ادامه👇🏻 چون نمیتونستم حرف بزنم تماس رو قطع کردم. به محمد نگاه کردم که متوجه نگاهش به خودم‌شدم سریع نگاهش رو برداشت دوباره قلبم افتاده بود به جون قفسه سینم دستام رو توهم گره کردم که نگاهم افتاد به لاک ناخنام. همه ی حس خوبم کنار رفت و جاش رو به اضطراب داد دلم نمیخواست رفتار محمد با من دوباره مثه قبل شه. تفاوت رفتارش با قبل کاملا مشهود بود.قبلا یه نگاهم بهم نمینداخت. اصلا وجود من رو حس نمیکرد. اما الان حرف زد باهام و بهم گفت شما آستین چادرم رو پایین کشیدم و دستام رو پنهون کردم مامان گفت: +ما نمیدونستیم قراره تو بیمارستان شمارو ملاقات کنیم وگرنه دست خالی نمیومدیم دیگه ببخشید. از یخچال ابمیوه برداشت و براش تو لیوان ریخت ادامه داد:+نباید اینجوری بشینی بالشش رو پشت سرش درست کرد و گفت: +اها درست شدحالا تکیه بده.محمد مظلوم سکوت کرده بود و به حرفاش گوشمیکرد🌹* ادامـہ‌دارد... نویسنده✍ #غیــن_میــــم🧡 #فـــاء_دآل💚 #کپی_بدون_ذکر_نام_نویسنده_حرام_است❌ 🆔@ghasem_girls

