🌸پيامبر اکرم صلّي الله عليه و آله فرمودند: هيچ كس نيست كه پس از مرگ نزد خداوند از خير بهره مند باشد و در عين حال خوش داشته باشد كه به دنيا برگردد ، گرچه همه دنيا به او داده شود ، مگر شهيد كه چون فضيلت شهادت را مى داند ، آرزو مى كند بر گردد تا در دنيا كشته شود . ✍صحيح مسلم: 1877 منتخب ميزان الحكمه: 306

🎥 ببینید : 🌴 دویدم و دویدم تا کربلا رسیدم.... https://t.me/joinchat/AAAAAEAbLRT9deqJ4v5sMQ

🌴رقیه ، دختر امام حسین سلام الله علیه 📜مرحوم محدّث قمى از کامل بهائى نقل مى کند که: «زنان خاندان نبوّت، شهادت پدران را از فرزندان خردسال پنهان مى کردند و مى گفتند: پدرانتان به سفر رفته اند. این ماجرا ادامه داشت تا آن که یزید اسیران را به شام آورد (آنها را در مکانى نزدیک قصر اسکان دادند تا آنکه) دخترکى چهار ساله از امام حسین(علیه السلام) شبى از خواب برخاست، پریشان و آشفته شد و گفت: پدرم کجاست؟ من او را هم اینک دیدم! زنان هنگامى که این سخنان را شنیدند، گریستند و صدا به شیون بلند کردند. یزید از خواب بیدار شد و پرسید: چه خبر است؟ خبر را به گوش یزید رساندند، وى دستور داد که سر پدر را نزد دختر ببرند؛ هنگامى که سر مقدّس امام حسین(علیه السلام) را نزد آن دختر خردسال آوردند، پرسید: این چیست؟ گفتند: سر پدر توست؛ آن دختر فریاد زد و بیمار شد و همان روزها در شام از دنیا رفت. در برخى کتاب ها این داستان مشروح تر ذکر شده و آمده است: بر روى آن سر روپوشى گذاشتند و گفتند: این سر پدر توست. آن دختر آن سر را برداشت و در دامن نهاد و گفت: اى پدر چه کسى مرا در کودکى یتیم کرد؟... آن دختر از این نوع سخنان فراوان گفت تا آن که لبانش را بر لب هاى پدر نهاد و آنقدر گریست که بیهوش شد؛ وقتى که او را حرکت دادند مشاهده کردند که از دنیا رفته و اهل بیت(علیهم السلام) نیز صدا به گریه و شیون بلند کردند». (۱) امّا اینکه این دختر چه نام داشت، در منابع معتبر نامى از او برده نشده است؛ هر چند معروف و مشهور آن است که نام او «رقیّه» است که هم اکنون در دمشق حرم باشکوهى به نام او موجود است و هر سال هزاران نفر از مشتاقان اهل بیت(علیهم السلام) به زیارت وى مى روند. مرحوم سید بن طاووس در حوادث عصر تاسوعا آنجا که نقل مى کند حسین(علیه السلام) زنان را دلدارى مى دهد، از رقیه نام مى برد و مى نویسد: امام حسین(علیه السلام) امّ کلثوم، زینب، رقیه، فاطمه و رباب را مورد خطاب قرار داد و آنها را به صبر و بردبارى دعوت کرد (۲) ولى مشخص نکرده است که آیا او فرزند امام حسین(علیه السلام) و چند ساله بود. مرحوم علامه سید محسن امین در اعیان الشیعه از رقیه بنت الحسین یاد مى کند و مى گوید در دمشق قبرى است که منسوب به اوست (۳) در ریاحین الشریعه نیز نام آن دختر رقیه آمده است. (۴) جان دادن دختر سه یا چهارساله امام حسین(علیه السلام) در خرابه شام با آن وضع دلخراش و رقّت بار و سپس برپا شدن آن بارگاه بسیار باشکوه بر قبرش، در حالى که از آن همه شوکت ظاهرى بنى امیه چیزى در آنجا باقى نمانده، درس عبرت بسیار مهمى براى همه عبرت بینان شده است که چگونه آن کاخ هاى با عظمت امویان ویران گشت و اثرى از آن باقى نماند، ولى آن خرابه به برکت طفل چهارساله اى از خاندان پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) این گونه آباد شد، و همین موضوع، سوژه داغى براى ادبا و شاعران نکته دان شده است و اشعار زیبا و جالبى در این باره سروده اند؛ از جمله یکى از آنها از زبان دختر امام حسین(علیه السلام) چنین سروده است: زائران قبر من! این شام، عبرت خانه است * مدفنم آباد و قصر دشمنم ویرانه است دخترى بودم سه ساله، دستگیر و بى پدر * مرغ بى بال و پرى را این قفس کاشانه است بود سلطانى ستمگر، صاحب قدرت یزید * فخر مى کرد او که مستم، در کفم پیمانه است داشت او کاخى مجلّل، دستگاهى با شکوه * خود چه مردى، کز غرور سلطنت دیوانه است داشتم من بسترى از خاک، بالینى ز خشت * همچو مرغى کو بسا محروم ز آب و دانه است تکیه مى زد او به تخت سلطنت با کبر و وجد * این تکبّر، ظالمان را عادت روزانه است من به دیوار خرابه مى نهادم روى خود * زان همیشه رو سفیدم، شهرتم شاهانه است بر تن رنجور من شد کهنه پیراهن، کفن * پر شکسته بلبلى را این خرابه لانه است محو شد آثار او، پاینده شد آثار من *** ذلّت او، عزّت من هر دو جاویدانه است (۵) ✍پی نوشت : (۱). نفس المهموم، ص ۲۵۹ - ۲۶۰. (۲). ملهوف (لهوف)، ص ۱۴۱. (۳). اعیان الشیعه، ج ۷، ص ۳۴. (۴). ریاحین الشیعه، ج ۳، ص ۳۰۹. (۵). گرد آوری از کتاب: عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها، سعید داودی و مهدی رستم نژاد،(زیر نظر آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى)، امام على بن ابى طالب علیه السلام، قم، ۱۳۸۸ ه. ش، ص ۶۱۴.

