#ادامه🌿 پس مي گويي صَد مرتبه اللهمَّ العن اولَ ظالم ظلمَ حقَّ محمد و ال محمد و اخِرَ تابِع له علي ذالكَ اللهمَّ العنِ العصابةَ التي جاهدتِ الُحسين وَشايعتْ و بايِعتْ و تابِعتْ علي قِتله اللهمَّ العنهم جميعاً پس ميگوئي صد مرتبه السلام عليكَ يا ابا عَبداللهِ وَ علي الاَرواح الَّتي حَلت بفنآئِكَ عليكَ مِني سلامُ الله ابداً ما بَقيتُ وَ بقيَ الليلُ وَ النهارَوَ لاجعلهُ اللهُ اخرَ العهدِمني لزيارتكم السلامُ علي الحسين وعلي علي بن الحسين و علي اولاد الحسين و علي اصحاب الحسين پس مي گوئي: اللهمَ خُصَّ انتَ اَوّل ظالم باللعن مني وَابدَءُ به اولاًثمَّ الثاني وَالثالث َوَالرابعَ اللهمَّ العنِ يزيد خامساً و العن عبيدَ اللهِ بن زيادٍ و ابن مرجانةَ و عمربن سعد وَ شمراً و ال ابي سفيانَ وَال زياد و ال مروان و الي يوم القيامَة پس سجده مي روي و ميگوئي:  اللهمَّ لكَ الحَمد حمدَ الشاكرينَ لَكَ علي مصابهم الحمدُ للهِ علي عَظيمِ رَزيتي اللهمَّ ارزقني شَفاعَةَ الْحُسَيْنِ يَوْمَ الْوُروُدِ وَثبِتْ لي قَدَمَ صِدْقٍ عِنْدِكَ مَعَ الحُسَينِ وَ اَصْحابِ الحُسَينِ الَّذينَ بَذَلُوا مُهْجُهْم دُوْنَ الحُسَينِ عَلَيه السَّلام.  #التماس_دعا_فراوان #اللهم_ارزقنا_فی_الدنیا_زیارت_الحسین #و_فی_الآخرت_شفاعه_الحسین

‹🌱☀️› •• مقام‌معظم‌رهبر؎(حفظہ): حزب‌اللہـ‌همچون‌خورشید‌مے‌درخشد...☀️🌱 •• ☀️⃟ ¦🌱⇢ #رهبرانه •• ☀️⃟ ¦🌱⇢ #حیدریون •• ـ ـ ـ ـــــ𖧷ـــــ ـ ـ

‹🌺🍂› •• هر‌ڪہ‌درمحفل‌ما‌گرد‌آیـــــد... لقب‌"مـــــرد"بہ‌او‌خواهیم‌داد🕊🍂 •• 🌺⃟ ¦🍂⇢ #شهیدانه •• 🍂⃟ ¦🌺⇢ #حیدریون •• ـ ـ ـ ـــــ𖧷ـــــ ـ ـ ـ

