The Power of Habit_ Why We Do What We Do in Life and Business (2014) by Charles Duhigg @CogniPlus

تنها یک مکالمه با کیفیت با یک دوست، به‌زیستی روزانه شما را افزایش می دهد 📌صحبت کردن با یک دوست فقط یک بار در طول روز برای حال پرسیدن، شوخی کردن یا گفتن اینکه به آنها فکر می کنید می تواند شادی شما را افزایش دهد و سطح استرس شما را تا پایان روز کاهش دهد. 📌این مطالعه تازه که بر روی 900 شرکت‌کننده انجام شده، هفت مورد مکالمه با کیفیت را بررسی کرده که مشخص شد هر کدام از آنها به تنهایی اثرگذارند: 1️⃣حال پرسیدن 2️⃣ صحبت معنادار 3️⃣ شوخی کردن 4️⃣نشان دادن اینکه اهمیت می‌دهید 5️⃣گوش دادن 6️⃣ ارزش قائل شدن برای دیگران و نظرات آنها 7️⃣ تعارف صمیمانه 📌مطالعه همچنین نشان می‌دهد که ارتباط چهره به چهره نسبت به تماس الکترونیکی یا رسانه های اجتماعی با به‌زیستی بیشتر همراه است. منبع: Communication Research #تازه‌ها @CogniPlus

یافته های محققان ایرانی روی جلد مجله انتشارات «نیچر» طراحی نقشه‌ راهنمایی که مدارهای پنهان مغز را آشکار می‌کند 🔥کار مشترک محققان پژوهشگاه دانش های بنیادی، دانشگاه تهران و دانشگاه کیوتو ژاپن به یک نقشه راهنما منجر شده‌ که مدارهای پنهان عصبی را آشکار می‌ کند. این مقاله که در Nature: Communications Biology منتشر شده و به‌عنوان پژوهش برگزیده‌ هفته، تصویر روی جلد مجله را به‌خود اختصاص داده‌است. 📌روش‌هایی بر مبنای ثبت همزمان نورون‌ها و اپتوژنتیک وجود دارند که کمک می‌کنند تا ارتباط بین نورون‌های مشاهده شده را بیابیم، اما ثبت همزمان سلولی از یک نورون و تمامی ورودی‌های آن – برای تعیین ورودی‌های موثر – تا امروز ممکن نبوده‌است. چنین روش‌هایی فقط ارتباط بین نورون‌های ثبت شده (مشاهده شده) را تعیین می‌کنند؛ در حالی‌که سهم قابل توجهی از ورودی مربوط به نورون‌های مشاهده نشده‌ و پنهان از چشم آزمایش‌گران است. 🔥پژوهشگرانِ پژوهشگاه دانش‌های بنیادی (IPM) مشترکا با دانشگاه‌های کیوتو و تهران روشی پیشنهاد داده‌اند که با بررسی فعالیت همزمان نورون ها، به ساختار مدارهای پنهانِ نورونی که به آن‌ها اطلاعات مشترک می‌دهند، پی برده و مساله را به طور معکوس حل کنند. 🔥دستاورد اصلی این کار، یک نقشه‌ راهنمای تحلیلی است. ابزاری که برمبنای محاسبات دقیق ریاضی به‌دست آمده‌است و به هر آزمایشگری که فعالیت همزمان سلول‌های عصبی را ثبت می‌کند، اجازه‌ می‌دهد با محاسبه‌ی هم‌بستگی میان فعالیت نورون‌ها، و قرار دادن نتایجش روی این نقشه‌ی راهنما، به ساختار و نوع مدارهای عصبی موثر که به آن سلول‌ها ورودیِ مشترک می‌دهند، دست یابد. منبع: وبلاگ خبری IPM #تازه‌ها @CogniPlus