◼️ بسم الله الرحمن الرحیم 🖋 #قسمت_سوم #آسیب_شناسی_هیئات 👈 آنچه ما بر آن نقد داریم عزاداری نیست 👉 نقد ما بر سبکهایی است که به اسم " عزاداری " خوانده میشود. 👈 لذا دوستان با این حرف که در عزاداری دخالت نکنید و هرگونه عزاداری بشود امام حسین علیه السلام قبول دارد خود را گول نزنند. 🔸 ما امام حسین علیه السلام را باب طبع خود ساختیم و هرکس مخالف ما سخن بگوید میگوییم مخالف عزاداری و امام حسین علیه السلام است.😳😳 👈 آن سبکهایی که امروز خوانده میشود عزاداری نیست مشتی ترانه مبتذل است که خوانده میشود.🎧🎤🎼🎹🎸🎺🎧🎤 👈 نمیخواهیم بگوییم قدیم کسی سبک از ترانه نمیزد اما ترانه ای که محتوا داشت که آن هم اشتباه بوده. اما امروز اشعار وسبکهایی که نه تنها در شان اهل بیت علیهم السلام نیست بلکه باعث وهن مذهب است.🎭😨 👈 مثلا یک مداحی خوانده من هرشب به شما تک میزنم /اگر جواب ندی پیامک میزنم .....☹️☹️☹️ 👈 آیا این شعر در شان امام حسین علیه السلام است ؟ ☹️ آیا این شعر محتوا دارد ؟ ☹️ یا میخوانند من مست مست مستم / من که حسین پرستم ☹️ من که به شور و شینم /تولِه سگ حسینم 😮😰😶😕 یا میگویند : این هروله سر گیجه بعد از شراب /حضرت شراب حسین ☹️😏 سگ عوعو کن عباس پرستم ....🤔🤔 👈 امروز در متن هیئات(نه همه هیئات بلکه عده قلیلی) اشعاری که سبک ، بدون محتوا ، ترانه های مبتذل ، غلو ، و.. ✍ یا یک عده هم زمان حسین حسین میکنند و عده ای عوعو میکنند . قلاده هم میندد که من سگ امام حسین علیه السلام هستم. واقعا اینها عزاداری است ؟ آیا در شان عزای سید الشهدا علیه السلام این کارهای سبک و جلف است ؟ 🤔🤔 👈 یا روضه های من در اوردی میخوانند بدون رعایت ادب ساخته ذهن خود. 👈 اینها همه اثر دوری از پیر غلامها و روحانیون است یک جوان بلندگو گرفته دستش و هر آنچه به دهانش می آید میگوید... 👉 👈 شور میگردند به جای نام مقدس حسین بخاطر ایجاد فضای انرژیک و مهیج باندهای بزرگ و میکسرهای زیاد ددین ددین میکنند. آن جوان هم آدرنالین خونش رفته بالا هروله میکند!😑☹️🙁☹️🙁 👈 تو بخاطر جهلت یک کار می کنی آن وقت یکی مثل 👈آقامیری👉 می آید میگوید انحراف عزاداری .... 👈 هروله نشان حزن و اضطراب است نه ایجاد فضای ریتمیک و انرژیک. امروز هیئات کم مانده حرکات موزون انجام دهند....💃😱😱😱😱😱

