❣بسم رب الحسین علیه السلام❣ ✍️ اسامی 72 تن از شهدای ڪربلا كه کمتر نام آنها در رسانه‌ها شنيده شده است: 1- حضرت امام حسین (ع) 2- حضرت عباس بن علی (ع) 3 - حضرت علی اكبر بن حسین (ع) 4 - حضرت علی اصغر بن حسین (ع) 5- حضرت عبدالله بن علی 6 - حضرت جعفر بن علی 7- حضرت عثمان بن علی 8 - حضرت ابوبکر بن علی 9 - حضرت ابوبكر بن حسن بن علی 10- حضرت قاسم بن حسن بن علی (ع) 11- حضرت عبدالله بن حسن 12- حضرت عون بن عبدالله بن جعفر 13- حضرت محمد بن عبدالله بن جعفر 14 - حضرت عبدالله بن مسلم بن عقیل 15 - حضرت محمد بن مسلم 16 - حضرت محمد بن سعید بن عقیل 17 - حضرت عبدالرحمن بن عقیل 18- حضرت جعفر بن عقیل 19 - حضرت حبیب ابن مظاہر اسدی 20 - حضرت أنس بن حارث اسدی 21 - حضرت مسلم بن عوسجه اسدی 22 - حضرت قیس بن عشر اسدی 23 - حضرت ابو ثمامه بن عبداللہ 24 - حضرت بریر همدانی 25 - حضرت ہنزله بن اسد 26 - حضرت عابس شاکری 27- حضرت عبدالرحمن رهبی 28- حضرت سیف بن حارث 29 - حضرت عامر بن عبداللہ ہمدانی 30 - حضرت جندا بن حارث 31 - حضرت شوذب بن عبداللہ 32 - حضرت نافع بن حلال 33 - حضرت حجاج بن مسروق مؤذن 34 - حضرت عمر بن کرضه 35 - حضرت عبدالرحمن بن عبد رب 36 - حضرت جندا بن کعب 37 - حضرت عامر بن جندا 38 - حضرت نعیم بن عجلان 39 - حضرت سعد بن حارث 40 - حضرت زهیر بن قین 41 - حضرت سلمان بن مضارب 42 - حضرت سعید بن عمر 43 - حضرت عبدالله بن بشیر 44 - حضرت وھب کلبی 45 - حضرت حرب بن عمر - شیخ الاسلام قیس 46 - حضرت ظهیر بن عامر 47 - حضرت بشیر بن عامر 48 - حضرت عبدالله ارواح غفاری 49 - حضرت جون غلام ابوذر غفاری 50 - حضرت عبدالله بن امیر 51 - حضرت عبدالله بن یزید 52 - حضرت سلیم بن امیر 53 - حضرت قاسم بن حبیب 54 - حضرت زید بن سلیم 55 - حضرت نعمان بن عمر 56 - حضرت یزید بن سبیت 57 - حضرت عامر بن مسلم 58 - حضرت سیف بن مالڪ 59 - حضرت جابر بن حجاج 60-حضرت مسعود بن حجاج 61 - حضرت عبدالرحمن بن مسعود 62 - حضرت بیکر بن حئ 63 - حضرت عمار بن حسن تائی 64 - حضرت زرغامه بن مالک 65 - حضرت ڪینانه بن عتیق 66 - حضرت عقبه بن سولت 67 - حضرت حر بن یزید تمیمی 68 - حضرت عقبه بن سولت 69 - حضرت حبله بن علی شیبنی 70 - حضرت کنب بن عمر 71- حضرت عبدالله بن یکتیر 72 - حضرت اسلم غلام ای ترکی 🔻رضوان الله تعالى عليهـم اجمعين🔻 https://eitaa.com/Arbabhosyn .

