الان اینطوریه که تو دکتراهم بگیری به اندازه دیپلم یا حتی سیکلی که بقیه چهل پنجاه سال پیش میگرفتن شاخ و خفن نیست:/ البته خوبه ها، ینی درس خونده زیاده تو مملکت👌🏻

-🌳☕️ #aesthetic

نمیدونم چرا اینجوریه، ولی وقتی یکی تو دلت نره همه چیش دیگه رومخه حتی کارای انسانی معمولی؛ حرف میزنه رومخت میره، میخوره رومخت میره، راه میره میخوای خودتو بزنی؛ کلا انگار تمام حرکاتش اعصابتو ضعیف میکنه. کمم پیش میاد این مواردا، ولی پیش میاد. اصلنم نمیدونم چرا، تقریبا میشه گفت دلیل خاصی هم نداره این خوش نیومدن یا اگه داره هم خودت نمیفهمی چیه ولی خب اون حس بد هست:/ و تنها وظیفمون در اینجور مواقع اینه که نذاریم طرف عمرا بفهمه این حسو یا ناراحت شه:)

بیاید یه چالش⭐️ این پیام رو فور کنید منم میگم اگه خاننده و رنگ بودید چی بودید. https://daigo.ir/secret/478143226 برای لینک:

برای کلاس اسپیکینگ امروز باید مکالمه میساختیم، گروه چارنفره بودیم و یکی از بچه ها متنو نوشت و ما ویرایش و حفظش کردیم و اینا، و بعد از اونجایی که من جزوی از اون گروه بودم موقع تمرین دیدم نمیشه کمدی در کار نباشه که، زدم آخرشو چنان کمدی کردم که کلاس رو هوا بود موقع اجرا🗿حتی خود استادمونم خندش گرفته بود و واسه خلاقیتی که به کار بردیم تو طنز برامون دست زد😂 خلاصه که رگ دلقکی همه جا خودشو نشون میده، یادمه تو مدرسه هم همیشه انشاهام طنز بود🗿 #خوابگاه

شما از شوفاژ برای تغییر دما و گرما استفاده میکنید، من و هم اتاقیام از شوفاژ برای خشک کردن لباسامون استفاده میکنیم🗿 ما مثل هم نیستیم:) #Fun #Meme

ینی اینطور بود ک هوا اصن هوای شوفاژ نبود، ما شوفاژو روشن کردیم واسه خشک کردن و بعد پنجره رو باز گذاشتیم🗿💔 مصداق بارز بی فرهنگایی که انرژی هدر میدن، ولی خب بخدا لباس نداشتیم دیگه مجبور بودیم اولویت این بود:/

اره درسته.. ولی از هر جهت نگاه کنی نمی‌خونه! این دخل با خرج نمی‌خونه، اون حجم از شب‌بیداری‌های متمادی، استرس‌های طولانی، تنهایی‌های اجباری، سرزنش‌های خونواذه، رقابت‌های پوچ و پوشالی سر صدم‌درصد معدلا، محرومیت از دغدغه‌های اجتماعی و پیگیری استعدادای شخصی، مقایسه شدن‌ها، نگرانی از نمره قبولی و... با نتایج بعدش نمی‌خونه. به‌قول جلال آل‌احمد«یکه ورقه دیپلم یا لیسانس یعنی چه! یعنی تصدیق به اینکه صاحب این ورقه دوازده سال یا پانزده سالِ تمام و سالی چهار بار یا ده بار در فشار ترس قرار گرفته و قدرت محرکش ترس است و ترس است و ترس...»

قطعا همینطوره، وقتی میگیم سیستم غلطه ینی چی؟ همینه دیگه سیستمی که جای مهارت محور بودن نمره محوره، سیستمی که دغدغش جای یادگیری موثر نمرس همینقدر مزخرف میشه. این شرایط باید درست شه، اولم از خودمون. که مثلا منِ هارمهر هدفم سرکلاسا یا از خوندن کتابا فقط یادگیری باشه، این که امروز چی بهم اضافه شد. همون جمله معروف که پدرمادر طلایی از بچشون میپرسن امروز چی یاد گرفتی؟ نه این که درمورد نمره حرف بزنن. من خودم نباید چند صدم یا حتی یکی دو نمره برام مهم باشه، این نمرات نیستن که ارزش منو تعیین میکنن. ترم یک یه امتحانی داشتیم که من اصن قبل از ورود به دانشگاه کل منبع اون امتحانو بلد بودم، ینی قشنگ تر از خود استاد میتونستم توضیح بدم ولی امتحانشو شدم هفده. اولش خییلی حرص خوردم و ناراحت شدم گفتم این حق من نبود، ولی بعدش گفتم خب تو که خودت خبر داری از خودت و میدونی که نمره اصلیت بیسته، پس چرا واسه چیزی که دستت نیست و یه امتحان چرت خودتو ناراحت میکنی؟اینطور خلاصه. و ازونورم این که باز منِ دانشجو معلم و بقیه کسایی که دارن یا میخوان معلم شن این چیزارو که میبینن سعی کنن وقتی فردا پس فردا که رفتن سرکلاس معلمی باشن که ضد این سیستم جلو میره، روان و پرورش بچه ها براش مهمه و نمره براش آخرین چیزه و فقط برای رشد بچه ها تو همه زمینه ها تلاش میکنه. خلاصه که ما بخشی از این سیستمیم هممون، لزومی نداره طابعش باشیم. همه زخم خورده این اوضاع غلط و پتانسیل سوزیم و آینده نباید اینطور باشه. #speech #ThinkTime