سفری هست که مثل خیلی از سفرهای دیگه باید آماده بشید و مقدمات رو فراهم کنید قضیه ازین قراره که هر روز هم به نام یکی از حضرات پنج تن آل عباست میخواییم با توسل به ۵ تن، شبهای قدر خوبی برای خودمون رقم بزنیم که خوبترین های عالم نظر عنایتی بندازن پنج تنی که در شٵنشون حدیث قدسی نازل شده یا یکی از معصومین که فرمایش شده به سبب وجود پنج تن، عالم رو خداوند آفریده در وصفشون حدیث کسا اومده و بی دلیل هم نیست ما هم پنج انگشت داریم شاید تا قبل از شبای قدر این سفر شروع و به پایان میرسه

برنامه‌ی این سفر از این قراره: روز اول مقدمات سفر روز دوم پیامبر‌‌ﷺ روز سوم امام علی؏ روز چهارم حضرت فاطمهۖ روز پنجم امام حسن؏ روز ششم امام حسین؏ که لوکیشن هم همینجاست اینجا و اتاق بغلی‌مون(هیئت‌مجازی) مسافرین هم همه‌ی شما مخاطبها هستین.. پایه‌ی این سفر ۶ روزه هستید؟؟ اهل این سفر که بشید از خیلی از صفات خفیه و پنهان و بد وجودی هجرت میکنید.. اهل هجرت به خوبی ها میشید ۶ روزه ولی ۶۰ سالتون رو بیمه میکنه ها؟؟

ما فقط امشب اومدیم از چنین سفری شمارو باخبر کنیم مهیای این سفر بشید تا برای سفر آخرتتون آماده تر بشید ما هممون مسافریم، مسافر الی الله🤚 فردا روز اول سفرمونه؛ اصلا توی این مدت سفر تنها نیستی و همه باهمیم پس اینجارو خونه‌ی دومت کن

فکر کن یه اعتکافِ شش روزه‌ی مجازی داریم زیاد کوله بارتون رو سنگین نکنید اعتکاف بهمون یاد داد که همه‌ی وسایل مورد نیازت توی یک کوله جا میشه بقیه‌ش زور اضافه زدنه اینجا هم همینه حالا فردا بیشتر گپ و گفت میکنیم فعلا برای دعای افتتاح با حضور قلب آماده بشید و مفاتیح مجازی که همینجاست رو بپایید

اگه آماده‌ی این سفرید "مسافر #سفر_مجازی الی الله هستم " این رو برامون به پل ارتباطی مون بفرستید♥ @Daricheh_khadem

بسم الله الرحمن الرحیم

[اللّٰهُمَّ إِنِّى أَفْتَتِحُ الثَّناءَ بِحَمْدِکَ وَأَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ بِمَنِّکَ، وَأَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِى مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَةِ، وَأَشَدُّ الْمُعاقِبِینَ فِى مَوْضِعِ النَّکالِ وَالنَّقِمَةِ، وَأَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِینَ فِى مَوْضِعِ الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَةِ. خدایا، من با سپاس تو ستایش را آغاز می‌کنم و تویی که با کرمت به‌سوی درستی توجّه دهی و یقین دارم که در جای عفو و رحمت مهربان‌ترین مهربانانی و در جایگاه مجازات و انتقام، سخت‌ترین کیفرکننده‌ای و در موضع بزرگ‌منشی و عظمت بزرگ‌ترین جبّاری.]

[اللّٰهُمَّ أَذِنْتَ لِى فِى دُعائِکَ وَمَسْأَلَتِکَ، فَاسْمَعْ یَا سَمِیعُ مِدْحَتِى، وَأَجِبْ یَا رَحِیمُ دَعْوَتِى، وَأَقِلْ یَا غَفُورُ عَثْرَتِى، فَکَمْ یَا إِلٰهِى مِنْ کُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَها، وَهُمُومٍ قَدْ کَشَفْتَها، وَعَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَها، وَرَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَها، وَحَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَکَکْتَها. خدایا، در خواندنت و در درخواست از حضرتت به من اذن دادی، پس‌ای شنوا بشنو ستودنم را و‌ای مهربان اجابت کن دعایم را و‌ای آمرزنده بیامرز لغزشم را،‌ای خدای من چه بسیار سختی‌های که گره گشودی و اندوه‌ها که برطرف کردی و لغزش‌ها که آمرزیدی و رحمت که گستردی و زنجیر بلا که باز کردی.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً؛ الْحَمْدُ لِلّٰهِ بِجَمِیعِ مَحامِدِهِ کُلِّها، عَلَىٰ جَمِیعِ نِعَمِهِ کُلِّها. الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَامُضادَّ لَهُ فِى مُلْکِهِ، وَلَا مُنازِعَ لَهُ فِى أَمْرِهِ. الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَاشَرِیکَ لَهُ فِى خَلْقِهِ، وَلَا شَبِیهَ لَهُ فِى عَظَمَتِهِ. سپاس خدای را که همسر و فرزندی برنگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نیست و سرپرستی از روی ناتوانی نداشته است و او را بزرگ شمار، بسیار بزرگ؛ سپاس خدای را با همه ستودنی‌هایش، بر تمام نعمت‌هایش، سپاس خدای را که در فرمانروایی رقیبی ندارد و برای او در کارش نزاع‌کننده‌ای نیست، سپاس خدای را که در آفرینش شریکی ندارد و در بزرگی شبیهی برای او نیست.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ الْفاشِى فِى الْخَلْقِ أَمْرُهُ وَحَمْدُهُ، الظَّاهِرِ بِالْکَرَمِ مَجْدُهُ، الْباسِطِ بِالْجُودِ یَدَهُ، الَّذِى لَاتَنْقُصُ خَزائِنُهُ، وَلَا تَزِیدُهُ کَثْرَةُ الْعَطاءِ إِلّا جُوداً وَکَرَماً إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْوَهَّابُ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ قَلِیلاً مِنْ کَثِیرٍ، مَعَ حاجَةٍ بِى إِلَیْهِ عَظِیمَةٍ وَغِناکَ عَنْهُ قَدِیمٌ وَهُوَ عِنْدِى کَثِیرٌ، وَهُوَ عَلَیْکَ سَهْلٌ یَسِیرٌ. سپاس خدای را که فرمان و سپاسش در آفریدگان جاری است و بزرگواری‌اش با کرمش آشکار است و دست لطفش به سخاوت گشوده، خدایی که گنجینه‌هایش نقصان نپذیرد و بخشش بسیارش جز جود و کرم بر او نیفزاید، همانا او عزیز و بسیار بخشنده است، خدایا، اندک از بسیار از تو درخواست می‌کنم، با نیاز شدیدی که مرا به آن است و بی‌نیازی تو از آن دیرینه است و آن اندک نزد من بسیار است و برای تو هموار و آسان.]