#تحریفات_عاشورا ( بخش اول ) ﴾﷽﴿ ✒جریان لیلا و حضرت علی اکبر علیه السلام 📚نمونه دیگر از تحریف در وقایع عاشورا که یکی از معروف‌ترین قضایا است و حتی یک سند تاریخ هم به آن گواهی نمی دهد، قصه لیلا، مادر حضرت علی اکبر است. ✍ البته ایشان مادری به نام لیلا داشته اند ولی یک مورخ نگفته که لیلا در کربلا بوده است. اما ببینید که چقدر ما روضه لیلا و علی اکبر داریم، روضه آمدن لیلا به بالین علی اکبر. ✍ حتی من در قم، در مجلسی که به نام آیت الله بروجردی تشکیل شده بود که البته خود ایشان در مجلس نبودند، همین روضه را در آنجا شنیدم که علی اکبر به میدان رفت. حضرت به لیلا فرمود که از جدم شنیدم که دعای مادر در حق فرزند مستجاب است، برو در فلان خیمه خلوت آنجا موهایت را پریشان کن، در حق فرزندت دعا کن شاید خداوند این فرزند را سالم برگرداند! 📚 منبع: حماسه حسینی؛ استاد مطهری ✍ادامه دارد .....

📚 بخوانید : 😂 تنظ ثیاسی....!؟ https://t.me/joinchat/AAAAAEAbLRT9deqJ4v5sMQ

🌹 این حسین کیست....!؟ 💢کمپین معرفی امام حسین(علیه السلام) استرالیا اهدای گل به مردم  

🎥 ببینید : پاسخ به شبهات دینی ❓ چرا امام حسین سلام الله علیه با یزید بیعت نکردند...!؟ https://t.me/joinchat/AAAAAEAbLRT9deqJ4v5sMQ

✔️شاخص قساوت و رقت قلب ✳️ یکی از رذائل اخلاقی در انسان که در ارتباط با نیروی خشــم و غضب اســت، عبارت از قساوت قلب است، یعنی سخت دلی و سنگ دلی، آنگاه که انسان نسبت به هم نوع خودش تالمی را مشاهده کند و بشنود، متاثر نشود، این حالت زشت عدم تاثر و بی تفاوتی از نظر روحی با مشاهده و شنیدن دردی نسبت به هم نوع خودش قساوت است. ضد این حالت عبارت از رقت، رحمت، مهربانی و رافت اســت. یعنی آن حالت زیبــای روح در ارتباط با تالماتی که برای هم نوع انسان پیش می آید که متاثر و متالم و ناراحت می شود. ✍اخلاق ربانی ، آیت الله شیخ مجتبی تهرانی ، جلد 8 ،ص 175

