ولی من قشنگترین حرفارو ، زیبا ترین حس هارو ، بهترین آرامشو ، از آدمی گرفتم که کیلومتر ها ازم دوره؛ و دور بودنش تلخ ترین چیزیه که میتونه بین ما دوتا باشه .
من قبل اینکه از دست کسی ناراحت شم، اول از دست خودم ناراحت میشم که چرا اجازه دادم اصن تو انقدر برام مهم باشی که منو ناراحت کنی .
صبر خوبه ، ارزش داره ، ولی نه واسه چیزهایی که نشدنیه ، واقع بین بودن از صبور بودن مهمتره ، اینکه کجا رها کنی ؛ بدونی واقعیت چیه و بتونی براساسش عمل کنی .
یادت باشه که به هیچ آدمی لازم نیست بگید به من توجه کن یا برام وقت بذار ، قطعا خودشون همه اینارو بلدن، اگه دیدین اینکارو نکردن بدونید شما اولویت اولش نیستید.
دست و پا زدن برای نگهداشتن دوستی و ارتباطی که از هم پاشیده، مثل اینه بیای ظرفت رو پر آب کنی و بریزی پای گلی که خبر داری مدت هاست خشک شده .