آرزوی امشب: امید نور است و من تاریکترین ساکنِ این جهان✨🌚 شبتون حسینی✨❤️

بی‌حضورت هرچه کردیم زندگی زیبا نشد..! #جمعه‌های‌مهدوی ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

يَا مَنْ كُلُّ هارِبٍ إِلَيْهِ يَلْتَجِئُ ای آنکه هر گریزانی به او پناه می‌جوید..🤍 #جمعه‌های‌مهدوی ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

تسلیم در برابر قضا و قدر الهی یعنی، خداوند را به بی‌عدالتی متهم نکنی.. -مولا‌علی‌علیه‌السلام- غررالحکم،حدیث۲۶۴۴ ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

📌چجوری آدم می‌تونه به یک اثرگذاری جهانی در مسیر ظهور دست پیدا کنه؟! #امام_زمان ♥️ #استاد_شجاعی ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

نگاه خدا از هرچی که داریم باارزش تره! نگاهتو از ما نگیر..🪴 #الله‌جانم . ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

ریسمانی که پاره شود را می توان گره زد ولی همیشه یک گره باقی می ماند مواظب باشیم رشته محبت بین انسانها پاره نشود و نیازی به گره زدن نداشته باشد.. #حرفِ‌کاربردی ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

عزیزم تو خیلی جوانی...💔 #شهیده_فائزه_رحیمی #کرمان_تسلیت ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]

شهیده دانشجو فائزه رحیمی از زبان استادش: تا چند روز پیش شاگردم بود. هر چه فکر می‌کنم، جز لبخند همیشگی و نگاه آرامش، تصویر دیگری از صورتش در ذهنم ثبت نشده. از مدرسه‌ی محل کارورزی‌اش تا حوزه هنری، راه زیادی بود. برای همین همیشه کمی دیر می‌رسید و اکثر اوقات روی یکی از صندلیهای آخر کلاس می‌نشست. در نوشتن مصمم بود. اما انگار در هر چیزی مصمم بود. نوشتن هم راهی بود برای رسیدن به هدفی که در دل داشت. اما مگر می‌توان همه چیز را نوشت؟ خودش در یکی از متن‌های کلاسی‌اش نوشته بود: " شهادت هنری بود برای مردان خدا، و در فهم محدود من نمی‌گنجد که بخواهم آن را به تصویر بکشم.قلم را کنار گذاشتم... نور مطلق شهادت را چگونه در صفحات تاریک این دنیا می‌توانم ترسیم کنم؟" فائزه، شهادت را نه با قلم، که با جانش ترسیم کرد. او شهادت را زندگی کرد. من و همه‌ی دوستانش دلتنگش می‌شویم. و تکه‌ای از قلبمان برای قصه‌ای که قرار بود بنویسد، همیشه خالی می‌ماند‌. قصه‌ای که درباره‌ی حسرت شهادت بود... و قصه‌ی تنوری که به سرزمین ترسها راه داشت. و قصه‌ی دختری که هر شب قبل از خواب، با بال خیال به سرزمین‌های دیگر سفر می‌کرد... شاید ماجرای خودش بود. او که خودش را اهل این زمان نمی‌دانست : "من واقعا متعلق به این زمان نیستم. ربطی به این دوره و زمانه ندارم. وقتی در کلاف هزارتوی این شهر گم می‌شوم و بین آدمهای رنگارنگ بر می‌خورم، سرگردانی، تنها احساسی ست که دارم." حتما آن خلوتگاه گوشه‌ی اتاقش هم دلتنگش می‌شود. و آن دیوار دلخواهش که عکسهای عزیزانش را آنجا گذاشته بود و آن را بهترین جای دنیا معرفی کرده بود. می‌دانم که هر کدام از دخترهای کلاسم، دنیایی بزرگ و کشف نشده هستند. مثل همه‌ی آدمهایی که اطرافمان زندگی می‌کنند. می‌دانم که خداوند، دوستانش را بین همین آدمهای اطرافمان پنهان کرده. شبیه نگینهایی که تنها خود خدا، قدرشان را می‌داند. مثل این دختر، که تا همین چند روز پیش، شاگرد من بود و حالا اوست که استاد من شده است. #شهید #شهیده_فائزه_رحیمی #کرمان ❥︎𝗷𝗼𝗶𝗻➪[@Beheshtii_girls]