اینجا بود که حضرت موسی از دست نافرمانی‌ها و تکبر قوم خودش از دستورات الهی خسته و نالان به درگاه خداوند شکایت بنی‌اسرائیل رو می‌کنه!
یعنی همون نفرین خودمون🤭
عذاب قوم بنی‌اسرائیل در اثر این نفرین این بود که ۴۰ سال در همون بیابان سینا سرگردان موندن😵💫
یعنی هرکاری کردن نتونستن وارد شهر مقدس یا همون فلسطین بشن...
البته در طول این چهل سال بی سر پناه نبودنا!
به دعای حضرت موسی؛
خداوند از نعمت های شگفت آوری روزیشون کرد، که داخل قرآن شرح کاملی از این نعمت ها هست.
خلاصه این چهل سال تموم شد و قرار بود که...
به امر خداوند از یکی از ابواب شهر وارد این سرزمین مقدس بشن،🤩
اما باز هم بشَرطِها و شُروطها...
خداوند عزوجل فرمود که: ای بنی‌اسرائیل با خضوع و تواضع وارد بشید!
یعنی کمی خم بشید و بعد داخل بشید...
و موقع داخل شدن، از صمیم قلب بگید: خداوندا گناهان مارا بریز؛
تا شاید اینجوری مورد بخشش واقع بشید.🤗
به همین دلیله که به اون در ‹ بابُ‌الحِطّة › میگن!
از اونجایی که از لجاجت و سرسختی بنی‌اسرائیل خبر داریم؛😒
عده‌ای از اونها به جای اینکه خاضعانه از در وارد بشن و استغفار بکنن، نه تنها مستکبرانه داخل شدن بلکه بجای استغفار مسخره بازی در آوردن و بجاش یه چیز دیگه گفتن...🤦♂
یه نوع طاعون در بین بنی‌اسرائیل شیوع پیدا کرد و عده‌ای رو از بین برد!😵
حالا چجوری این طاعون اومد بین قوم بنی‌اسرائیل؟
با گرد و غبارهای آلوده‌ای که به فرمان خدا با وزش باد به سمت اونها روانه شد...
و فقط کسانی از این عذاب نجات پیدا کردن که موقع ورود به شهر مقدس از بابُ‌الحِطّة شروط خداوند رو رعایت کرده بودن🤕
اینکه اهل بیت پیامبر (ص) در روایات به عنوان باب حطه معرفی شده‌اند، یعنی این خاندان و محبت و ولایت آنان وسیلۀ آمرزش و رحمت الهی و برخورداری از نعمت‌های فراوان و برکت در زندگی است و پذیرش ولایت اهل بیت (ع) و پنج تن آل عبا زمینه‌ساز شمول رحمت الهی و رسیدن به سعادت ابدی است. بنی اسرائیل که آن واژه را از روی استهزاء عوض کردند، کیفر الهی بر آنان نازل شد و دچار طاعون شدند. رهاکنندگان اهل بیت (ع) نیز از سعادت محرومند. امام علی (ع) فرمود: «أَنَا بَابُ حِطَّة»
و پیامبر خدا (ص) فرمود: «عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ بَابُ حِطَّةٍ مَنْ دَخَلَ مِنْهُ كَانَ مُؤْمِناً وَ مَنْ خَرَجَ مِنْهُ كَانَ كَافِرا»
نیز فرمود: «مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي فِيكُمْ... مَثَلِ بَابِ حِطَّةٍ مَنْ دَخَلَهُ نَجَا وَ مَنْ لَمْ يَدْخُلْهُ هَلَك»
و نیز فرمود: « مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي مَثَلُ بَابِ حِطَّةٍ فِي بَنِي إِسْرَائِيل».
علامه مجلسی پس از نقل این حدیث، از تفسیر امام عسکری (ع) نقل می‌کند که: در باب حطّۀ بنی اسرائیل، نام‌های پیامبر و أئمه (ع) نوشته شده بود و به آنان امر شد که در برابر آنها خضوع و به فضیلت آنان اقرار کنند و نپذیرفتند و عذاب بر آنان نازل شد. این حدیث، از فضایل مهمّ خاندان پیامبر و علی بن ابی طالب (ع) است و شأن و مقام آنان را نزد خدای متعال نشان می‌دهد.