گجت هوشمند شما: بهتر است استراحتی به صدایتان بدهید! محققان دانشگاه نورث وسترن اولین دستگاه پوشیدنی هوشمند را توسعه داده‌اند که به طور مداوم میزان استفاده افراد از صدای خودشان را ردیابی می‌کند و بهشان هشدار می‌دهد که قبل از خستگی صوتی و آسیب احتمالی از آن استفاده بیش از حد نکنند. این دستگاه برای خوانندگان، معلمان، سیاستمداران، کارکنان مرکز تماس، مربیان و هر کسی که برای برقراری ارتباط مؤثر و ایجاد ارتباط مؤثر به صداش متکی است می تواند مفید باشد. منبع: Proceedings of the National Academy of Sciences #تازه‌ها @CogniPlus

یک رقیب سرسخت برای ChatGPT 🤖یک هوش مصنوعی جدید به اسم Perplexity به تازگی در دسترس عموم قرار گرفته که تقریبا قابلیت هایی برابر ChatGPT دارد و کارزار رقابتی شدید هوش های مصنوعی را از قبل هم داغ‌تر کرده است. 🤖این برنامه ویژگی هایی مشابه ChatGPT دارد، مانند ظرفیت ادامه بحث و پاسخگویی به روش های مختلف، از کوتاه و دلگرم کننده تا پاسخ های پیچیده تر. با این حال، برخلاف ChatGPT، Perplexity منابعی را که برای تعیین پاسخ سؤال شما استفاده می‌شوند فهرست می‌کند. دسترسی که برنامه به آثار اصلی می‌دهد یک امتیاز مثبت است، اما این هوش مصنوعی را در برابر سرقت ادبی ناخواسته آسیب پذیر می کند. ✅برخی مزایای این هوش مصنوعی برای ما: - نیاز نداشتن به شماره خارجی و ثبت نام یک حساب کاربری - تحریم/فیلتر نبودن - بروز بودن اطلاعات - معرفی منابع استفاده شده ❗️مهم‌ترین ضعف این هوش مصنوعی هم پشتیبانی ضعیف از زبان فارسی و ذخیره نکردن تاریخچه چت هاست. 📌می‌توانید در عکس پاسخ سوالی که کاگنی‌پلاس درباره تفاوت این هوش مصنوعی و ChatGPT از خودش پرسیده را ببینید. لینک: www.perplexity.ai #تازه‌ها @CogniPlus

هماهنگی با ریتم امواج مغزی؛ راهی برای بهبود یادگیری 🔅یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که ارائه اطلاعات با سرعت طبیعی پالس‌های عصبی مغز توانایی ما را برای یادگیری تسریع می کند. 🔅شرکت‌کنندگانی که یک نشانه بصری ساده 1.5 ثانیه‌ای را در فرکانس امواج مغزی شخصی خودشان دریافت کردند، در انجام یک تکلیف شناختی بعدی، حداقل سه برابر سریع‌تر بودند. هنگامی که محققان روز بعد دوباره شرکت‌کنندگان را آزمایش کردند، آنهایی که سریعتر بودند همچنان به همان اندازه خوب بودند. 🔅پژوهشگران کمبریج که همین دو هفته پیش این مقاله را در مجله cerebral Cortex منتشر کردند، بیان می‌کنند که این تکنیک‌ می‌توانند به ما در حفظ «نوروپلاستیسیته» در اواخر زندگی و پیشرفت یادگیری مادام‌العمر کمک کند. 🔅شاید شبیه فیلم‌های علمی-تخیلی باشد ولی در آینده نزدیک فقط با استفاده از محرک‌های دیداری و شنیداری که با ریتم امواج مغزی هماهنگ است، می‌توانیم یادگیری انعطاف پذیر را در طول عمر، از نوزادی تا بزرگسالی، افزایش دهیم! #تازه‌ها @CogniPlus

