بِسمِ اللهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیم خدایا آغازی که توصاحبش نباشی چه امیدیست به پایانش؟ پس به نام توآغازمیکنیم لحظه هایمان را سلام صبح تون بخیر زندگیتون پربرکت ان شاءالله

(قُلْ یا عِبادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلى أَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللّهِ إِنَّ اللّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیم_زمر۵۳ به آنها بگو اى بندگان من که بر خودتان اسراف و ستم کرده اید از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى بخشد که او بخشنده و مهربان است❤️

🔸 برداشت و تفسیر مولانا از قرآن و داستان‌های قرآنی بسیار زیبا و جذاب و شنیدنی است. داستان همراهی حضرت موسی با عبد صالح(خضر) و ماجرایی که بین آنها پیش آمد با برداشتی جالب مطرح شده است. مولانا ضمن دو بیت پیام خود را از این ماجرای مفید و مختصر بازگو کرده است. او در این دو بیت، غرور و خودبینی را ردّ می‌کند: از کلیم حق بیاموز ای کریم بین چه می‌گوید ز مشتاقی کلیم با چنین جاه و چنین پیغمبری طالب خضرم ز خودبینی بَری حضرت موسی با اینکه کلیم‌الله بود و بی‌واسطه به منبع شناخت وصل بود اما شوق دانستن و فهمیدنِ بیشتر او را مطیع و دنباله‌رو عبدی از اولیای خدا کرده بود. حال ای انسان از موسی بیاموز که در اوج مرتبه‌ی قرب و با اینکه کلیم‌الله بود اما خود را از راهنمایی و همراهی عبدی روشن‌ضمیر بی‌نیاز نمی‌بیند و پیروی از انسان کامل و فرهیخته را غنیمت می‌شمارد. دنباله‌رو او می‌شود تا شاید از او درسی بیاموزد. به راستی که در عالَم، آفتی بدتر از خودبینی و غرور و شوقی بهتر و شیرین‌تر از شوق طلب و دانستن، متصور نیست.