•᯽🌙᯽• . . •• #خادمانه •• حضرت ایة الله توکل (حفظه الله) یکی از علمای قم میفرمودند : اگر لحظه تحویل سال دو رکعت نماز حضرت زهرا (سلام الله علیها ) خوانده شود (بطوریکه در لحظه تحویل در نماز باشیم ) آن سال ؛به عنایت حضرت( علیها السلام) سالی عجیب خواهد بود ازنظر رزقهای معنوی ومادی ..... نماز حضرت زهرا (سلام الله علیها) دو رکعت است :رکعت اول یک حمد وصدمرتبه سوره قدر ورکعت دوم یک حمد وصد مرتبه سوره توحید بعداز نماز دعای کوچکی دارد که در مفاتیح الجنان در قسمت اعمال روز جمعه این نماز و دعا آمده است تقریبا نیم ساعت طول میکشد ده دقیقه مانده به تحویل سال شروع شود که در لحظه تحویل در نماز باشد ؛ توجه کنید که نشسته هم میشود خواند 💚 دعای بعد نماز: سُبْحَانَ ذِي الْعِزِّ الشَّامِخِ الْمُنِيفِ‏ سُبْحَانَ ذِي الْجَلاَلِ الْبَاذِخِ الْعَظِيمِ‏ سُبْحَانَ ذِي الْمُلْكِ الْفَاخِرِ الْقَدِيمِ‏ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْبَهْجَةَ وَ الْجَمَالَ‏ سُبْحَانَ مَنْ تَرَدَّى بِالنُّورِ وَ الْوَقَارِ سُبْحَانَ مَنْ يَرَى أَثَرَ النَّمْلِ فِي الصَّفَا سُبْحَانَ مَنْ يَرَى وَقْعَ الطَّيْرِ فِي الْهَوَاءِ سُبْحَانَ مَنْ هُوَ هَكَذَا لاَ هَكَذَا غَيْرُهُ‏ منزه است خداى صاحب عزت و مقام بلند منزه است خداى صاحب جلال و كبريايى و عظمت منزه است خداى صاحب ملك فاخر ازلی منزه است خدايى كه لباس حسن و جمال به قامت خود آراسته منزه است خدايى كه رداى - نور وقار در بر دارد منزه است خدايى كه اثر پاى مورچه را در سنگ سخت سياه مى ‏بيند منزه است خدايى كه خط سير مرغ را در هوا مى‏ بيند منزه است خدايى كه تنها او بدين كمال است و غير وى داراى اين كمال نيست . . Eitaa.com/Heiyat_Majazi •᯽🌙᯽•

این نماز معجزه واره.. اگر خوندید و سالتون عجیب با رزق های مادی و معنوی خاص مملو شد... میون همون رزق ها منِ حقیر هم دعا کنید(:

یه توسلی کنیم به حضرت مادر و شروع کنیم به خواندن دعای افتتاح

بسم الله الرحمن الرحیم

[اللّٰهُمَّ إِنِّى أَفْتَتِحُ الثَّناءَ بِحَمْدِکَ وَأَنْتَ مُسَدِّدٌ لِلصَّوابِ بِمَنِّکَ، وَأَیْقَنْتُ أَنَّکَ أَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ فِى مَوْضِعِ الْعَفْوِ وَالرَّحْمَةِ، وَأَشَدُّ الْمُعاقِبِینَ فِى مَوْضِعِ النَّکالِ وَالنَّقِمَةِ، وَأَعْظَمُ الْمُتَجَبِّرِینَ فِى مَوْضِعِ الْکِبْرِیاءِ وَالْعَظَمَةِ. خدایا، من با سپاس تو ستایش را آغاز می‌کنم و تویی که با کرمت به‌سوی درستی توجّه دهی و یقین دارم که در جای عفو و رحمت مهربان‌ترین مهربانانی و در جایگاه مجازات و انتقام، سخت‌ترین کیفرکننده‌ای و در موضع بزرگ‌منشی و عظمت بزرگ‌ترین جبّاری.]