#به‌وقت‌رمان😍👇🏻

*🍀﷽‌🍀 رمان عبـور_زمــان_بـیـدارت_میکند 💗 #پارت۵۷ 📕 ساعت کاری تمام شد. سیستم را خاموش کردم تا به خانه بروم. صدای صحبت آقای طراوت را شنیدم که از اتاق راستین می‌آمد. انگار در اتاق باز بود چون می‌شنیدم که در مورد کارشناسی که رفته بود برایش توضیح میداد. زود وسایلم را جمع کردم تا قبل از این که مرا ببیند بروم. همین که خواستم از در اتاق بیرون بروم با هم روبرو شدیم. لبخند زد. –عه، امروز چرا زود میرید؟ نگاهی به ساعت مچی‌ام انداختم. –ساعت کاری تموم شده. –میدونم. ولی شما که آخر از همه می‌رفتید. واسه همین من امدم شرکت وگرنه از همون طرف میرفتم خونه. بعد با لبخند شاخه گلی که پشت سرش نگه داشته بود را مقابلم گرفت. –برای شماست. نمی دانستم چه کار کنم. در گیر یک جور رو دروایسی و دو دلی شده بودم. دلم نمی‌خواست گل را بگیرم. با تردید به دستش نگاه کردم. "یعنی گل به دست رفته بود پیش راستین؟" –خانم مزینی امروز دعوت من رو به خوردن یه قهوه قبول می‌کنید؟ باید حرفی میزدم. خودم اینجا ولی تمام حواسم به در اتاق راستین بود. –من باید امروز زودتر برم. برام میخواد خواستگار بیاد. اخم ریزی کرد. –ای بابا واسه ازدواج همیشه وقت هست. چه عجله‌اییه به این زودی خودتون رو بندازید تو درد سر. ازدواج کنید که چی بشه؟ "میگه به این زودی! نمیخوام ننه بزرگ بچم بشم. واقعا که، حداقل یه نوک سوزن غیرتی میشدی، ککشم نگزید. "همان لحظه راستین از اتاقش بیرون آمد و با دیدن ما اخم کرد. نگاه تحقیرانه‌ایی به گلی که هنوز در دست کامران بود انداخت و رفت. متنفر شدم از آقای طراوت، از گلی که آورده بود از حرفهایش، اصلا چرا از آنها متنفر باشم از خودم متنفرم که چرا از همان روز اول گلش را پس ندادم که کار به اینجا نکشد. اخم کردم و بدون این که گل را بگیرم گفتم: –ببخشید آقای طراوت من کار دارم باید زودتر برم. گل را طرفم گرفت. –گلتون. –دیگه هیچ وقت برای من گل نیارید. از شرکت بیرون زدم. چند قدم آن طرف‌تر پارکینگ بود. آنقدر غرق خودم بودم که متوجه‌ی بیرون آمدن ماشین راستین از پارکینگ نشدم. صدای بوق گوش‌خراشش باعث شد درجا باایستم. چیزی نمانده بود با ماشینش برخورد کنم. شیشه‌ی ماشین را پایین کشید و گفت: –هیچ معلومه حواست کجاست؟ عصبی شدم. کنار ماشین ایستادم. –حالا من حواسم نیست شما باید من رو زیر بگیرید؟ لبخند زد و نگاه معنا داری به دستم انداخت. یک دستش را بالا برد. –حسابی ترسیدیا، معذرت. راستی به کامران که چیزی نگفتی؟ –چی باید می‌گفتم؟ –در مورد حسابر... یک لحظه لبهایم را روی هم فشار دادم و حرفش را بریدم. –چرا باید بگم؟ پوزخندی زد و گفت: –آخه اون خیلی حرفه‌اییه، برای این که حرف از زیر زبون این و اون بکشه چه کارا که نمی‌کنه. شاید درست می‌گفت، کامران حرفه‌ایی بود ولی دل من اهلی او نبود. ترفندهایش روی من تاثیری نداشت. با صدایش از خیالاتم بیرون آمدم. –حالا بیا بالا برسونمت. هم مسیریم دیگه. مغرورتر از آن بودم که تعارفش را قبول کنم. –نه، ممنون، خودم میرم. نگاهی به در شرکت انداخت. اخم کرد. بعد با تحکم گفت: –فعلا بیا بشین تا یه مسیری ببرمت. وقتی تردیدم را دید پیاده شد و در عقب را باز کرد. کمی‌ از جذبه‌اش ترسیدم. –آخه خودم برم راحت‌ترم. این بار با جدیت بیشتری گفت: –باشه خودت برو، فقط الان سوار شو سر خیابون پیادت می‌کنم. با تعجب سوار ماشینش شدم. وقتی ماشین حرکت کرد، کامران را دیدم که جلوی در شرکت ایستاده بود و ما را نگاه می‌کرد. از آینه نگاه گذرایی به راستین انداختم. اخم داشت و خیره و متفکر به روبرو نگاه می‌کرد. انگار نافش را با اخم بریده‌اند. ولی برای من اخمش هم خوب بود. باورم نمیشد فاصله‌مان اینقدر کم باشد. درست پشت سرش نشسته بودم. بوی خوبی می‌آمد، شبیهه بوی میوه. موسیقی عاشقانه‌ای که در حال پخش بود حس عجیبی داشت. یک حسی قوی، آنقدر قدرتمند که اجازه نمی‌داد در افکارم جز او به موضوع دیگری بپردازم. انگار قلبم سیبل بود و کلمه‌ به کلمه‌ی خواننده تیر بود که پشت سر هم درست در مرکز قلبم روی نشانه‌ی وسط می‌نشست. جراحت قلبم را واضح احساس کردم، نفسم می‌رفت که نیاید. تنها کاری که کردم گفتم: –ببخشید میشه همینجا نگه دارید؟ از آینه نگاهم کرد. –مگه با مترو نمیری؟ –چرا، بقیش رو پیاده میرم. –هوا گرمه، تا ایستگاه می‌رسونمت. ترافیک بود ماشینها مثل لاک‌پشت حرکت می‌کردند. با ماشین حداقل ده دقیقه طول می‌کشید. طاقت ماندن نداشتم. خواستم بگویم حداقل آن موسیقی لعنتی را خاموش کن. اما گفتم: –ممنون، خودم میرم. نوچی کرد. –تعارف نکن، می‌رسونمت. –عاجزانه نگاهش کردم. قلبم چیزی نمانده بود از سینه‌ام بیرون بزند. –میشه خواهش کنم نگه دارید؟ مبهوت پرسید: –حالتون خوبه؟ –نه، باید زودتر هوای آزاد به سرم بخوره. شیشه را پایین داد. –گرمتونه؟ می‌خواهید کولر رو زیاد کنم؟ سرم را به علامت منفی تکان دادم. کنار خیابان ترمز کردم ✍🏻 لـیـلافــتـحـ