مغزها چگونه حین انجام یک تکلیف مشترک همگام می‌شوند؟🧠🤝 🔅انسان ها موجوداتی اجتماعی هستند. اما چه چیزی باعث می شود که ما اینگونه باشیم؟ برای درک کامل اینکه مغز چگونه رفتارهای اجتماعی را ایجاد می کند، باید در طول برخوردهای اجتماعی آن را بررسی کنیم. علاوه بر این، ما نه تنها باید عملیات درونی یک مغز را در طول فعالیت های اجتماعی، بلکه همچنین تعامل پویا بین چندین مغز را که در یک فعالیت واحد درگیر هستند، تجزیه و تحلیل کنیم. این زمینه تحقیقاتی نوظهور «علوم اعصاب دوم شخص» نامیده می‌شود و از ابراسکن Hyperscanning (ثبت همزمان فعالیت چندین مغز) به عنوان تکنیک اصلی استفاده می‌کند. 🔅یک تیم تحقیقاتی به رهبری یاسویو میناگاوا از دانشگاه کیو، ژاپن، در مقاله خود که در Neurophotonics منتشر شد، از تکنیک‌های بینایی رایانه‌ای (Computer vision) برای استخراج خودکار رفتارهای اجتماعی دو شرکت‌کننده در طول یک تکلیف آزمایشی طبیعی استفاده کردند. 🔅در این آزمایش هر جفت شرکت‌کننده (در مجموع 39 جفت) درگیر یک کار طبیعی، مشارکتی و خلاقانه بودند: طراحی و تجهیز یک اتاق دیجیتال در یک بازی رایانه‌ای. آنها اجازه داشتند آزادانه با هم ارتباط برقرار کنند تا اتاقی ایجاد کنند که هر دو را راضی کند. شرکت کنندگان همچنین همان کار را به تنهایی انجام دادند زیرا محققان به دنبال مقایسه همگام‌سازی بین مغزی (BBSs) و همگام‌سازی درون مغزی (WBSs) در طول وظایف فردی و مشارکتی بودند. رفتار اجتماعی که تیم در طول کارها روی آن متمرکز شد، نگاه کردن بود، یعنی اینکه آیا شرکت‌کنندگان به صورت دیگری نگاه می‌کردند یا خیر. آنها این رفتار را به طور خودکار از فیلم ویدیویی با استفاده از یک نرم افزار منبع باز استخراج کردند که تجزیه و تحلیل داده ها را آسان تر کرد. 🔅یکی از جالب‌ترین یافته‌های این مطالعه این بود که در طول بازی مشارکتی، یک BBS قوی در بین نواحی تمپورال فوقانی و میانی و بخش‌های خاص قشر جلوی مغز در نیمکره راست وجود داشت، اما WBS کمی در مقایسه با آن وجود داشت. علاوه بر این، زمانی که یکی از شرکت کنندگان چشم‌های خود را بالا برد تا به دیگری نگاه کند، همگام سازی BBS قوی‌ترین بود. جالب توجه است که وضعیت در طول بازی انفرادی معکوس شد و افزایش WBS را در همان مناطق نشان داد. 🔅به گفته میناگاوا، این نتایج با این ایده موافق است که مغز ما به عنوان یک «سیستم دو در یک» در طول تعاملات اجتماعی خاص کار می کند. او توضیح می‌دهد: «جمعیت‌های عصبی در یک مغز همزمان با جمعیت‌های عصبی مشابه در مغز دیگر فعال می‌شوند، درست زمانی که شرکت‌کنندگان برای انجام تکلیف با یکدیگر همکاری می‌کردند، انگار این دو مغز با هم به عنوان یک سیستم واحد برای حل خلاقانه مشکلات عمل می‌کنند.» 🔅 این مطالعه شواهدی برای توانایی شگفت‌انگیز مغز انسان برای درک و همگام شدن با دیگران، ارائه می‌کند. مطمئناً کار زیادی برای فهم بهتر ما از موضوع باقی مانده، اما کاربردهای هوشمندانه فناوری‌هایی مانند بینایی رایانه‌ای و مدل‌های آماری در آینده می‌توانند درک بهتری از نحوه همکاری مغز ما در طول فعالیت‌های اجتماعی ایجاد کنند. #تازه‌ها @CogniPlus

