

هوایِ بارون دارم ، هوای حرم یه قلبِ مجنون دارم ، برای حرم دوباره یادم اُفتاد ، شبایِ حرم .. آی زائری که با اشکِ روون رفتی سلام ما رو برسون منم از اینجا می خونم برات با زائرایِ آذری زبون قوربان اولوم او آدوا ای شاه خراسان آقا سنه قوربان بیچاره گلیب محضریو حضرت سلطان آقا سنه قوربان کربُبَلایِ ایران مشهدتِ رضا جان قبلۀ ماه و خورشید گنبدتِ رضا جان « یا علی موسی الرضا .. » دلم شبیه آهو ، تو دام توئه لبم همیشه گرم ، سلام توئه عادتکم احسان ، مرام توئه .. نقاره خونت وقتی میزنه حسِ قشنگی آدم می گیره دست خودم نیست تو رواق تو اذون که میگن گریه م می گیره رخصت بده صحنُ بزنم با مژه جارو یا ضامن آهو اصلاً اومدم که بزنم پیشِ تو زانو یا ضامن آهو هرکسی زائرت شد ، میدونه که در امانِ آب حیات که میگن ، شربتِ زعفرانِ کربُبَلایِ ایران مشهدتِ رضا جان قبلۀ ماه و خورشید گنبدتِ رضا جان « یا علی موسی الرضا .. »

🕊💕سرود زیبا ویژۀ میلاد سلطانِ سریرِ ارتضاء آقاجانمان علی ابن موسی الرضا علیه السلام بی تو خشکم ، با تو دریام بی تو هیچم ، با تو آقا .. آقام میشه ضامنم بشی ، مگه من از آهو کمترم؟ میدونم خودت میای برا نفسایِ آخرم من فقط رو به رو ایوونِ تو زانو می زنم میشینم نالۀ یا ضامنِ آهو می زنم همیشه با مژه هام صحنتُ جارو می زنم بی تو خشکم ، با تو دریام بی تو هیچم ، با تو آقا .. آقام بی تو دردم ، با تو درمون بی تو زردم ، با تو باد و بارون دلِ وابستۀ من شده پریشونِ مشهدت من اویسم نفست منو می کشونه مشهدت نفست مرهم رو دردایِ لاعلاجمِ بارم افتاده زمین نگاهت احتیاجمِ من گداتم که گداییِ تو تخت و تاجمِ بی تو خشکم ، با تو دریام بی تو هیچم ، با تو آقا .. آقام