[اللّٰهُمَّ أَذِنْتَ لِى فِى دُعائِکَ وَمَسْأَلَتِکَ، فَاسْمَعْ یَا سَمِیعُ مِدْحَتِى، وَأَجِبْ یَا رَحِیمُ دَعْوَتِى، وَأَقِلْ یَا غَفُورُ عَثْرَتِى، فَکَمْ یَا إِلٰهِى مِنْ کُرْبَةٍ قَدْ فَرَّجْتَها، وَهُمُومٍ قَدْ کَشَفْتَها، وَعَثْرَةٍ قَدْ أَقَلْتَها، وَرَحْمَةٍ قَدْ نَشَرْتَها، وَحَلْقَةِ بَلاءٍ قَدْ فَکَکْتَها. خدایا، در خواندنت و در درخواست از حضرتت به من اذن دادی، پس‌ای شنوا بشنو ستودنم را و‌ای مهربان اجابت کن دعایم را و‌ای آمرزنده بیامرز لغزشم را،‌ای خدای من چه بسیار سختی‌های که گره گشودی و اندوه‌ها که برطرف کردی و لغزش‌ها که آمرزیدی و رحمت که گستردی و زنجیر بلا که باز کردی.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَمْ یَتَّخِذْ صاحِبَةً وَلَا وَلَداً وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِى الْمُلْکِ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ وَ لِیٌّ مِنَ الذُّلِّ وَکَبِّرْهُ تَکْبِیراً؛ الْحَمْدُ لِلّٰهِ بِجَمِیعِ مَحامِدِهِ کُلِّها، عَلَىٰ جَمِیعِ نِعَمِهِ کُلِّها. الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَامُضادَّ لَهُ فِى مُلْکِهِ، وَلَا مُنازِعَ لَهُ فِى أَمْرِهِ. الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَاشَرِیکَ لَهُ فِى خَلْقِهِ، وَلَا شَبِیهَ لَهُ فِى عَظَمَتِهِ. سپاس خدای را که همسر و فرزندی برنگرفته و در فرمانروایی شریکی برایش نیست و سرپرستی از روی ناتوانی نداشته است و او را بزرگ شمار، بسیار بزرگ؛ سپاس خدای را با همه ستودنی‌هایش، بر تمام نعمت‌هایش، سپاس خدای را که در فرمانروایی رقیبی ندارد و برای او در کارش نزاع‌کننده‌ای نیست، سپاس خدای را که در آفرینش شریکی ندارد و در بزرگی شبیهی برای او نیست.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ الْفاشِى فِى الْخَلْقِ أَمْرُهُ وَحَمْدُهُ، الظَّاهِرِ بِالْکَرَمِ مَجْدُهُ، الْباسِطِ بِالْجُودِ یَدَهُ، الَّذِى لَاتَنْقُصُ خَزائِنُهُ، وَلَا تَزِیدُهُ کَثْرَةُ الْعَطاءِ إِلّا جُوداً وَکَرَماً إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْوَهَّابُ. اللّٰهُمَّ إِنِّى أَسْأَلُکَ قَلِیلاً مِنْ کَثِیرٍ، مَعَ حاجَةٍ بِى إِلَیْهِ عَظِیمَةٍ وَغِناکَ عَنْهُ قَدِیمٌ وَهُوَ عِنْدِى کَثِیرٌ، وَهُوَ عَلَیْکَ سَهْلٌ یَسِیرٌ. سپاس خدای را که فرمان و سپاسش در آفریدگان جاری است و بزرگواری‌اش با کرمش آشکار است و دست لطفش به سخاوت گشوده، خدایی که گنجینه‌هایش نقصان نپذیرد و بخشش بسیارش جز جود و کرم بر او نیفزاید، همانا او عزیز و بسیار بخشنده است، خدایا، اندک از بسیار از تو درخواست می‌کنم، با نیاز شدیدی که مرا به آن است و بی‌نیازی تو از آن دیرینه است و آن اندک نزد من بسیار است و برای تو هموار و آسان.]