چامسکی و ChatGPT 📌قبلا دربارهChatGPT حرف زدیم، سیستمی که زبان طبیعی را می‌فهمد و به همان شکل پاسخ می‌دهد، که از زمان راه‌اندازی آن در کمتر از سه ماه پیش، شور و هیجانی ایجاد کرده است. درباره سرقت علمی و نگرانی جامعه آکادمیک درباره استفاده از آن هم حرف زدیم، واقعا اگر ChatGPT بتواند فوراً یک مقاله آکادمیک در سطح معقولی در مورد هر موضوعی ایجاد کند، چه آینده ای برای خود مقاله آکادمیک وجود دارد؟ 📌مجری کانال یوتیوب EduKitchen کم و بیش همین سوال را از نوام چامسکی - متفکری که می‌توان برای دیدگاه‌های آموزشی به او تکیه کرد - در این مصاحبه مطرح کرد. 📌چامسکی استفاده از ChatGPT را «اساساً سرقت ادبی با فناوری پیشرفته» و «روشی برای اجتناب از یادگیری» می داند. او ظهور آن را به گوشی‌های هوشمند تشبیه می‌کند و می‌گوید: «بسیاری از دانش‌آموزان «می‌نشینند و با کسی در آیفون خود چت می‌کنند. یکی از راه های مقابله با آن ممنوع کردن آیفون است. راه دیگر این است که کلاس را جذاب کنیم.» اینکه دانش‌آموزان به طور غریزی از فناوری پیشرفته برای اجتناب از یادگیری استفاده می‌کنند «نشانه‌ای است که سیستم آموزشی در حال شکست است». @CogniPlus

انواع مختلف تصویربرداری از مغز 🧠اسکنرهای MRI از میدان های مغناطیسی قوی، گرادیان میدان مغناطیسی و امواج رادیویی برای تولید تصاویری از اندام های داخلی بدن استفاده می کنند. 🧠اسکن MRA، شکل تخصصی MRI، به طور خاص بر روی عروق خونی بدن تمرکز دارد. 🧠سی تی اسکن مجموعه ای از تصاویر اشعه ایکس هستند که به تصاویر مقطعی از مغز تبدیل می شوند. 🧠اسکن PET شامل استفاده از یک ردیاب رادیواکتیو است که به گلوکز در جریان خون متصل می شود. از آنجایی که مغز اساساً برای سوخت به گلوکز متکی است، ردیاب در مناطقی با فعالیت مغزی بالا تجمع می یابد. 🧠اشعه ایکس فقط استخوان/جمجمه را نشان می دهد. مغز را نشان نمی دهد. بهترین استفاده آن برای تشخیص شکستگی استخوان است. @CogniPlus

