نوحه اسارت و کوفه ای ماه شبهای زینب ذکر و آوای زینب روی نیزه تو هستی قوّت پای زینب ای برادر _ جان خواهر (۲) پابه پای سرت می آیم همره دخترت می آیم تا ره آخرت می آیم ۲ حسین سیدی با اباعبدالله ای قاری خوش زبانم کن نظر مهربانم مثل تو شعله خورده خرمن گیسوانم ای نگارم _ بی قرارم(۲) وایِ من بسته خون چشمانت پاره گشته لب خندانت سنگ کین خورده بر دندانت۲ حسین سیدی با اباعبدالله ای مقتدای کریمان کن نظر بر یتیمان دشمنت نان و خرما میدهد بر اسیران خسته جانم _ نوحه خوانم(۲) از غمت قدکمان شد زینب بندِ نامحرمان شد زینب همسفر با سنان شد زینب ۲ حسین سیدی با اباعبدالله #نوحه_جدید دهه سوم محرم ۹۹ #اسارت

آخرش پام اربعین میرسه به کربلا یا نه ... 🤲🍂#الهی به امید فرج اللهم عجل لولیک الفرج

روضه گفتم که فراق نبینم دیدم آمد به سرم همان که میترسیدم نوحی به هزاران سال یک طوفان دید من نوح نیم هزار طوفان دیدم 😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭 آی بمیرم برای غم زیینب هر مصیبتی دید زینب داغ مادر دید داغ پدر دید داغ برادرش حسن رو دید اما دلش به حسین خوش بود که سایه حسین بالای سرش هست اما آی حاجت مندان آی ناله دار ها امان از اون موقعی که زینب امد روی تل زینبیه دید حسینش غریب و تنهاست صدا زد وا محمدا وا غریبا الهی هیچ کس داغ برادر نبینه عزیز دلم ای بمیرم برات زینب جان ی جای دیگر هم بی بی زینب امد قتلگاه همه نیزه شکسته هارو کنار' زد صدا می زد گلی گم کرده ام می جویم اورا به هر گل می رسم می بویم او را گل من یک نشا نی در بدن داشت یکی پیرا هن کهنه به تن داشت 😭😭😭😭😭😭😭

🏴 #محرم۱۴۰۰ #زمزمه #امام_حسین علیه السلام #کاروان_اسرا #سبک_سرى_رو_نيزه_ها_برابر_منه #رضا_تاجیک 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ سرى رو نيزه ها - برابر منه باور نمى كنم - برادر منه سر رو نيزه ها - سالار زينبه رگاى حنجرش - چه نامرتبه مونده تنت توو گودال / رقيه رفته از حال به روى خاک صحرا / شد بدن تو پامال برده يكى سرت رو / پيرهنِ پيكرت رو يه نانجيبى هم برد / عمامه ى سرت رو حسين غريب مادر ۴ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ آتيش توو خيمه ها - زبونه مى كشيد يه نصف روز داداش - قامت من خميد منو آتيش مى زد - اشكاى همسرت آتيش رسيده بود - به موى دخترت همه هجوم آوردن / گوشواره ها رو بردن به زير دست و پاشون / يه چند تا بچه مُردن چه صحنه هايى كه ديد / چشاى خواهر تو اثر نموند ديگه از / مزار اصغر تو حسين غريب مادر ۴ 〰️〰️〰️〰️〰️〰️ با اينكه داغ تو - درد كمى نبود مُردم توو خيمه كه - يه محرمى نبود هر كى حسين يه سهم - از پيكرت رو برد ديدم چطور حسين - انگشترت رو برد بى وضو نانجيبا / توو خيمه پا گذاشتن براى غارت ما / سنگ تموم گذاشتن بارون اشک تو چشمِ / يتيمت حلقه بسته از بس دويده رو خار / ناخن پاش شكسته حسين غريب مادر ۴

‍ سینه زنی 🥀🥀🕊🥀🥀🕊 من یه کبوتر بچه ام ‌بال منو مبندید خیلی کوچیکه دل من به اشک من نخندید بابام حسین غریبه بابام حسین غریبه از روی نی گریه نکن به حال پیر هن من اگه رو نی خسته شدی بیا رو دامن من (۲) (بابا بابا دیگه گوشواره به گوشم جون جا نداره شامیا به من میگن رقیه بابا نداره اگه بابام بیاد پیشم سرشو میزارم روی سینه (۲) دست میزارم روی گوشام بابا گوشامو نبینه )۲) با اشک چشمام میشورم خاکسترای روشو عمه یادم داد ببوسم زخم رگ گلوتو(۲) سوره یوسف بخونید گمشده پیدا شده (۲) قرآن بخون ای بابا جون زخم لبت وا شده (۲) کی سنگ زده رو پیشونی راه نگاه تو بسته(۲) ای بابای مهربونم کی ابرو تو شکسته(۲) بابام حسین غریبه بابام حسین غریبه 🥀🕊🥀🕊🥀🕊🥀🕊

🌿✨ #سلام براباعبدالله الحسین علیه السلام🌿✨ 🌾✨🌾السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَْرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَ بَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیارَتِکُمْ اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

🌾🥀🌾#السلام علیک یا اباعبدالله الحسین علیه السلام 🍁رأس تورا به روی نی، هرچه نظاره می کنم سیر نمی شود دلـم، نگـه دوباره می کنم ز اشک و آه سینه ام، میان آب و آتشم چو با توام، از این میان کجا کناره می کنم گمان کنند دشمنان، نیست به کام من زبان ز دور بسکه با سرت، به سر اشاره می کنم به دختران خود بگو که گوشواره ها چه شد گریه به گوشواره نی، به گوش پاره می کنم هم سرتو بر سر نی، هم سراکبرت زپی گاه نگاه سوی مه، گه به ستاره می کنم رخت به خون که رنگ زد؟ آینه را که سنگ زد خنده ز آه خویشتن به سنگ خاره می کنم

15 محرّم فرستادن سرهای مطهّر شهداء به سوی شام بنابر بعضی اقوال، در این روز سرهای مطهّر اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام را به سوی شام حرکت دادند. (1) البته بعداً اهل بیت علیهم السلام سرهای مطهّر را به بدن ها ملحق کردند. (2) 📚 منابع : 1. ارشاد ج 2 ص 118. و ... . 2. امالی صدوق ص 232. و ... .