*🍀‌﷽‌🍀 رمان عبـور_زمــان_بـیـدارت_میکند 💗 #پارت۵۸ 📕 بدون خداحافظی فوری از ماشینش فاصله گرفتم. به خانه که رسیدم، مادر گفت: –چرا دیر امدی؟ بدو برو آماده شو الان میان. نفهمیدم چطور دوش گرفتم، چطور لباس پوشیدم و چطور اتاقم را مرتب کردم. هنوز افکارم، قلبم، جانم در ماشین راستین مانده بود. امینه وارد اتاق شد و هراسان گفت: –تو چته دختر؟ امدن نشستن سراغ تو رو می‌گیرن. بدو بیا. مبهوت نگاهش کردم. –کی امدن؟ چرا زنگ نزدن؟ امینه یک ابرویش را بالا داد و جلوتر آمد. –یعنی میخوای بگی این همه سرو صدا رو نشنیدی؟ سرم را تند تند تکان دادم. –آهان، چرا چرا شنیدم. چادر رنگی‌ام را از کمد درآوردم و جلوی چشم‌های گرد شده‌ی امینه سر کردم. امینه با حرص چادر را از سرم کشید. –کی تا حالا تو چادر سر می‌کنی؟ بابا این پسره از اون قرتیهاست، با چادر ببینتت پا میشه میره‌ها، میخوای حرص مامان در بیاد؟ چادر را از دستش گرفتم. بغضم را قورت دادم. –من که ندید جوابم مثبته، دیگه مامان چی میخواد بگه؟ شاید چادر سر کردن تنها راهی بود که به ذهنم رسید برای منصرف کردن خواستگار. خودم هم دست دلم مانده بودم. تلنگری به عقلم زدم. بد جور سکوت کرده بود. –رو در روی هم در اتاق نشستیم. مثل بقیه‌ی خواستگاریهایم سر به زیر نبودم. می‌خواستم بدانم دلیل این که مریم خانم مرا از او ترسانده بود چه بود. ظاهرش فوق‌العاده جذاب بود. رنگ شلوار جذبش به نظرم کمی غیر عادی بود. تا حالا فکر می‌کردم فقط دخترها رنگ قرمز آن هم از نوع جذبش می‌پوشند. ولی خب سلیقه‌اش است دیگر، لابد رنگ مورد علاقه‌اش بود. پا روی پا انداخت و بعد از حرفهای تکراری و معمولی پرسید: –شما با طرز لباس پوشیدنم مشکلی ندارید؟ –چه مشکلی؟ –نمی‌دونم، آخه یه جوری نگاه می‌کنید. تا اونجاییم که من می‌دونم چادر چاقچوریا از این مدل تیپای من خوششون نمیاد. پرسیدم: –مگه شما خودتون با چادرچاقچوریها مشکلی دارید؟ دستش را به موهایش کشید. –مشکل که نه، فقط وقتی دیدمتون جا خوردم. با چیزی که در موردتون شنیده بودم خیلی فرق دارید. ولی خوب اگه اینجوری دوست دارید برام مهم نیست. من دلم میخواد زنم آزاد باشه و هر کاری دوست داره انجام بده، هر کجا هم دلش میخواد بره، همونطور که من زنم رو آزاد میزارم اونم باید من رو آزاد بزاره. لبخند زدم. –چه جالب! او هم لبخند زد. –اره بابا، اینقدر بدم میاد از این مردهای دیکتاتور، که چی بشه. بلند شد و جلوی پنجره ایستاد و سیگاری از جیب کت تکش بیرون کشید و گوشه‌ی پنجره را باز گذاشت. بعد به نخ سیگارش اشاره کرد. –مشکلی که با سیگار ندارید؟ با چشم‌های از حدقه درآمده نگاهش کردم. –شما سیگاری هستید؟ –اشکالی داره؟ –اشکال که نه... –پس چرا یه جوری نگاه می‌کنید انگار میخوام کراک مصرف کنم. – ببخشید. راحت باشید. فقط یه کم تعجب کردم. صورتش را جمع کرد و سیگار را داخل جیبش گذاشت و سرجایش روی تخت نشست. کمی به طرفم خم شد و گفت: –قرار شد با هم کاری نداشته باشیم دیگه، باشه؟ چه برای خودش برید و دوخت. گفتم: –حتی اگر چیزی براتون مضر باشه هم نباید بگم؟ سیگار ریه‌تون رو داغون میکنه. پوزخند زد. –پونزده سالی میشه که می‌کشم، می‌بینید که سرحالم. لبخند زدم. –حرفم خنده داشت؟ –نه، یاد حرف پدرم افتادم. سرش را کج کرد. –بگید ما هم بدونیم. –پدرم می‌گفت، قدیما یه آقایی خیلی پنیر دوست داشته و تمام وعده‌های غذاییش رو پنیر می‌خورده. بهش میگن اینقدر پنیر نخور عقلت کم میشه. اون آقاهه میگه من یه خونه دو طبقه داشتم فروختم با پولش پنیر خریدم خوردم هیچیمم نشده. بعد از تمام شدن حرفم خندیدم، ولی او هنوز انگار منتظر بود که داستان را ادامه بدهم، همانطور نگاه می‌کرد. "دیگه این از اون پنیر خوره‌ هم وضعش انگار بدتره ها، سیگار زده مخش رو پوکونده." بلند شد. –بهتره دیگه بریم. فکر می‌کنم از حرفم خوشش نیامد. موقع رفتنشان هوا گرگ و میش غروب بود. امینه در حال جمع کردن پیش دستیها پرسید: –خوب اُسوه نظرت چیه؟ –آریا که فکر می‌کردم اصلا حواسش به ما نیست فوری گفت: –مامان آخه دیگه این پرسیدن داره؟ معلومه که پسره به درد خاله نمی‌خورد دیگه. امینه نگاهی به من انداخت. –بیا اینم دیگه واسه ما آدم شناس شده. البته به نظر منم پسره یه جوری بود. بهش نمیومد مرد زندگی باشه. مادر خم شد و ظرف میوه را برداشت و گفت: –من تا حالا پسر بیتا خانم رو ندیده بودم اصلا فکر نمی‌کردم اینجوری باشه، خودش زن خیلی محترم و موجهیه. بعد رو به من ادامه داد: –به دردت نمی‌خوره، اصلا فکر نکنم خدا و پیغمبر سرش بشه، امینه گفت: –حالا خوب شد اول واسه آشنایی امدن و بابا پسره رو ندید وگرنه عصبانی میشدا. بلند شدم و پیش‌دستیها را از دست امینه گرفتم و داخل سینک گذاشتم و گفتم: –ولی من جوابم مثبته، اگه اونا موافق باشن من حرفی ندارم. مادر با چشم‌های گرد شده گفت:* ✍🏻 لـیـلافــتـحــی‌پــور ادامــــه.دارد..... ↠ @Banoyi_dameshgh