°•○●﷽●○ #نــاحلـــــه🌸 #قسمت_نود_و_یک مامان خندید و آبمیوه رو داد دستش و گفت: +تو جای پسر منی .بخور اینارو خوب شی زودتر خواهرت از نگرانی در بیاد محمد لبخندی زد و چیزی نگفت مامان باهاش خداحافظی کرد و رفت بیرون دلم نمیخواست دوباره خراب کنم همه چی رو.غرور ساختگیم رو دوباره فعال کردم و گفتم خداحافظ از محسن هم که رو صندلی نشسته بود و من تمام مدت متوجه حضورش نشدم خداحافظی کردم همین نه یه کلمه کمتر و نه بیشتر قدم های محکم و سریع برداشتم و از شانس بدم یهو کشیده شدم ب عقب نزدیک بود روسریم هم با چادرم عقب کشیده شه. برگشتم ببینم چی شده که دیدم چادرم گیر کرده به قسمت تیز تخت از خودم و سوتیام دیگه خسته شده بودم و دلم‌میخواست گریه کنم حواسم و جمع میکردم‌اینطوری بود جمع نمیکردم چی میشد برگشتم ببینم محمد چه واکنشی نشون میده که دیدم صورتش جمع شده . بغض کرده بودم چرا امید داشتم؟محمد مگه مغز خر خورده بود بیاد ادم بی دست و پایی مثل منو بگیره؟ چادرم رو روی سرم مرتب کردم و ایندفعه ترجیح دادم خودم باشم و الکی فاز نگیرم. داشتم از اتاق بیرون میرفتم که باصدای محمد ایستادم: +بازم ممنونم ازتون برگشتم و با همون لحن بغض آلودم گفتم: _خواهش میکنم از اتاق و بعدش از بیمارستان خارج شدیم ___ محمد: تقریبا ده روز میشد که تو بیمارستان سپاه بستری بودم درد خیلی شدیدی داشتم. همه ی بند بند وجودم دردآلود بود. حتی موقع نفس کشیدن،غذا خوردن؛خندیدن .... لیاقت ک نداشتم واسه شهادت ولی خب .... خواستم سینمو پر از هوای بیمارستانی کنم که درد کتفم مانع شد. صورتم جمع شده بود از درد. تو حال و هوای خودم بودم که یهو سر و صداها حواسم رو پرت کرد. دقت کردم ببینم چی میگن که یهو ی صدای آشنا گفت: +عه آره اینجاست. بچه ها بریم تو جملش تموم نشد که طاها اومد تو و پشت سرش بقیه بچه ها هم حمله ور شدن. حامد؛مهدی؛حسام؛امیرماهان،محمدحسین و کاوه..... تقریبا شیش هفت نفری بودن‌. حسام اومد نزدیکم و : +عه عه حاجی وداع کردی با دنیا؟ چیشدی تو پسر؟؟؟ یه لبخند کمرنگ و بی جون نشست رو لبم. دونه دونه بقیه هم اومدن نزدیکمو سلام و احوال پرسی کردن. کمپوتا و آبمیوه های تو دستشونو دادن به طاها. طاها هم همه رو چپوند تو یخچال. بچه ها حرف میزدن و میخندیدن. تقریبا یک ریع از اومدنشون میگذشت. داشتم به حرفاشون گوش میدادم که یهو محسن وارد شد! با دیدن قیافه ی کج و کولش لبخند زدم‌ و اروم گفتم: +چیه؟کشتیات غرق شده؟ شونشو بالا انداخت و اومد نزدیکم دم گوشم گفت: +محمد اقا این دوست خواهرتون اومدن اینجا _کدوم؟ +همون دیگه با تعجب گفتم _چرا؟ +من نمیدونم والله اومده بودن سپاه خبرتو میگرفتن بهشون گفتم حتی نسبت تو چیه ک از محمدخبر میخای داد زد گف ریحانه منو فرستاده چیکارش کنم؟ بگم بیاد تو؟ ترجیح دادم عادی تر از قبل برخورد کنم. خودمو جمع و جور کردم تعجبه رو صورتمو محو کردم و جاشو به یه لبخند دادم و گفتم _ایرادی نداره نترس حالا. تنهاس؟ +نه با مامانشه. _خب بگو بیان تو زشته دیگه! +ولی حاجی.... _ولی نداره ک دوست ابجیمه. حالا هم چیزی نشده که. ما میتونیم راهشون ندیم؟ فقط محسن جان +جانم داداش _این بالش زیر سرم رو یخورده بیار بالا تر زشته اینجوری دراز به دراز افتادم. +چشم. بالش رو جابه جا کرد و رفت سمت در. بقیه بچه ها هم تو حال و هوای خودشون بودن حرف میزدن و میخندیدن. به سختی خودمو کشیدم بالاتر . درد کتفم اجازه نمیداد نفسای عمیق بکشم. برا همین خیلی اذیت میشدم. تو بهت از کار ریحانه بودم که مامان فاطمه وارد شد. پشت سرشم خودش. خو پس خوبه!زیادی هم بد نشد! با وارد شدنشون امیر و حسام زدن زیر خنده بقیه هم کنار رفته بودن تا اونا بیان تو. نمیدونم چرا ولی ناخوداگاه عصبی شدم از رفتارشون. خواستم بلند یه چیزی بگم که از درد کتفم پشیمون شدم. با صورت جمع شدم اروم زمزمه کردم: _چه خبرتونه؟ با حرفم خودشون رو جمع و جور کردن. یکی یکی اومدن سمتم بوسیدنم‌ و با بدرقه ی محسن رفتن بیرون که دوباره محسن اومد نشست رو صندلی تو اتاق. جمعیت کم شده بود‌. حالا فاطمه رو میدیدم. چشم هاشو بسته بود و نفس عمیق میکشید. مامانش نزدیک تخت شد. محسن از رو صندلی ای که نشسته بود ما رو می پایید و همینجور حرص میخورد از رفتارش خندم میگرفت که مامان فاطمه با یه لحن دلسوزانه شروع کرد: +بازم که خاهرِ بیچارت رو نگران کردی اقا محمد؟ چرا بهش نگفتی بیمارستانی؟ آب دهنمو قورت دادم و اروم گفتم

ادامه👇🏻 تا چند روز پیش نمیتونستم زنگ بزنم بهشون.... میفهمید یه چیزی شده نگران میشد. الانم که دیگه نزدیکای مرخص شدنمه... یه نفس کوتاه کشیدم و نمیخواستم کاری کنم اذیت شم.... سرفم گرفت. نمیتونستم سرفه کنم . حالم بدتر از قبل شد. چشامو بستم و اروم سرفه کردم تا کتفم درد نگیره.* ادامـہ‌دارد... نویسنده✍ #غیــن_میــــم🧡 #فـــاء_دآل💚 #کپی_بدون_ذکر_نام_نویسنده_حرام_است❌ 🆔@ghasem_girls