گاهی حتی دیگه هیئت و روضه و مداحی هم کفایت نمی‌کنه ... باید بایستی روبروی ضریح مطهر و بگی: أَلسَّلامُ عَلى مَنْ هُتِکَتْ حُرْمَتُهُ أَلسَّلامُ عَلى مَنْ اُریقَ بِالظُّـلْمِ دَمُهُ أَلسَّلامُ عَلَى الْمُغَسَّلِ بِدَمِ الْجِراحِ أَلسَّلامُ عَلَى الْمُحامی بِلا مُعین أَلسَّلامُ عَلَى الشَّیْبِ الْخَضیبِ أَلسَّلامُ عَلَى الْخَدِّ التَّریبِ ... https://eitaa.com/Arbabhosyn

ماه‌ در شب ، خیلی‌ زیباتر از ماه در روز است. چرا؟ برای اینکه سیاهی شب‌ را پشت‌ سر انداختـه ، و نورانیت خـود را حفظ‌ کرده و خود را همرنگ شب نساخته است. آدم‌هم این‌طور است وقتی سیاهی‌ گناه و ستم را پشت‌ سر بیاندازد ، و نورانیت خود را حفظ کند و نگوید دَر شَهرِ نَی‌ سَـواران ، بایَد سـوارِ نِی شُد یا اگر خواهی نَشَوی رُسوا ، هَمرَنگِ جَماعَت شو. آن‌ وقت خیلی زیبا می‌ شود آقا اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و اصحاب با وفایشان چرا در عاشورا این قدر درخشیدند؟ چون‌ مثل همیشه سیاهی‌و ظلمت و زشتی را پشت‌ سر انداختند ، و این‌ بود که زینب علیها السلام فرمودند: ما رأیتُ الّاجمیلاً، جز زیبایی ندیدم .

💠 ماجرای روضه‌های ساده پیرزنی که حضرت زهرا سلام الله علیها مهمانش بودند. https://eitaa.com/Arbabhosyn

نوحه خروج قافله ی اسرا از کربلا به سمت کوفه...یازدهم محرم قلبِ زینب به غم مبتلا بود موقع رفتن از کربلا بود ناله دارد ای برادر غرق اندوه و ملالم می روم بی تو به کوفه جان زینب کن حلالم وا حسینا... دلشکسته ازینجا می روم دستِ بسته ازینجا میروم کودکان از رنج و ماتم غصه دار و نوحه خوان و وامصیبت وامصیبت دور من نامحرمان و وا حسینا... غم زده از نخل جان شکوفه وعده ی ما دروازه ی کوفه من به روی ناقه ها و تو روی نیزه پریشان من به لب مرثیه دارم تو به لب آیات قرآن وا حسینا... #

شب شهادت امام سجاد واویلا واویلا دل یاد غربت مدینه افتاد واویلا واویلا عالم بود فدای غربت او واویلا واویلا خاکی بود مزار و تربت او واویلا واویلا امام چارمین فدای دین شد واویلا واویلا شهید راه دین ز زهر کین شد واویلا واویلا او دیده ماجرای کربلا را واویلا واویلا در خاک و خون حریم کبریا را واویلا واویلا او دیده اکبر جان ام لیلا واویلا واویلا شد پیکرش از کینه اربا اربا واویلا واویلا او دیده غرق خون علی اصغر واویلا واویلا با تیر کین گشته بریده حنجر واویلا واویلا او دیده پرپر از ستم گل یاس واویلا واویلا در علقمه افتاده جسم عباس واویلا واویلا او دیده دستان عمو جدا شد واویلا واویلا فرقش ز کینه ی عدو دو تا شد واویلا واویلا او دیده بابایش غریب و تنهاست واویلا واویلا غریبی اش از چهره اش هویداست واویلا واویلا او دیده شمر بی حیا رسیده واویلا واویلا سر پدر را از قفا بریده واویلا واویلا او دیده آتش زد عدو به خیمه واویلا واویلا رأس پدر شد جلوه گر ز نیزه واویلا واویلا جسم پدر را دیده او که چاک است واویلا واویلا غلتان به خون بی سر به روی خاک است واویلا واویلا