چرا دژاوو می‌بینیم؟ 👁 📌اگر احساس عجیبی دارید که قبلاً این متن را خوانده اید، نگران نباشید. احتمالاً فقط دژاوو است. دژاوو احساس عجیبی است که شما حس می‌کنید قبلاً چیزی را تجربه کرده اید، در عین حال می دانید که تجربه نکرده اید. شما به آپارتمان یکی از دوستانتان سر می‌زنید و حس فوق‌العاده‌ای دارید که قبلاً اینجا بوده‌اید، اما اینطور نیست. این اولین باری است که از این شهر دیدن می کنید. با این حال، این احساس ممکن است آنقدر شدید - و آنقدر واقعی - باشد که تقریباً می دانید وقتی وارد آشپزخانه می شوید چه خواهید یافت. کارشناسان تخمین می زنند که از هر سه نفر دو نفر حداقل یک بار این تجربه را داشته اند. 📌اصطلاح فرانسوی déjà vu که به فارسی به معنای «از قبل دیده شده» ترجمه می شود، در سال 1876 توسط فیلسوف و محقق روانشناسی فرانسوی Émile Boirac ابداع شد. اما مردم خیلی قبل از اینکه اسمی داشته باشد این تجربه را داشتند. در طول قرن‌ها، انسان‌ها اغلب دژاوو را به عنوان شاهدی بر آنچه قبلاً باور داشتند، می‌گرفتند. زیگموند فروید به دژاوو نگاه کرد و امیال سرکوب شده را دید. کارل یونگ فکر می کرد که این تجربه با ناخودآگاه جمعی مرتبط است. افلاطون چیزی شبیه به دژاوو را به عنوان شاهدی از زندگی های گذشته توصیف کرد. و البته، این ایده مدرن هالیوودی وجود دارد که دژاوو ناشی از یک نقص در ماتریکس است. درک اینکه چرا دژاوو به ماوراءطبیعی بودن شهرت پیدا کرد، سخت نیست. بررسی علمی دژاوو 🧠📚🖊 🔅یکی از موانع بررسی علمی دژاوو این است که این تجربه معمولاً بیش از چند ثانیه طول نمی کشد و هیچ هشداری درباره زمان وقوع آن وجود ندارد که مطالعه آن را بسیار دشوار می کند. بسیاری از آنچه در مورد دژاوو شناخته شده است بر اساس نظرسنجی ها است. با این حال، محققان راه‌های جدیدی برای مطالعه آن در طبیعت ارائه کرده‌اند. 🔅در سال 2006، یک تیم در انگلستان افراد را هیپنوتیزم کردند تا به آنها دژاوو را القا کنند. آن کلیری، پروفسور روانشناسی شناختی و محقق حافظه در دانشگاه ایالتی کلرادو، ایده پیشرفته تری داشت. او از واقعیت مجازی برای ایجاد دژاوو استفاده کرد. کلیری و تیمش شرکت کنندگان را از مجموعه‌ای از صحنه‌ها در بازی ویدیویی Sims که با دقت طراحی شده بودند رد کردند، صحنه‌ها به گونه‌ای طراحی شده بودند که چیدمان فضایی یک صحنه شبیه به صحنه دیگر باشد، حتی اگر تصاویر واقعی کاملاً متفاوت باشند. آزمودنی‌ها زمانی دژاوو را تجربه کردند که صحنه‌ای شبیه به صحنه‌ای بود که قبلاً دیده بودند، که نشان می‌دهد شباهت در چیدمان فضایی بین دو مکان ممکن است منجر به حس آشنایی شبیه به دژاوو در یک مکان بدیع شود. تئوری های دیگر ✏️ هنگامی که تحقیقات دژاوو جدی گرفته شد، تئوری های زیادی در مورد آنچه در مغز در طول تجربه دژاوو می گذرد شروع به ظهور کردند. 1️⃣یک فرضیه این است که دژاوو مشکل حافظه است؛ شما چیزی را تجربه کرده اید، اما نمی توانید آگاهانه آن را به خاطر بیاورید. وقتی به چیزی مشابه برخورد می کنید، آشنایی را تشخیص می دهید اما نمی توانید حافظه را فراخوانی کنید. بنابراین، در سناریوی آپارتمان دوست شما، فضا به شدت آشنا به نظر می رسد زیرا قبلاً در آپارتمان بسیار مشابهی بوده اید. شما فقط آن را به خاطر نمی آورید این دیدگاه توسط آزمایش‌های VR کلیری پشتیبانی می‌شود. در مورد تحقیقات او، این شباهت فضایی است، نه جزئیات خاص، که باعث ایجاد احساس آشنایی می شود. 2️⃣یکی دیگر از نظریه های رایج این است که دژاوو به دلیل عدم تطابق زمان یا وقفه در جریان مداوم پردازش وضعیت فعلی شما ایجاد می شود. تصور کنید در خیابان قدم می زنید و از کنار یک کافی شاپ جدید می گذرید. نگاهی به مغازه انداختید، اما در هم زمان یک پیامک دریافت می‌کنید و به گوشی نگاه می‌کنید، بنابراین کافی شاپ را به طور کامل ثبت نکردید. وقتی به بالا نگاه می‌کنید و کافی‌شاپ را می‌بینید، احساس عجیبی دارید که قبلاً آن را دیده‌اید - چون همین الان این کار را کرده‌اید، حتی اگر هیچ خاطره‌ای از آن ندارید. 3️⃣نظریه دیگر این است که دژاوو ناشی از تشنج های کوچک است. افراد مبتلا به صرع به طور مکرر تجربه دژاوو دارند. ممکن است دژاوو در افراد بدون صرع نیز به دلیل نوعی فعالیت تشنجی ایجاد شود. کارکرد مغز کمی مختل می شود و باعث ایجاد این حس می شود. این به خوبی با این واقعیت مطابقت دارد که نوجوانان و بزرگسالان جوان بیشتر از افراد مسن دژاوو دارند. مغز در این سال‌ها مشغول سیم‌کشی مجدد است که باعث می‌شود احتمال بروز مشکلات بیشتر شود. 📌اگرچه هنوز هیچ کس دقیقاً علت ایجاد دژاوو را مشخص نکرده است، اما این خوشحال کننده است که علم سرانجام به سراغ بررسی پدیده های عجیب و ماورایی رفته است. منبع: Discover Magazine @CogniPlus

