گاهی اوقات برخی‌ها بهم یادآوری می‌کنن چقدر مهمه که هیچ‌وقت شبیهشون نشم.

بعضی از زخم ها باید بمونن توی وجودت که مسیر رو دوباره اشتباه نری.

داری واقعاً زندگی می‌کنی؟ یا داری ثابت می‌کنی که قوی هستی؟

آدم‌ها معمولاً طاقت شنیدن حقیقت رو ندارن، دنبال کسی‌ان که همون چیزی رو بگه که دوست دارن، نه چیزی که لازمه بشنون، چون حقیقت، مسئولیت میاره؛ مجبورت می‌کنه چشم‌تو باز کنی، خودتو ببینی، و شاید حتی مسیرت‌ رو عوض کنی.

غمگینم

"If you can see the whole story in my eyes, then and only then, you can say you know me."

گاهی سوال این نیست که "چه‌ کاری از دستم برمیاد؟" سوال اینه: آیا می‌تونم با کاری‌ که از دستم برنمیاد، کنار بیام؟

به چیزای خوب فکر می‌کنم. به اینکه چقدر لحظات خوشایند‌، خنده‌های از ته دل و نفس‌های راحتی هست که هنوز تجربه‌شون نکردم و بخاطر رسیدن بهشون می‌خوام خودم رو نبازم.

اگر برات چایی ریختم، بدون برام مهم تر از هر آدم دیگه ای هستی