😍 #پایان_پارت_گذاری😍

🎬 #استوری | #شهید‌علی‌هاشمی 🔻شهادت اتفاقی نیست ! مقدمه سازی میخواد . .

🍃💞🍃💞🍃💞🍃💞 ‌سلام👋🏻📩 نقل و نباتاتون رو ارسال کنید...🗓🎀 ⊱•📝• انرژے⊰🖊 ⊱•🖋• پیشنهاد⊰🖊 ⊱•🖇• انتقاد⊰🖊 ⊱•💌• حرف‌دل⊰🖊 ⊱•📋• حرفی‌،سخنی⊰🖊 ⊱•🗳• درخواستی⊰🖊 🌻🚿 «⇣لینک ناشناسمون 😉🤗💌 https://harfeto.timefriend.net/16548137176310 🗞🍃 جواب در کانال👇🏻 @HEYDARIYON3134 📮♥️ ♡ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ــ ♡↑↑↑↑

🔰 #پیام_فرمانده | #شناخت_توطئه‌ها 🔻امام‌خامنه‌ای: در خوزستان جوان‌های عرب در مقابل تهاجم رژیم صدّام ایستادند. آن‌ها هم عرب بودند، این‌ها هم عرب بودند، امّا این عرب ایستاد. اسم شهید علی هاشمی سردار جوان عرب خوزستانی، اهل اهواز- و اسم این‌ها فراموش نخواهد شد؛ این‌ها ایستادند. او هم عربی حرف میزد، این هم عربی حرف میزد، امّا این حقیقت را فهمید، توطئه‌ی دشمن را شناخت و ایستاد؛ بقیّه‌ی اقوام ایرانی همین‌جور. ۱۳۹۵/۱۱/۲۷