نماهایی دیدنی از برج طغرل در روستای مهماندوست این بنا نمونه ای برجسته از معماری آجری عصر سلجوقی است که با تزیینات آجري خود شما انواع گره چینی، مقرنس کاری و خط بنایی و... دایره المعارفی زیبا از معماری ایران محسوب می شود. به نظر و تجربه نگارنده  آبی در جهت نگهداری و باز سازی اطراف آن توسط اداره میراث فرهنگی گرم نمی شود. لذا شایسته است که مردمان و دهیاران روستاهای همجوار آن شامل روستاهای مهماندوست،  امام آباد، زرین آباد و حسین آباد، فکری در جهت ساماندهی آن ، جلب بیشتر گردشگران و معرفی آن انجام دهند

نمائی از برج با شکوه پیر علمدار این برج آرامگاهی از آثار ارزشمند دوره غزنویان در دامغان است که تزئینات آجری آن در جهان گردشگری بی نظیر می باشد و چون منزل پدری ام در مجاورت این گنبد بود به یاد می آورم که در دهه پنجاه روزانه تعداد زیادی گردشگر داخلی و خارجی از شهرها و کشورهای مختلف از آن بازدید به عمل می آوردند و عظمت این بنا را تحسین می کردند.  اما متاسفانه سالیانه دراز است که پس از آزادسازی اطراف آن، این بنای ارزشمند به امان خدا رها شده است و شهرداری و میراث فرهنگی هیچ حرکتی در جهت بازسازی اطراف آن انجام نداده اند. تصویر پایین بخشی از زیباترین و منحصر به فردترین خط کوفی شجری در جهان اسلام است که در محیط داخلی بنا نگاشته شده است. این بنا آنقدر گفتنی های فراوان دارد که می توان درباره آن کتابی نگاشت

نمائی از مهمانسرای ایرانگردی و جهانگردی دامغان این بنا از نمونه های عالی و ارزشمند بناهای گنبدی در ایران است که در دهه پنجاه خورشیدی در حاشیه پارک زیبای مرکزی شهر، توسط استاد الاساتید، باقیمانده معماران کهن این سرزمین، استاد فرزانه جناب آقای حاج ابوالفضل بنازاده (ابوی افتخار جامعه پزشکی شهرمان جناب آقای دکتر حسین بنا زاده) بنا گردیده است. مرا عمر و حوصله ای چندان برای تحقیق و نگارش نمانده است ولی شایسته است جامعه نظام مهندسی دامغان کتابی وزین در حوزه خدمات و فعالیت های فراوان معماری استاد بنازاده بنگارد و شهرداری نیز نام خیابان و یا ساختمانی را به نام این استاد بیاراید.

چشمه علی دامغان نمونه ارزشمندی از باغ های ایرانی است و در واقع هویت تاریخی و شناسنامه فرهنگی و گردشگری  شهر دامغان محسوب می گردد و در جای جای عالم گردشگری، شهرمان را با این چشمه و بنای برجسته آن می شناسند.

تصاویری از مناره با شکوه مسجد تاریخانه و تزئینات زیبا و منحصر به فرد اجری آن بقدری این مناره آجری زیبا است که می توان ساعت ها در کش و قوس ساخت و زیبایی های تزیینات آن مسحور ماند. هرچند متاسفانه به خاطر کم توجهی اداره میراث فرهنگی و ایجاد خیابان و عبور ماشین های سبک و سنگین از مجاورت این بنای ارزشمند، مناره حدود ۳۰ سانتی متر از خط عمود منحرف گردیده است و احتمال دارد این مناره زیبا و ارزشمند بصورتی تخریب گردد.

نمای بالا... تصویر شمالی دیوار بارو از تراس منزل مسکونی نمای پائین... تصویری جنوبی از دیوار باره و برج های نگهبانی آن این بنای تاریخی طولانی ترین دیوار گلی جهان است که در عصر اشکانیان به قطر ۶ متر، ارتفاع ۸ تا ۱۱ متر، به طول ۸ کیلومتر و با ۲۵۰ برج نگهبانی ساخته شده است. باور ساخت آن توسط نیروی ساده کارگری، به ذهن دشوار می آید اما ساخت آن مسلما سالیان دراز به طول انجامیده و بیانگر آن است که در عصری بنا شده است که یک حکومت مقتدر و طولانی بر شهرمان حاکمیت داشته است. این بنای ارزشمند نیز طی سالیان گذشته اسیب های فراوان دیده است تخریب، خانه سازی، ایجاد مزارع در حاشیه آن، کند و کاو گنج جویان، استفاده از خاک غنی دیوارها توسط باغداران و کشاورزان حاشیه شهر مانند باغ شمس، باغ های  پسته کمربندی  و... از نمونه های این بی توجهی اداره میراث فرهنگی می باشد.