[اللّٰهُمَّ إِنَّ عَفْوَکَ عَنْ ذَنْبِى، وَتَجاوُزَکَ عَنْ خَطِیئَتِى، وَصَفْحَکَ عَنْ ظُلْمِى، وَسَِتْرَکَ عَلَىٰ قَبِیحِ عَمَلِى، وَحِلْمَکَ عَنْ کَثِیرِ جُرْمِى عِنْدَ مَا کانَ مِنْ خَطَإى وَعَمْدِى أَطْمَعَنِى فِى أَنْ أَسْأَلَکَ مَا لَاأَسْتَوْجِبُهُ مِنْکَ الَّذِى رَزَقْتَنِى مِنْ رَحْمَتِکَ، وَأَرَیْتَنِى مِنْ قُدْرَتِکَ، وَعَرَّفْتَنِى مِنْ إِجابَتِکَ، فَصِرْتُ أَدْعُوکَ آمِناً، وَأَسْأَلُکَ مُسْتَأْنِساً لَاخائِفاً وَلَا وَجِلاً، مُدِلّاً عَلَیْکَ فِیما قَصَدْتُ فِیهِ إِلَیْکَ، فَإِنْ أَبْطَأَ عَنِّى عَتَبْتُ بِجَهْلِى عَلَیْکَ، وَلَعَلَّ الَّذِى أَبْطَأَ عَنِّى هُوَ خَیْرٌ لِى لِعِلْمِکَ بِعاقِبَةِ الْأُمُورِ، فَلَمْ أَرَ مَوْلىً کَرِیماً أَصْبَرَ عَلَى عَبْدٍ لَئِیمٍ مِنْکَ عَلَىَّ، یَا رَبِّ، إِنَّکَ تَدْعُونِى فَأُوَلِّى عَنْکَ، وَتَتَحَبَّبُ إِلَىَّ فأَتَبَغَّضُ إِلَیْکَ، وَتَتَوَدَّدُ إِلَىَّ فَلَا أَقْبَلُ مِنْکَ کَأَنَّ لِىَ التَّطَوُّلَ عَلَیْکَ؛ فَلَمْ یَمْنَعْکَ ذٰلِکَ مِنَ الرَّحْمَةِ لِى وَالْإِحْسانِ إِلَىَّ، وَالتَّفَضُّلِ عَلَىَّ بِجُودِکَ وَکَرَمِکَ، فَارْحَمْ عَبْدَکَ الْجاهِلَ وَجُدْ عَلَیْهِ بِفَضْلِ إِحْسانِکَ إِنَّکَ جَوادٌ کَرِیمٌ. خدایا، بخششت از گناهم و گذشتت از خطایم و چشم‌پوشی‌ات از تجاوزم و پرده‌افکنی‌ات بر کردار زشتم و بردباری‌ات از فراوانی جرمم از آنچه از خطا و گناه عمدی‌ام بود، مرا به طمع انداخت که از درگاهت چیزی را که شایسته آن از سوی تو نیستم درخواست کنم، آنچه از رحمتت نصیبم نمودی و از قدرتت نشانم دادی و از اجابتت به من شناساندی، پس بر آن شدم که با اطمینان بخوانمت و با انس و میل بدون ترس و هراس از تو درخواست می‌کنم و در آنچه به خاطر آن قصد پیشگاه تو نمودم از تو ناز جویم، اگر برآورده شدن حاجتم تأخیر افتاد، از روی نادانی بر تو عتاب ورزیدم، با آنکه شاید به تأخیر افتادن روا شدن حاجتم برایم بهتر باشد، چه تو به سرانجام امور آگاهی، پس هیچ مولای کریمی را بر بنده پستی، شکیباتر از تو بر خود ندیدم،‌ای پروردگار من، تو مرا می‌خوانی و من از تو روی می‌گردانم و با من دوستی می‌ورزی و من با تو دشمنی می‌کنم، به من محبّت می‌نمایی و از تو نمی‌پذیرم، گویا مرا بر تو منّت است؛ و با همه این‌ها چیزی تو را باز نمی‌دارد از رحمت و احسان بر من و تفضّل به جود و کرمت بر این بنده، بر بنده نادانت رحم کن و با فزونی احسانت بر او جود آور، زیرا تو بخشنده کریمی.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ مالِکِ الْمُلْکِ، مُجْرِى الْفُلْکِ، مُسَخِّرِ الرِّیاحِ، فالِقِ الْإِصْباحِ، دَیَّانِ الدِّینِ، رَبِّ الْعالَمِینَ. الْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلىٰ حِلْمِهِ بَعْدَ عِلْمِهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلَىٰ عَفْوِهِ بَعْدَ قُدْرَتِهِ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلَىٰ طُولِ أَناتِهِ فِى غَضَبِهِ وَهُوَ قادِرٌ عَلَىٰ مَا یُرِیدُ. سپاس خدای را خدای مالک سلطنت، روان‌کننده کشتی، تسخیرکننده بادها، شکافنده سپیده، حکم‌فرمای روز جزا، پروردگار جهانیان. سپاس خدای را بر بردباری‌اش پس از دانشش به نافرمانی بنده و سپاس خدای را بر عفوش پس از قدرتش بر عقاب و سپاس خدای را بر طول بردباری‌اش در وقت خشم و حال آنکه او بر آنچه بخواهد تواناست.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ خالِقِ الْخَلْقِ، باسِطِ الرِّزْقِ، فالِقِ الْإِصْباحِ، ذِى الْجَلالِ وَالْإِکْرامِ وَالْفَضْلِ وَالْإِنْعامِ، الَّذِى بَعُدَ فَلا یُرىٰ، وَقَرُبَ فَشَهِدَ النَّجْوىٰ، تَبارَکَ وَتَعالىٰ. الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَیْسَ لَهُ مُنازِعٌ یُعادِلُهُ، وَلَا شَبِیهٌ یُشاکِلُهُ، وَلَا ظَهِیرٌ یُعاضِدُهُ، قَهَرَ بِعِزَّتِهِ الْأَعِزَّاءَ، وَتَواضَعَ لِعَظَمَتِهِ الْعُظَماءُ، فَبَلَغَ بِقُدْرَتِهِ مَا یَشاءُ. سپاس خدای را که آفریننده آفریدگان، گسترنده روزی، شکافنده سپیده، دارای عظمت و بزرگواری و احسان و نعمت‌بخشی است، خدایی که از دیدگان دور است پس دیده نمی‌شود و به جان‌ها نزدیک است پس شاهد گفتگو‌های پنهان است، فرخنده و برتر است. سپاس خدای را که ستیزه‌جویی ندارد تا با او برابری نماید و شبیهی ندارد که هم شکل او باشد و پشتیبانی ندارد که او را یاری کند، با عزّتش همه عزیزان را مقهور ساخته و در برابر عظمتش بزرگان فروتن گشته‌اند، پس با قدرتش به هرچه خواهد رسد.]

[الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى یُجِیبُنِى حِینَ أُنادِیهِ، وَیَسْتُرُ عَلَىَّ کُلَّ عَوْرَةٍ وَأَنَا أَعْصِیهِ، وَیُعَظِّمُ النِّعْمَةَ عَلَىَّ فَلَا أُجازِیهِ، فَکَمْ مِنْ مَوْهِبَةٍ هَنِیئَةٍ قَدْ أَعْطانِى، وَعَظِیمَةٍ مَخُوفَةٍ قَدْ کَفانِى، وَبَهْجَةٍ مُونِقَةٍ قَدْ أَرانِى، فَأُثْنِى عَلَیْهِ حامِداً، وَأَذْکُرُهُ مُسَبِّحاً. الْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِى لَایُهْتَکُ حِجابُهُ، وَلَا یُغْلَقُ بابُهُ، وَلَا یُرَدُّ سائِلُهُ، وَلَا یُخَیَّبُ آمِلُهُ. سپاس خدای را که اجابتم می‌کند آنگاه که صدایش می‌زنم و هر زشتی را بر من می‌پوشاند و من از او نافرمانی می‌کنم و او نعمتش را بر من بزرگ می‌گرداند، پس من او را شکر نمی‌کنم، چه بسیار موهبت‌های گوارایی که به من عطا فرمود و حوادث وحشتناکی که مرا از آسیب آن‌ها کفایت نمود و چه بسیار خرّمی دلنشینی که به من نمایاند، او را سپاس گویان ستایش می‌کنم و تسبیح‌گویان یادش می‌کنم، سپاس خدای را که پرده‌اش دریده نگردد و در رحمتش بسته نشود و پرستنده‌اش ردّ نگردد و آرزومندش نومید نشود.]