🔸اندر احوالات فحش دادن ایرانیان در طول تاریخ
میرزا سالور نیز در باب فحش دادن ایرانیان در روزنامه خاطرات عین السلطنه مینویسد: طناب را به گردن میرزا رضا انداختند و او را بالا کشیدند. حین بالا رفتن، جمعیتی که مشغول تماشا بودند شروع به فحاشی و ناسزاگویی به میرزارضا کردند.
محمدعلی جمالزاده در قصه ما به سر رسید مینویسد: در ایران فحش را در مکاتب و مدارس با گفتن پسرک فضول و بیچشم و رو، بیحیا، حمار بن حمار، گوساله، ولد الزنا، چه گهى میخوری، خبیث، ملعون و... به بچهها آموزش و یاد میدهند!
غزالی نیز در کیمیای سعادت مینویسد: اندر دوزخ کسان باشند که از دهان ایشان پلیدى همى رود چنانکه از گند آن همه دوزخیان به فریاد آیند و گویند این کیست؟ گویند این آنست که هر کجا سخن فحش و پلید بود دوست داشت و خود همى میگفت.
این نشان میدهد که حتی در قرن پنجم هجری نیز، فحاشی و ناسزاگویی یکی از خلقیات ناپسند ایرانیان بوده و به قدری عمومیت داشته که فیلسوفی همچون غزالی را بر آن داشته تا در نکوهش و مذمت آن سخن بگوید و پندها بدهد.
39.51M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
ساعت جیبی قدیمی - که با رقاصک کار می کرد