نمایی از عمارت مولود خانه در دامغان این بنای ارزشمند تاریخی متاسفانه بواسطه عدم نظارت میراث فرهنگی توسط شهرداری دامغان تخریب گردید و متاسفانه به جای آن پارکینگ اتومبیل ایجاد گردید. در هیچ کجای جهان یک پرنده ارزشمند، زیبا، پرنقش و نگار، نفیس، منحصر به فرد و  آواز خوان را به خاطر چند گرم گوشت آن شکار نمی کنند حتی در آفریقا و جنگل های آمازون و یا مثلا آثار برجسته کشور مانند تخت جمشید، مسجد شیخ لطف الله، حمام فین، باغ دولت آباد و... را تخریب نماییم و به جای آن پاساژ و هتل بسازیم و بگوییم ارزش اشتغال بیشتر از این بناها می باشد. ارزش تاریخی و گردشگری این بنا با توجه به نقش تاریخی آن با ساخت دهها پاساژ قابل مقایسه و برابری نیست. باید به شهرهای دیگر رفت و مشاهده کرد که چگونه از بناهای کهن خود حتی یک درخت خود با جان و دل نگهداری می کنند. شهر عجیبی داریم...

✨شمیم عطر غذای حسین می‌پیچد در خیمه عزای حضرت سیدالشهدا علیه السلام، هر کسی برای خودش عالَمی دارد؛ روضه‌خوانها یک جور، خادمها یک جور، سینه‌زنها یک جور و خلاصه هر کسی اینجا ارتباط مخصوصی با آقا دارد. از جمله آشپزها که در هر روز از این دهه، چند ساعتی را در فضای گرم آشپزخانه در کنار آتش اجاق‌گازها می‌‌گذرانند تا وقتی مجلس تمام می‌شود، یک غذای خوشمزه و خوب یا همان تبرکی روضه را به دست عزاداران برسانند و آنها را با رضایت بدرقه کنند. حالا بماند که خیلی وقتها خودشان هم بدون غذا به خانه‌شان می‌روند و هر چه هست و نیست، همه را نثار تمنای نگاه عزاداری می‌کنند که با التماس آمده و می‌گوید:«یک لقمه غذای تبرکی باقی نمانده؟ به خدا خانه مریض دارم»، یا آن دیگری از پدر و مادر پیری می‌گوید که چشمشان به در است تا یکی بیاید و ظرف غذای نذری که به قول خودشان مزه‌اش با تمام غذاهای دنیا فرق می‌کند را سر سفره‌شان بگذارد. اما قصه آشپز هیئت ما امسال خیلی فرق دارد؛ قصه عاشقی است؛ از همان قصه‌هایی که با شنیدنش ابتدا برق از سرَت می‌پرد و بعد، گوشه‌ای می‌نشینی و یک ساعت به حال خودت گریه می کنی که ای بابا، امام حسین چه عاشقهایی دارد و من پر مدعایِ بی‌سر و پا، در این دستگاه عاشقی چه حرفی برای گفتن دارم؟؛ چند روزی است دکترها تشخیص داده‌اند در سرش رگی متورم شده و هر لحظه ممکن است پاره شود و او را به حالت اغما ببرد و... دکتر به او تاکید کرده اصلا نمی‌توانی بی‌خیال این بمب ساعتی مغزت باشی، امروز را به فردا و الان را به یک ساعت بعد نباید موکول کنی، اما آشپز هیئت خیلی راحت و بدون نگرانی می‌گوید:«من که نمی‌توانم در دهه عاشورا آشپزخانه و دیگ و غذا را رها کنم، اصلا من زنده‌ام برای نوکری امام حسین، یک سال و دو سال که نیست، من عمرم را پای خدمت به عزادارها گذاشته‌ام. حالا روضه و تکیه را کجا ول کنم و بروم؟! یا آقا همین جا من را شفا می‌دهند یا در آشپزخانه هیئتش می‌میرم یا بعد از دهه عاشورا می‌روم و عمل می‌کنم». آری، حسین جان! هیئت خانه حقیقی ما و شما همان حیات واقعی ما هستی و دیگر هیچ... امروز زنده‌ام به ولای تو یا حسین... ✍ مصطفی ترابی

🔺 #هم_اکنون مراسم عزاداری «حضرت ابا عبدالله الحسین ع» 🔸 سخنران: حجت الاسلام والمسلمین مهدی رستم‌نژاد معاون آموزش حوزه‌های علمیه 🔹 با مداحی حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر سید مهدی میرعلی‌اکبری معاون دانشجویی و فرهنگی دانشگاه آزاد دامغان 🔸 زمان: سه‌شنبه ۱۹ تیرماه ۱۴۰۳ 🔹 مکان: مسجد الغدیر دانشگاه آزاد اسلامی دامغان 🔸روابط عمومی دانشگاه آزاد اسلامی دامغان