گاوچرانک بومی آفریقا است. این پرنده با قدرت خود از اقیانوس اطلس جنوبی عبور کرده و برای اولین بار در سال 1877 در داچ گویانا ( سورینام امروزی ) ثبت گردید (لین 1995) . این پرنده در اواخر قرن نوزدهم در ساحل شمال شرقی آمریکای جنوبی مستقر شده و از آن پس به سرعت پراکنده شده و یکی از فراوان ترین حواصیل های آمریکاست. فاصله بین پیش آمدگی آفریقای غربی تا ساحل شمال شرقی آمریکای جنوبی تقریبا 2780 کیلومتر است. با در نظر گرفتن بادهای عبوری متداول برای انجام این سفر تخمین زده می شود که حدود 40 ساعت وقت لازم است. حتی امروزه گاوچرانک ها به طور عادی در دریای بین آفریقا و آمریکای جنوبی دیده می شوند. امروزه آنها را در بیشتر نقاط جهان می بینیم. #گاو_چرانک 🦋@Bird_s

این پرنده در مقایسه با دیگر بوتیمارها بسیار کوچک است و شاید کوچکترین حواصیل جهان باشد. طول آن ۲۷ تا ۳۶ سانتی‌متر، فاصلهٔ بین دو بالش ۴۰ تا ۵۸ سانتی‌متر و وزنش بین ۶۰ تا ۱۵۰ گرم است. گردنی کوتاه و منقاری دراز دارد. تاج، پشت و دم پرندهٔ نر سیاه مایل به سبز بوده و پرهای گردن، سینه و دیگر بخش‌های زیرین بدن پرنده به زردی می‌گراید. بال‌ها سیاه بوده و نقوش بزرگ سفید رنگی بر رویشان وجود دارد. رنگ‌بندی پرهای بوتیمار کوچک ماده نیز تقریباً شبیه پرندهٔ نر است با این تفاوت که پرهای پشتی آن به رنگ قهوه‌ای پررنگ بوده و گردن، سینه و پهلوها نیز متمایل به قهوه‌ای هستند #بوتیمار_کوچک 🦋@Bird_s

تغذیه حواصیل سبز غذای اصلی این پرندگان بطور عمده ماهی‌های کوچک، قورباغه‌ها و حشرات آبزی است. حواصیل سبز در کنار آب به انتظار شکار خود بی‌حرکت ایستاده و از طعمه برای جلب غذای مورد نظر خود استفاده می‌کند. به این صورت که پر یا برگی را روی سطح آب می‌اندازد و ماهی‌هایی که به جست و جوی طعمه می‌پردازند را صید می‌کند. #حواصیل_سبز 🦋@Bird_s

زنگوله‌بال (نام علمی: Tetrax tetrax) پرنده‌ای بزرگ از خانوادهٔ هوبرگان و تنها گونهٔ پرندگان زنگوله‌بال است. زیستگاه این پرندگان مرکز و جنوب اروپا تا غرب و مرکز آسیا است. پرندگان اروپای جنوبی اغلب ساکن هستند ولی دیگر گروه‌ها در زمستان به سرزمین‌های جنوبی‌تر مهاجرت می‌کنند. جمعیت زنگوله‌بال‌ها به دلیل نابودی محدودهٔ زیستی و تولید مثلی آن‌ها رو به کاهش است و در وضعیت نزدیک به تهدید نسل قرار گرفته‌اند. #زنگوله_بال 🦋@Bird_s

هوبره آفریقایی طول بدنش از نوک منقار تا انتهای دم، حداکثر به ۶۵سانتی‌متر می‌رسد. نر و ماده شبیه هم هستند، ولی نرها حدود ۱۰ درصد از ماده‌ها بزرگتر می‌باشند. «هوبره نر» دارای دمی نسبتاً بلند و بالهایی باریک در هنگام پرواز است. دو رشته پرهای زینتی سیاه و سفید در حاشیه گردن دارند که سیاهی آن‌ها در پشت گردن به خوبی مشخص است. «هوبره» تکزیست وگاهی هم در مجموعات کوچکی زندگی می‌کند، أما هنگام تزاوج و جفت‌گیری و تخم گذاری جفت جفت دیده می‌شوند. و در مسافاتی تا حدود ۵ کیلومتر انتشار می‌یابند. در شب پرواز می‌کنند، نیاز زیادی به آب ندارند، اما در عصرها در مناطقی که آب وجود دارد مانند (آبدان‌ها) وغدیر، وحوضچه‌های آبی به وضوح دیده می‌شوند #هوبره_آفریقایی 🦋@Bird_s