خبر داغ داغ از حرم آمده به دنیا امام الاُمَم آمده یکی از اصولِ کرم آمده ولی نعمتِ کشورم آمده به وجه اتم کبریا را ببین علی ابن موسی الرضا را ببین اگر روز و شب خونِ دل خورده ای اگر مثله من ای دل آزرده ای و یا اینکه چون لاله پژمرده ای و در زندگی سخت دل مرده ای بگو زود یا رب صل علی علی ابن موسی الرضا المرتضی اگر طالعم سعد اکبر شده کنون حالم از قبل بهتر شده دلم هم رها چون کبوتر شده اگر روزی ام صد برابر شده در این لحظه ها گفتم بارها مدد یا علی ابن موسی الرضا در اطرافِ این کعبه خیلِ حروف منظم چونان حاجیان در صفوف که اینجاست در شعر واجب وقوف چه زیباست صحنِ امام رئوف چه خوش ایستادند گلدسته ها به پایِ علی ابن موسی الرضا زمانِ درخشیدنِ گنبدش زمین بوسه میگیرد از مرقدش شلوغ است دائم سرِ مشهدش مشخص شد از بخشش بی حدش طریقی که مَشیِ رسولِ خداست مرام علی ابن موسی الرضاست روان تا به سمتِ خراسان شدی چو آهو به زمردم گریزان شدی نگو مثلِ ریگِ بیابان شدی نذر کرد و لعلِ بدخشان شدی اگر دوست داری بگیری بها بگو یا علی ابن موسی الرضا بگوین اگر چه مجوسیم ما و با اهلِ بدعت عبوسیم ما به درگاهِ او خاک بوسیم ما فقیرانِ سلطانِ طوسیم ما کمک خواستن از خلایق خطاست مدد کار علی ابن موسی الرضاست جگرگوشۀ خاتم الانبیاست که سر تا قدم سیدالاوصیاست رضا رأفتش مثلِ خیرالانساست ولیِ خدا و امام الهدی ست بوَد قبلۀ هفتم اولیا مزارِ علی ابن موسی الرضا طبیبانه ما را دوا میدهد مریضیِ ما را شفا میدهد به آواره ها زود جا میدهد چه بی منت آب و غذا میدهد خوشا آن فقیری که روزیش را گرفت از علی ابن موسی الرضا به طاها و خُلقِ عظیمش قسم به مولا و لطفِ قدیمش قسم به زهرا و ابنُ الکریمش قسم به سلطانِ طوس و حریمش قسم به لطفِ خدا ، مرتضی دوستیم علی ابن موسی الرضا دوستیم اگر می تراود زِ لب ها علی اگر نعره دارم سراپا علی ندارد دلم قبله الّا علی که دیدم خدا را فقط با علی خدا عالی ستُ و معلی علی بُوَد بعد بسم تعالی ، علی اگر کوچۀ ما چراغانی است اگر سقفِ این شهر بارانی است اگر زلفِ ما در پریشانی است اگر حالِ ما باز طوفانی است که ایران تمامش خراسانی است که ما خاک هستیم ، بالا علی ست اگر روزگاریست حالم بدست اگرلحظه هایم پریشان شده ست گره ها سراغم اگر آمده ست اگر غم به امروزِ ما سر زده ست علاجش فقط دیدنِ مشهدست بخوان زیرِ ایوان طلا یا علی بهشت است و نورست در این فضا که سوء القضا گشت حُسن القضا سراپا پُرم از دمی جانفزا چه امشب ،چه فردا ،چه روزِ جزا علی ابن موسی الرضا المرتضی مرا کافی اینجا و آنجا علی فقیری که اینجا به زحمت رسید زیارت نخوانده به عزت رسید سلامی نکرده سلامت رسید دعایی نگفت و اجابت رسید عنایت رسید و عنایت رسید فقیرِ تو بود و شد آقا علی حرم پر شده از کبوتر رضا ولی ما کلاغیمُ بی پر رضا به ما حق بده پشتِ این در رضا نداریم ما جایِ دیگر رضا گرفته حرم بویِ مادر رضا نداریم جز تو به زهرا علی شبی آمدم مثله بیچاره ها نشستم کمی پیشِ فواره ها گره خورده بودم چو آواره ها اسیرِ قفس ها و دیوارها که ناگاه با بانگِ نقاره ها براتِ مرا کرد امضا علی چه بی منت اینجا دوا میدهند نجف را درین صحن ها میدهند بگو کاظمینُ تو را میدهند مدینه و یا سامرا میدهند وپایینِ پا کربلا میدهند امیری حسینٌ و مولا علی اگر مرده ام باز جانم دهید اگر خواب هستم تکانم دهید مریضم حرم را نشانم دهید من از آنِ مولایم آنم دهید کمی در حرم استخوانم دهید مرا جایِ دیگر مبادا علی چه میچسبد اینجا جوابت دهند و جا گوشۀ انقلابت دهند درآن صحن باشی و آبت دهند سرت رویِ زانو و خوابت دهند و در خواب هم آفتابت دهند چه میچسبد آری به رویا علی اگر چشم اینجا به امیدِ توست سرِ سالِ ماهم شبِ عیدِ توست در این سینه ها نورِ توحیدِ توست فقط روشناییِ خورشیدِ توست و این روضه ها گیرِ تاییدِ توست بخوان تا محرم تو مارا علی منم روبرویت علیک السلام پُر از آرزویت علیک السلام منو گفتگویت علیک السلام تو و اشکِ رویت علیک السلام به یادِ عمویت علیک السلام تو هم داده ای دل به سقا علی به امرِ رضا مثلِ ابنِ شبیب فقط گریه کن بر حسینِ غریب بخوان روضه ها را به ابن شَبیب زتیری مهیبُ و ز شَیبُ الخَضیب زِآهی غریب و زِ خَدالتَریب بگو وا حسن وا حسین یا علی

(از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم من تمومِ زندگیمو از امام رضا گرفتم)۳ (وقتی گرفتار میشم به قرآن میرم دوباره پابوس سلطان)۲ (مشهد سرزمین عشقه مشهد بهترین پناهه مشهد فرصت دوباره واسه توبه از گناهه)۲ (از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم من تموم زندگیمو از امام رضا گرفتم)۳ حرمش همیشه غرقِ گریه و راز و نیازه۲ به رویِ زائرِ خسته آغوشش همیشه بازه یادم نمیره حاجتمو داد آقا کنارِ پنجره فولاد (سلطان آخرین امیده... سلطان بین قلب خسته ست سلطان مهربونترین یارِ این دلِ شکسته ست)۲ (از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم من تموم زندگیمو از امام رضا گرفتم)۳ اومد و گرفت جوادش ...سرِ بابا رو به دامن ۲ کربلا این رسم عوض شد پیشِ چشم ِخیلِ دشمن حسین رسید و دید که چه غوغاست تنِ عزیزش پخشه تو صحرا (جسمِ اکبرش رو ارباب تک تک رویِ یک عبا چید اومد لب هاش رو ببوسه...اما صورتی نمیدید)۲ (از درِ این خونه بوده این همه بها گرفتم من تموم زندگیمو از امام رضا گرفتم)۳