آقای رئوف ؛ عالیجناب لبخندهای مُوَجه ، فوارهٔ طلایی باغ خدا ، حرمت و نمک سفره‌ها ، ایستگاهِ آخر قطار درماندگی ، پدرِ جَدِّ تمام ما غُربا ، علی‌ بن‌ موسی ، جناب آقای امام رضــﷺــا ، تصدقتان آقاجان .

مسموما کالحسن، غریبا کالحسین💔 در غربت تک و تنها برس به دادم💔 امید دل تنگم، بیا جوادم💔

رسانده پیغام مرا تا مدینه و کرب و بلا رسیده جانم به سرم بیا دمی را به برم امید زهرا پسرم می شوی نهم نور خدا می آیی که ببینی ز پا فتادم، امید دل تنگم بیا جوادم💔 گفت کار من گشته تمام ز خون دل پر شده جان تمام هستی و ملک محو خلوت آن دو امام... رو به قبله پای پدر و به آه و زاری پسر و دست نحیفش به سر و میکند سوی قبله سلام با این زهر رسیدم آخر به مرادم امید دل تنگم بیا جوادم💔 یاد مادر عالمه کن برای من زمزمه کن در دم آخر به برم ذکر روضه فاطمه کن فبک للحسین ای پسرم شنیده ام از پدرم تو هم به بالای سرم حکایت علقمه کن با یاد کرب و بلا گریه دما دم، امید دل تنگم بیا جوادم💔 #Music

امام رضا منم بخر:)

ساعات آخر است ، گدا را حلال کن ؛

زندگیمو مدیون امام رضا ام.

دلم می‌خواست مثلا ایتا قابلیت این را دارا بود که پیام‌های مرتبط با محرم و صفر را داخل یک طبقه از کتاب‌خانه قرار می‌دادم و هرگاه تَنگیِ دل طاقت از جانم می‌بُرد، به آن سر می‌زدم. مثل یک جان شیرین در بهترین بخش این طبقه را قرار می‌دادم و از آن حفاظت می‌کردم. ولی خوب متاسفانه این جهان‌های محدود، به نامتناهی بودن خیال نمی‌رسند. خدای بی‌نهایت را شاکرم که لطف و محبت بی‌نهایتش را شامل حال ما کرد تا امسال نیز، توفیق عزاداری بهترین بندگانش را داشته باشیم؛ هرچند غم و حزن ابدی در سینه‌های ما جاگیر است. یک دنیای بی‌نهایت سپاسگزار موهبت اعطا داده شده‌ تو هستیم که بعد از سالیان انتظار و اشتیاق، این شوق بر جان نشسته را به آتش کشیده و ما را به زیارت پدر بندگان رساندی. گرچه عایدی ما در این دنیا-تمام عایدی ما در این دنیا- از الطاف بانوی کریمه و برادر رئوفشان است که تو خواسته‌ای چنین واسطه‌های امن و پر محبتی، ما را در دریای بی‌کران معرفتت، غوطه‌ور کنند. آخرین غروب صفر 1446 #عبور_از_روز #ای_آبی‌ترین_آسمان_در_پیشگاه_تو #روشن‌ترین_رنگ_لحظه‌ها #ریوجی

انشاالله عزاداریای همه قبول باشه و سال بعدم توفیق عزاداری داشته باشیم با معرفت بیشتر و شخصیتی بهتر و نزدیک تر به الگوهامون ائمه اطهار علیهم السلام:)

تمام شد ؛ اذان مغرب را که بگویند ، صفر تمام می‌شود .. پیرهن مشکی عزای تو را تا میکنم و نمیدانم محرم سال آینده قسمتم شود خودم تنم کنم یا دست کسی گوشه‌ی کفنم میگذاردش .. این ناله‌های آخر زمزمه‌نامت را از من بپذیر .. چه بی مضایقه خوبی حسین جان خودت را به من بچشان ؛