مسلمی: روايت روز دوازدهم محرم؛ ورود کاروان اسيران کربلا به کوفه حرکت کاروان اسيران کربلا به سمت کوفه در روز يازدهم محرم سال 61 هجري و ورود آن بزرگواران به کوفه در تاريخ 12 محرم سال 61 قمري به وقوع پيوست. به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، حادثه خونين کربلا، عصر روز عاشورا با شهادت امام حسين(ع) و اصحابش پايان پذيرفت و بخش دوم نهضت حسيني به رهبري امام علي ‏بن ‏الحسين(ع) و عمه بزرگوارشان، حضرت زينب کبري(س) آغاز شد. مورخان اسلامي نوشته‌اند که اسيران آل محمد(ص) را روز دوازدهم محرم وارد کوفه کردند. کوفه براي خاندان وحي شهري آشنا بود، برخي از بانوان کاروان اسيران همچون زينب(س) روزگاري نه چندان دور، خود بانوي گرانقدر اين شهر بود. اين شهر مدتي مرکز حکومت امام علي(ع) بود و مردم اين شهر خاندان علي(ع) را از ياد نبرده بودند. علي ‏بن ‏الحسين، زينب (س) دخت گرامي علي(ع) و ديگر اهل بيت پيامبر اکرم(ص) را. اهـل بـيـت رسـول خـدا(ص ) را هـمـانـنـد اسـيـران وارد کوفه کردند، امام سجاد(ع) از شدت بيماري رنجور شده بود، ولي با اين حال او را در غل و زنجير کرده بودند. مـردم کـوفـه با ديدن کاروان اسيران شيون و زاري سر دادند. زينب کبري(س) دختر اميرالمؤمنين به مـردم اشـاره کـرد کـه خاموش باشيد! يکباره نفس‌ها بند آمد و زنگها از صدا افتاد و زينب(س) زبان به سخن گشود: سپاس خدا را و درود بر محمد و خاندان پاکش باد. اي اهـل کـوفـه! اي مـردم مکار حيله باز! آيا گريه مي‌کنيد؟ اشکتان خشک مباد، ناله‌هايتان آرام نـگـيرد. شما در مثل مانند زني هستيد که رشته خود را محکم تافته، سپس تارتار از هم مي‌گسلد. سـوگـندهايتان را دست‌آويز فساد کرده‌ايد، آيا جز لاف و تکبر و فساد و چاپلوسي کنيزان و سخن چيني دشمنانه چيز ديگري در شما هست؟ شما به سبزه خاکروبه و نقره بر قبر اندوده مي‌مانيد، براي خود توشه‌اي پيش فرستاديد که خشم خدا را برانگيخت و در عذاب، جاودانه شديد. آيا گريه و زاري مي‌کنيد؟ آري! بـه خدا شايسته گريه‌ايد، بسيار بگرييد و کم بخنديد که نصيبتان ننگ و عار شد، ننگي که تا ابـد پـاک نشود چگونه مي‌توانيد اين ننگ را از دامن خود بشوييد که فرزند خاتم انبيا، سيد جوانان بـهـشتي را کشته‌ايد، آنکه در سرگرداني‌ها مرجع و در سختي‌ها پناه شما بود، آنکه دليل روشن و زبـان گـويـاي شـمـا بـود چه بار گناهي را بر دوش گرفتيد، دور باشيد از رحمت خدا و نابودي نـصـيـبـتـان بـاد، سـعـيتان به نوميدي انجاميد، دست‌ها بريده شد، سوداي پر زياني کرديد، خشم پروردگار را براي خود خريديد و خواري ذلت بر شما حتمي شد. واي بـر شـمـا! مـي دانـيـد چـه جگري از رسول خدا شکافتيد و چه پرده‌نشيني را از پرده بيرون کشيديد و چه خوني ريختيد و چه حرمتي را شکستيد، کار بسيار زشتي مرتکب شديد، چيزي نمانده کـه آسـمـان و زمين شکاف بردارد و کوهها ويران شوند. آنچه کرديد بزرگ، دشوار، بد، کژ، زشت و شوم است و چنان بزرگ که زمين و آسمانها را پر کرده، آيا شگفت داريد اگر از آسمان خون ببارد و همانا عذاب آخرت خوارکننده‌تر است و شما را در آن روز ياوري نيست. مـهـلـت شـمـا را مـغـرور نـسازد که خداي تعالي از شتابکاري به دور است و هميشه براي انتقام فرصت دارد و در کمين‌گاه است. حال وظيفه امام سجاد(ع) بود که آرمان کربلائيان را در لباس جهاد اسارت و در قالب جدال و مواعظ احسن به گوش همگان برساند. و مردمان مقهور سياست جهالت پروري امويان را به اسلام راستين، اسلام محمد و علي(ع) و اسلام قرآن رهنمون گردد. مسؤوليت سترگ پيام ‏رساني عاشورائيان بر شانه‌‏هاي امام ساجدان و عارفان سنگيني مي‌‏کرد. او مي‌‏بايست در عصر نوميدي از پيروزي حرکت مسلحانه به روش ديگر به بيان مسأله رهبري و امامت، لزوم شناخت امام عادل و نشانه‌هاي امام عدل و نشانه‌هاي رهبران فاسد و ستم پيشه بپردازد. و مردم غافل و به جهل واداشته را به وظايف شان در برابر رهبر عادل و همت براي اصلاح جامعه بيدار سازد. تفکر اصيل اسلامي را براي جامعه تبيين نمايد تا اميد به ايجاد حکومت اسلامي توسط خاندان وحي را در دل همگان احيا سازد. از سوي ديگر او خود شاهد واقعه کربلا بود و همت گمارد؛ تا ياد و خاطره حماسه‏سازان عاشورا را در نهاد جامعه اسلامي بارور سازد. دشمن نيز همچون تمامي عصرها اين نکته را دريافته بود که مرکز اصلي انقلاب‏ها و مبارزات عدالت‏خواهانه مردم، ولايت و امامت است. هدف قطعنامه عبيداللَّه ‏بن ‏زياد که نوشته بود: «مردي از خاندان حسين(ع) را زنده مگذاريد». حتي نوشته‌‏اند عبيدالله براي دستگيري و تحويل امام زين‌العابدين و تحويل او به مأموران پسر زياد، جايزه قرار داد. علي‏ بن‏ الحسين(ع) در سرزنش مردم شهر کوفه چنين فرمود:

مردم، آنکه مرا مي‌شناسد، مي ‏شناسد. آنکه مرا نمي ‏شناسد خود را به او مي ‏شناسانم. من علي، فرزند حسين، فرزند علي‏ بن ‏ابيطالبم. من پسر آنم که حرمتش را در هم شکستند و نعمت و مال او را به غارت بردند و خاندان وي را اسير کردند. من پسر آنم که در کنار نهر فرات سر بريدند، در حالي که نه به کسي ستم کرده و نه با کسي مکري به کاربرده بود. من پسر آنم که او را از قفا سر بريدند و اين مرا فخري بزرگ است. مردم آيا شما به پدرم نامه ننوشتيد؟ و با او بيعت نکرديد؟ و پيمان نبستيد؟ و فريبش نداديد؟ و به پيکار او برنخاستيد؟ چه زشت‏کارانيد و چه بدانديشه و کرداريد. اگر رسول خدا به شما بگويد: فرزندان من را کشتيد! و حرمت مرا در هم شکستيد! شما از امت من نيستيد، به چه رويي به او خواهيد نگريست؟

سپس ابن زياد ملعون درباره اسيران و سرهاي شهدا از يزيد کسب تکليف کرده بود و يزيد به او دستور داده بود اهل بيت رسول خدا(ص) را به شام بفرستد. منبع: مركز خبر حوزه انتهاي پيام