🌴سعید بن عبدالله حنفی ، شهید کربلاء 💠او مردى شجاع و دلاور و از بزرگان شیعه در کوفه بود، و نامه کوفیان را به عنوان آخرین قاصد در مکه تحویل امام(علیه السلام) داد. امام نیز در جواب مردم کوفه، قبل از اعزام مسلم بن عقیل، وى را به عنوان پیک و نامه رسان خویش به سوى مردم کوفه روانه ساخت. او در کوفه ماند تا آنکه مسلم وارد کوفه شد و با مسلم بیعت کرد. مسلم بن عقیل نیز او را مجدداً با نامه اى به سوى امام حسین(علیه السلام) فرستاد. او براى مرتبه دوم در مکه به حضور امام(علیه السلام) شرفیاب شد و چون امام(علیه السلام) به او اجازه بازگشت به وطن را داد عرض کرد: نه بخدا قسم تو را رها نخواهم کرد تا حق رسول خدا(صلى الله علیه وآله) را درباره ات مراعات کرده باشم. آنگاه افزود: «وَاللهِ لَوْ أَعْلَمُ أَنِّی أُقتَلُ ثُمَّ أُحْیا ثُمَّ أُحْرَقُ ثُمَّ أُذْرى وَ یُفعَلُ بِی ذلِکَ سَبْعینَ مَرَّةً، ما فارَقْتُکَ حَتَّى أَلْقى حَمامِی دُونَکَ وَکَیْفَ أَفْعَلُ ذلِکَ وَ إنَّما هِیَ مَوْتَةٌ أَوْ قَتْلَةٌ واحِدَةٌ ثُمَّ هِیَ بَعْدُ الْکَرامَةُ الَّتی لاَ انْقَضاءَ لَها أَبَداً»؛ (به خدا سوگند! اگر بدانم که کشته مى شوم سپس زنده مى گردم، آنگاه مرا مى سوزانند و خاکسترم را به باد مى دهند و این کار را با من هفتاد بار انجام دهند هرگز از شما جدا نمى شوم تا آنکه در راه تو جان دهم، چرا چنین نکنم در حالى که مرگ یا کشته شدن تنها یک بار است و پس از آن کرامتى است که انتهایى ندارد!).(۱) روز عاشورا هنگامى که امام(علیه السلام) در زیر باران تیرها به نماز ایستاد «سعید بن عبدالله» و تنى چند از یاران فداکار آن حضرت در پیش روى امام ایستادند و بدن خویش را سپر تیرها کردند و درد تیرها را با تمام توان در صورت و سینه و پهلوى خود به جان خریدند، سعید با اصابت سیزده تیر در بدنش بر زمین افتاد و گفت: «أَللّهُمَّ الْعَنْهُمْ لَعْنَ عاد وَ ثَمُودَ، أَللّهُمَّ أَبْلِغْ نَبِیَّکَ عَنِّی السَّلامَ وَ اَبْلِغْهُ ما لَقیتُ مِنْ أَلَمِ الْجَراحِ فَإنِّی اَرَدْتُ ثَوابَکَ فِی نُصْرَةِ ذُرِّیَّةِ نَبِیِّکَ»؛ (خدایا این جماعت را از رحمت خود دور ساز! چنانکه با قوم عاد و ثمود کردى، خداوندا سلامم را به پیامبرت ابلاغ کن و از دردى که به من رسیده او را با خبر ساز، که هدفم از تحمل این همه درد و رنج در راه یارى ذریه پیامبرت، براى رسیدن به پاداش تو است). آنگاه چشمانش را گشود و به چهره نورانى امام نگریست و عرض کرد: «أَوَفَیْتُ یَا ابْنَ رَسُولِ اللهِ»؛ (آیا به وظیفه ام عمل کردم و وفا نمودم؟). امام(علیه السلام) در پاسخ فرمود: «نَعَمْ، أَنْتَ أَمامِی فِی الْجَنَّةِ»؛ (آرى، تو پیشاپیش من به بهشت خواهى رفت). «سعید بن عبدالله» با شنیدن این کلام غرق سرور و شادى شد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.(۲) مسأله شهادت یاران امام حسین(علیه السلام) تنها مسأله نهادن جان بر سر اهداف آن حضرت نیست، مهم تر از آن سطح بالاى معرفت آنها نسبت به مقام امام(علیه السلام) و آمادگى بى قید و شرطشان براى انجام فرمان آن حضرت، و درک صحیح معناى ولایت است که در لابه لاى کلمات آنان موج مى زند.(۳) ✍پی نوشت : (۱). بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۷۰ و مقتل الحسین مقرّم، ص ۸۸ . (۲). اعیان الشیعة، ج ۱، ص ۶۰۶ و ابصارالعین، ص ۱۲۶ . (۳). گردآوری از کتاب: «عاشورا ریشه ها، انگیزه ها، رویدادها، پیامدها»، سعید داودی و مهدی رستم نژاد، (زیر نظر آیت الله العظمى ناصر مکارم شیرازى)، امام على بن ابى طالب(علیه السلام)، قم، ۱۳۸۸ هـ.ش، ص ۴۶۷.

🎥 ببینید : روضه خوانی آیت الله مجتهدی 🌴 کنج خرابه.... https://t.me/joinchat/AAAAAEAbLRT9deqJ4v5sMQ

📷 ببینید : ✝وقتی کلیسا در محرم ارباب سیاهپوش می شود... https://t.me/joinchat/AAAAAEAbLRT9deqJ4v5sMQ