مرغ جیرفتی عموماً به صورت جفت یا جفت همراه با جوجه‌ها حرکت کرده و ضمن تغذیه از دانه‌ها، سرشاخه‌ها و سایر مواد غذایی گیاهی، به زمین نوک زده و از حشرات و نرم‌تنان استفاده می‌کنند. #مرغ_جیرفتی 🦋@Bird_s

بلبل تایوانی ۲۵ سانتیمتر طول دارد و طول پای آن به ۴۱ میلی‌متر می‌رسد. تارک سر و نوکش سیاه و بلند با اندکی خمیدگی رو به پایین است. رنگ بدن و سینه‌اش سفید متمایل به طوسی و خاکستری است، صورت کمرنگ‌تر و از پایهٔ نوک تا چشم‌ها لکه سیاه‌رگه مانند دیده می‌شود. بال‌ها پهن با دو رنگ نخودی در سمت بازوی بال و سبز مغز پسته ای در نوک بال که در پرواز مشخص می‌شوند. پاهای آن بلند و برای دویدن در بیابان تکامل یافته‌است. در واقع بیشتر به هدهد و چکاوک هدهدی شبیه‌است تا بلبل‌ها #بلبل_تایوانی 🦋@Bird_s

مارگردن آفریقایی دارای طولی برابر با ۹۵ سانتی‌متر است و ظاهری همانند باکلان با گردن و دمی درازتر دارد. سر و گلو قهوه‌ای مسی هستند و در زیر چشم نواری سفید مایل به قهوه‌ای دیده می‌شود که تا میانهٔ گردن امتداد دارد. روتنه و دم این پرنده سیاه است اما روی بال‌هایش خطوط و لکه‌های سفید ی دیده می‌شود. پرندهٔ نابالغ، به رنگ قهوه‌ای تیره است اما گردن و زیر گلو، سفید کمرنگ هستند. #مارگردن_آفریقایی 🦋@Bird_s

باکلان کوتوله اغلب در آب‌های درون خشکی مناطق جنوب شرقی و غرب دیرین‌شمالگان (Palearctic) در مناطق به نسبت گرم تالابی، کرانه‌های دریا و رودخانه‌ها به سر می‌برد و به صورت گروهی در بوته‌های مناطق مردابی تخم‌گذاری می‌کند. در ایران، این پرنده به تعداد اندک تا متوسط در تالاب‌های دز و کرخه، هورالعظیم، انزلی؛ میانکاله و تالاب‌های فارس و سیستان دیده شده و در بعضی از آنها تولید مثل می‌کند. به صورت اتفاقی در تالاب‌های شمال شرق کشور نیز گزارش شده است. #باکلان_کوتوله 🦋@Bird_s

سارگپه تاجدار جنگلی......😍 #سارگپه_تاجدار 🌹 کانال ما را به دوستان خود معرفی کنید 🌹 🦋@Bird_s

زنبورخوار معمولی پرنده‌ای اجتماعی است و لانهٔ خود را در کنار دیگر زنبورخواران در سواحل شنی به ویژه در نزدیکی رودخانه‌ها و معمولاً در آغاز ماه مه می‌سازد. آن‌ها یک تونل نسبتاً طولانی را در داخل زمین حفر کرده و تقریباً در اوایل ژوئن بین ۵ تا ۸ تخم کروی‌شکل سفیدرنگ در آن می‌گذارند. پس از آن هر دو پرندهٔ نر و ماده به مراقبت از تخم‌ها پرداخته و جوجه‌ها در حدود ۳ هفتهٔ بعد سر از تخم درمی‌آورند. #زنبور_خوار_معمولی 🦋@Bird_s

سلیم کوهی پرنده ای است که زمستان‌ها در خوزستان از پراکندگی فراوانی برخوردار است و به صورت مهاجر عبوری در شمال و غرب ایران نسبتاً فراوان دیده می شود. #سلیم_کوهی 🦋@Bird_s

قرقاول طلایی، لیمویی یا قرقاول بلژیکی، یکی از محبوب ترین گونه های قرقاول ها است که در جنگل های غرب و مرکزی چین زندگی می‌کند. به همین دلیل به آن قرقاول چینی نیز می‌گویند. نام این گونه قرقاول طلایی که در ایران معروف به قرقاول بلژیکی است از یونان باستان و بلژیک منشا گرفته است. جمعیت وحشی این پرنده در انگلستان، کانادا، ایالات متحده، مکزیک، کلمبیا، پرو، بولیوی، شیلی، آرژانتین، اروگوئه، جزایر فالکلند، آلمان، بلژیک، هلند وجود دارند #قرقاول_بلژیکی 🦋@Bird_s