به درخواست شما عزیزان ۱پارت اضافه شد و هرروز ۳پارت تقدیم شما عزیزان میگردد🌱

#عشق_نظام #دخترانه #پسرانه #جوانان_گاندو #گاندو

#استورے✨ #گاندو عمار داره این خاک . .😎✌️🏻 سرباز مهدی اونیه که...!! #نه_به_توقف_گاندو #گاندو

#استوری اززبانِ‌همه‌ۍخونواده‌هاۍشهدامیگم: نمیگذریم،ازاون‌دخترۍڪه . . #نشر‌واجب #نشر‌حداکثری 🆔@ghasem_girls

وقت دنیاااا رو میگیری تو با این نمکات...)😂🤞 #گاندو #شاید_استوری #انتخابات

#طنز_جبهه😂🤣 ﺷﺐ‌ﺟﻤﻌﻪ‌بوﺩ‌ﺑﭽﻪ‌ﻫﺎ‌ﺟﻤﻊ‌ﺷﺪﻩ‌ﺑﻮﺩﻧﺪ ﺗﻮ‌ﺳﻨﮕࢪ‌بࢪاے‌‌دعاے‌ڪﻤﯿﻞ📖 ﭼࢪﺍﻏﺎࢪو‌ﺧﺎﻣﻮﺵ‌ﮐࢪﺩﻧﺪ... ﻣﺠﻠﺲ‌ﺣـﺎﻝ‌ﻭ‌ﻫﻮﺍے‌ﺧﺎﺻــے‌ﮔࢪﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ‌ﻫࢪ‌کسے‌ﺯﯾࢪ‌ﻟﺐ‌ﺯﻣﺰمہ‌مے‌‌ڪࢪﺩو ﺍشڪﻣﯿࢪﯾﺨـﺖ...😢 -ﯾﻪ‌ﺩﻓﻌـﻪ‌ﺍﻭﻣـﺪ‌ﮔﻔﺖ:اخـوے‌بـﻔࢪﻣﺎﻋﻄـࢪﺑﺰنـ🔮ﺛـﻮﺍﺏﺩﺍࢪﻩ –ﺍﺧﻪﺍﻻ‌ﻥ‌ﻭﻗﺘﺸـﻪ؟😐 -ﺑﺰﻥ‌اﺧـﻮے،ﺑﻮﺑﺪ‌ﻣﯿـﺪے،ﺍﻣﺎﻡ‌ﺯﻣـﺎﻥ ﻧﻤﯿﺎﺩ‌ﺗﻮ‌ﻣﺠﻠﺴـﻤﻮﻧﺎ😓 -ﺑﺰﻥ‌ﺑﻪ‌ﺻـﻮࢪﺗﺖکلےﻫﻢﺛـﻮﺍﺏﺩﺍࢪﻩ ﺑﻌﺪ‌ﺩﻋـﺎ‌ﮐﻪ‌ﭼࢪاﻏﺎ‌ࢪﻭ‌ ࢪﻭﺷﻦ ڪࢪﺩﻧﺪ‌ﺻﻮࢪﺕ‌ھمہﺳـﯿﺎﻩ‌ﺑﻮﺩ😳 ﺗﻮ‌ﻋﻄـࢪ‌ﺟﻮﻫࢪ‌ریختہﺑﻮﺩ😂 ﺑﭽـﻪ‌ﻫﺎ‌هم‌یہﺟﺸـﻦ‌ﭘﺘﻮے‌ﺣﺴــﺎﺑے‌ ﺑࢪﺍﺵ‌گࢪﻓﺘﻨﺪ…😅  #شادے‌‌ࢪوح‌شـھداوامام‌‌شـھداصلوات📿

زندگینامه #شهیداحمدمشلب 🌸 برای علاقه مندان💟💫 #امام_زمان

چرا از گـاندۅ میترسن؟!!!😐 #گاندو