سسک علفی سبیل‌دار (نام علمی: Melocichla mentalis) گونه‌ای از سسک‌های آفریقایی است که در گذشته در خانواده سسکان راستین جای می‌گرفت.
#سسک_علفی_سبیل_دار
🦋@Bird_s
قمری جنگلی سرآبی (نام علمی: Turtur brehmeri) که به نام قمری سرآبی نیز شناخته می‌شود، به اندازه میانگین تا ۲۵ سانتی‌متر طول دارد، یک قمری جنگلی قهوه‌ای حنایی با سر آبی مایل به خاکستری، لکه‌های سبز رنگین‌کمانی روی بالها، نوک قرمز، عنبیه قهوه‌ای تیره و پاهای قرمز تیره است. هر دو جنس شبیه هم هستند. رنگ جوان‌ها کدرتر ازبالغان است.
#قمری_جنگلی_سر_آبی
🦋@Bird_s
واش‌مرغ دم‌بادبزنی (نام علمی: Catriscus brevirostris) گونه‌ای آفریقایی از سسکان جهان قدیم از خانواده سسکان ملخی است. این گونه ارتباط نزدیکی با واش‌مرغ دم‌پهن هند دارد و گاهی به عنوان همان گونه در نظر گرفته می‌شود،[۲] اگرچه یک مطالعه در سال ۲۰۱۸ نشان داد که آن و پرنده دم‌پهن ارتباط نزدیکی با هم ندارند و گونه هندی یک گونه خواهر Chaetornis striata است
#واش_مرغ_دم_باد_بزنی
🦋@Bird_s
🦋شب پره گاما
پروانه نسبتا بزرگی است که عرض آن با بالهای باز حدود ۳۸ میلیمتر است. بالهای جلوئی پروانه به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای و گاهی تیره می باشد. روی هر یک از از این بالها یک لکه نقره ای رنگ به شکل حرف یونانی گاما (لا) وجود دارد و به این جهت آن را شب پره گاما می نامند.
بالهای عقبی زرد مایل به خاکستری است و در کنارهآنها حاشیه تیره رنگی مشاهده می گردد. رنگ تخمها سفید مایل به سبز و یا زرد و شکل آنها کروی است و روی تخم ۳۲ تا ۳۶ خط طولی وجود دارد.
#شب_پره
🦋@Bird_s
در فصل زمستان این اردک در شمال ایران بسیار زیاد است. تعداد زیادی از خوتکاها با شروع پاییز به مرداب انزلی مهاجرت می‌کنند. در ایران، زمستان‌ها، به جز در قسمت‌های کویری، در سراسر کشور دیده می‌شود. در فصل جوجه آوری، در شمال غرب ایران، به خصوص در اطراف دریاچۀ ارومیه، زندگی می‌کند.
#خوتکای_معمولی
🦋@Bird_s
زنبورخوار دُم‌آبی با نام علمی Merops philippinus پرنده‌ایست مهاجر از راستهٔ سبزقباسانان و خانوادهٔ زنبورخواران که در آسیای جنوب شرقی زاد و ولد می‌کند. این پرنده در سال ۱۷۶۶ میلادی توسط کارل لینه شناسایی شد و اتحادیه بین‌المللی حفاظت از محیط زیست آنرا به دلیل گسترده‌بودن جمعیتش در فهرست گونه‌های با کمترین نگرانی طبقه‌بندی کرده‌است.
#زنبور_خوار_دم_آبی
🦋@Bird_s
لانهٔ غراب گردن‌قهوه‌ای شباهت بسیاری به آشیانهٔ غراب معمولی دارد و می‌توان آن را بر روی درختان، صخره‌ها یا در ساختمان‌های قدیمی و مخروبه مشاهده نمود. این غراب‌ها معمولاً بین ۴ تا ۵ تخم گذاشته و به مدت ۲۰ تا ۲۲ روز بر روی آنها می‌نشینند. جوجه‌غراب‌های گردن‌قهوه‌ای معمولاً ۳۷ یا ۳۸ روز پس از آنکه سر از تخم در آوردند می‌توانند از لانه خارج شده و تا ۴۵ روز پس از خروج از تخم می‌توانند به خوبی پرواز نمایند
#غراب_گردن_قهوه_ای
🦋@Bird_s
تغذیهٔ نوک‌شاخ نوک‌زرد جنوبی عمدتاً بر روی زمین، جایی که به‌دنبال دانه، حشرات کوچک، عنکبوت و عقرب می‌گردد صورت می‌پذیرد. مورچه‌ها و موریانه‌ها غذای محبوب این پرنده را در فصول خشک تشکیل می‌دهند.
#نوک_شاخ_زرد
🦋@Bird_s