طراحی جلد مجلات علمی با هوش مصنوعی ⭐️این تصویری از یک بازی ویدیویی یا تبلیغ برای متاورس نیست. این جلد آخرین شماره Neuron است، یکی از برترین مجلات علمی (در کنار Science و Nature). ⭐️تصویر یک گلیوما بدخیم(نوعی سرطان مغز) را به صورت یک سوار که فعالیت عصبی را کنترل می کند نشان می‌دهد. نویسندگان این تصویر را با استفاده از هوش مصنوعی Midjourney (یک #ChatGPT برای تصاویر) ساخته اند. ⭐️بر خلاف گذشته که معمولا تصاویر جلد، نمودار و تصویر مغز و ... بود، به نظر می‌رسد با رشد چشمگیر هوش‌های مصنوعی، مجلات علمی هم سعی می‌کنند از این جریان عقب نمانند. @CogniPlus

آیا انسان‌ها می‌توانند متن‌های ماشین نوشته را تشخیص دهند؟ 🤖مدل های زبانی بزرگ مانند #ChatGPT تقریباً هر گوشه از زندگی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهند. این ابزارهای جدید نگرانی‌های جامعه را در مورد نقش هوش مصنوعی در تقویت سوگیری‌های اجتماعی، ارتکاب کلاهبرداری و سرقت هویت، تولید و انتشار اخبار جعلی و... افزایش می‌دهند. 🤖تیمی از محققان به دنبال توانمندسازی کاربران برای کاهش این خطرات هستند و ادعا می‌کنند مردم می توانند یاد بگیرند که تفاوت بین متن ماشینی و متن نوشته شده توسط انسان را تشخیص دهند. 🤖در مطالعه‌ی این تیم یک بازی به اسم Real or Fake Text? طراحی شد، شرکت‌کنندگان نمونه‌هایی از یک متن را می‌دیدند که شروع آن توسط انسان نوشته شده بود. در ادامه بخش های بعدی نوشته نشان داده می‌شد و آزمودنی باید مشخص میکرد که این بخش نوشته انسان است یا ماشین و این روند ادامه دارد تا آزمودنی به درستی متن ماشین نوشته را تشخیص دهد. 🤖نتایج مطالعه نشان می‌دهد که شرکت‌کنندگان به‌طور قابل‌توجهی امتیاز بهتری نسبت به شانس تصادفی کسب کردند و این شاهدی است بر این که متن ایجاد شده توسط هوش مصنوعی تا حدی قابل تشخیص است. @CogniPlus