[اللّٰهُمَّ إِنَّ عَفْوَکَ عَنْ ذَنْبِى، وَتَجاوُزَکَ عَنْ خَطِیئَتِى، وَصَفْحَکَ عَنْ ظُلْمِى، وَسَِتْرَکَ عَلَىٰ قَبِیحِ عَمَلِى، وَحِلْمَکَ عَنْ کَثِیرِ جُرْمِى عِنْدَ مَا کانَ مِنْ خَطَإى وَعَمْدِى أَطْمَعَنِى فِى أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لَاأَسْتَوْجِبُهُ مِنْکَ الَّذِى رَزَقْتَنِى مِنْ رَحْمَتِکَ، وَأَرَیْتَنِى مِنْ قُدْرَتِکَ، وَعَرَّفْتَنِى مِنْ إِجابَتِکَ، فَصِرْتُ أَدْعُوکَ آمِناً، وَأَسْأَلُکَ مُسْتَأْنِساً لَاخائِفاً وَلَا وَجِلاً، مُدِلّاً عَلَیْکَ فِیما قَصَدْتُ فِیهِ إِلَیْکَ، فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّى عَتَبْتُ بِجَهْلِى عَلَیْکَ، وَلَعَلَّ الَّذِى أَبْطَأَ عَنِّى هُوَ خَیْرٌ لِى لِعِلْمِکَ بِعاقِبَةِ الْأُمُورِ، فَلَمْ أَرَ مَوْلىً کَرِیماً أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَىَّ، یَا رَبِّ، إِنَّکَ تَدْعُونِى فَأُوَلِّى عَنْکَ، وَتَتَحَبَّبُ إِلَىَّ فأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ، وَتَتَوَدَّدُ إِلَىَّ فَلَا أَقْبَلُ مِنْکَ کَأَنَّ لِىَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ؛ فَلَمْ یَمْنَعْکَ ذٰلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِى وَالْإِحْسانِ إِلَىَّ، وَالتَّفَضُّلِ عَلَىَّ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ، فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجاهِلَ وَجُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسانِکَ إِنَّکَ جَوادٌ کَرِیمٌ. خدایا، بخششت از گناهم و گذشتت از خطایم و چشم‌پوشی‌ات از تجاوزم و پرده‌افکنی‌ات بر کردار زشتم و بردباری‌ات از فراوانی جرمم از آنچه از خطا و گناه عمدی‌ام بود، مرا به طمع انداخت که از درگاهت چیزی را که شایسته آن از سوی تو نیستم درخواست کنم، آنچه از رحمتت نصیبم نمودی و از قدرتت نشانم دادی و از اجابتت به من شناساندی، پس بر آن شدم که با اطمینان بخوانمت و با انس و میل بدون ترس و هراس از تو درخواست می‌کنم و در آنچه به خاطر آن قصد پیشگاه تو نمودم از تو ناز جویم، اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانی بر تو عتاب ورزیدم، با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد، چه تو به سرانجام امور آگاهی، پس هیچ مولای کریمی را بر بنده پستی، شکیباتر از تو بر خود ندیدم،‌ای پروردگار من، تو مرا می‌خوانی و من از تو روی می‌گردانم و با من دوستی می‌ورزی و من با تو دشمنی می‌کنم، به من محبّت می‌نمایی و از تو نمی‌پذیرم، گویا مرا بر تو منّت است؛ و با همه این‌ها چیزی تو را باز نمی‌دارد از رحمت و احسان بر من و تفضّل به جود و کرمت بر این بنده، بر بنده نادانت رحم کن و با فزونی احسانت بر او جود آور، زیرا تو بخشنده کریمی.]