سبزقبا گونه‌های مختلفی دارد. در جنوب ایران نیز گونه‌های از این پرنده یافت می‌شوند. در هرمزگان (روستاهای اطراف بندرعباس) آن را با نام کارنجک (ka ren jak) و در مناطقی آن را به نام خاروشک (kha Roushk)یا کاروشک(ka Rousk) و در جنوب کرمان شهر نودژ یه نام کجنگ (kajeng) می‌شناسند. نام دیگر فارسی آن کاسکینه است. #سبز_قبا 🦋@Bird_s

مرغ کریچ‌ساز آتشین در جنگل‌های بارانی گینه نو پراکنده و بومی است. مرغ کریچ‌ساز آتشین نر به همراه کمان خود دارای یک نمایشگر خواستگاری است که دم و بال‌هایش را به دو سو می‌پیچد و سپس سر خود را به سرعت تکان می‌دهد. #مرغ_کریچساز_آتشین 🦋@Bird_s

اگرت ساحلی تقریباً هم‌اندازه و شبیه اگرت کوچک است. اما درخشندگی آن را ندارد و در دو رنگ سفید و خاکستری تیره دیده می‌شود. نر و ماده همشکل‌اند. در نژاد خاکستری تیره، چانه و گلو سفید، پاها سیاه و انگشتان زرد رنگ است. تفاوت نژاد سفید اگرت ساحلی با اگرت کوچک، در منقار است. که به رنگ قهوه‌ای کم‌رنگ تا زرد مشاهده می‌شود. پاها قهوه‌ای مایل به سبز است. در نژآد سفید، جوان‌ها، با پر و بال خاکستری و در نژاد خاکستری به رنگ خاکستری تیره‌تر از بالغ‌ها دیده می‌شوند و نیز جلو گلو، سینه و شکم به سفیدی متمایل است #اگرت_ساحلی 🦋@Bird_s

غذای اصلی دلیجه کوچک، حشرات در حال پرواز هستند، اما از جانوران کوچک دیگر مانند پرندگان و خزندگان و جوندگان کوچک به‌ویژه موشها نیز تغذیه می‌کند. دلیجه کوچک نیز در جا بال‌زنی می کند. #دلیجه_کوچک 🦋@Bird_s

بلبل تایوانی (نام علمی: Pycnonotus taivanus) پرندهای از خانوادهٔ بلبلان است. این پرنده تفاوت‌های زیادی با دیگر خویشاوندانش یعنی کلاغها و زاغ‌ها دارد؛ از جمله زمین‌زی بودن به‌طوری‌که حتی در هنگام احساس خطر نیز دویدن را به پرواز ترجیح می‌دهد، داشتن صدای خوش و رنگ نخودی مایل به قهوه‌ای. بلبل تایوانی پرنده‌ای زیرک و تا حدودی مخفی کار است و این امر مشاهده آن را در طبیعت با مشکل مواجه می‌سازد. از طرفی هماهنگی کامل رنگ پروبال این پرنده با محیط زیست آن و نیز عدم پرواز در ارتفاع بالا، امکان مشاهده آن را در زیستگاه‌های طبیعی‌اش کاهش می‌دهد. از این‌رو باور عمومی این است که این پرنده از جمعیت و تراکم نسبتاً پایینی برخوردار است. #بلبل_تایوانی 🦋@Bird_s

باکلان گلوسیاه اغلب در مناطق نیمه‌گرمسیر و گرمسیر درون جزایر داخلی دریا زندگی می‌کند و به صورت گروهی دیده می‌شود. این پرنده روی ماسه‌های ساحلی تخم می‌گذارد. در ایران، در مناطق جنوبی کشور، بومی و به نسبت فراوان است و در جزایر خلیج فارس، همانند جزیره شیدور، تولید مثل می‌کند #باکلان_گلو_سیاه 🦋@Bird_s

آب‌شکاف هندی در دریاها زندگی می‌کند و کمتر در کنار ساحل دیده می‌شود. در ایران در خلیج فارس و دریای عمان دیده شده‌است. #آب_شکاف 🦋@Bird_s