🔸برگی از دفتر خاطرات جانباز عباسعلی علیان نژادی  عباسعلی علیان نژادی، فرزند ابراهیم، متولد 1341 دامغان، پاسدار بازنشسته، جانباز55% ، باغدار * استاد حبیب با هفت خواهر و دو برادرم در خانواده ای پرجمعیت زندگی می کردیم. روستای ما علیان 34 کیلومتر با شهر فاصله داشت. آن زمان علیان فقط مدرسۀ ابتدایی داشت. برای ادامۀ تحصیل در دورۀ راهنمائی به دامغان آمدم و زندگی مستقل همراه با مشقت خود را شروع کردم. با دو سه نفر از دوستان خانه ای اجاره کرده و شب ها در آنجا بیتوته می کردیم. مجبور بودم در روزهای تعطیل و تابستان‌ها کارکنم. تا بتوانم قسمتی از مخارجم را تأمین کنم. همین باعث شد با استادکار مذهبی و انقلابی استاد حبیب الله ترابی آشنا شوم. فامیل بودیم و من را «عموجان» صدا می زد. سال 1357با شروع سال تحصیلی در هنرستان صنعتی دامغان ثبت‌نام کردم و جمعه ها همراه استاد حبیب سرکارِ بنائی می رفتم. از موقعی که شاگرد استاد حبیب شده بودم، او از اسلام، شهادت، امام حسین ( ع)، یزیدیان و مسائلی از این قبیل صحبت می کرد. به ما اطمینان می داد که نهضت پیروز خواهد شد. یک روز که در یک ساختمان دوطبقه در خیابان باغ جنت کار می کردیم به ما گفت آماده‌باشیم تا که صدای شعار و تظاهرات بلند شد، ما کار را تعطیل کرده و در تظاهرات شرکت می کنیم. * بازگشت در محلۀ خوریا خانه داشتم. بعد از پیروزی انقلاب عضو بسیج محله مان، سلمان شدم؛ ابوالفضل رجبی فرمانده و حمید عبداللهی جانشین گروه بودند. در آموزش‌ها و کلاس های بسیج شرکت می کردم. در نماز جماعت مغرب و عشا و صبح مسجد امام حسن مجتبی (ع) شرکت می کردم. امام جماعت این مسجد حجت الاسلام سیدمسیح شاهچراغی بود. سخت مشتاق شده بودم تا به جبهه بروم. اواخر تابستان 1359 رضایت خانواده را گرفتم و با خوشحالی برای اعزام به جبهه ثبت نام کردم. مراسم بدرقه و خداحافظی انجام شد. همراه تعداد قابل‌توجهی از برادران بسیجی اولین اعزام، با اتوبوس عازم تهران شدیم. در پادگان امام حسین (ع) لباس و تجهیزات به ما دادند. از شوق اینکه می خواهم به جبهه بروم حتی لباس‌های خاکی بسیج را بو کشیده و صلوات می فرستادم. حس و حال خوبی داشتم که قابل وصف نیست. آموزش‌های تاکتیک و تکنیک ما هرروز سخت و سخت تر می شد. از ما می خواستند مرد جنگ بسازند. روزهای آخر دوره بود. خوشحال بودم تا چند روز دیگر به خط خواهم رفت. یک روز صبح که کلاس تاکتیک داشتیم، برادر حسن رضا، مربی تاکتیک در حین آموزش به من گفت از یک ارتفاع سه متری به پایین بپرم. به او گفتم پایم درد می کند و امروز آمادگی اش را ندارم. هنوز جمله ام کامل نشده بود به من حمله کرد. از ترس خودم را به پایین پرتاب کردم. پایم سُر خورد و با کمر نقش زمین شدم. ضربه طوری بود که دیگر نتوانستم از جایم بلند شوم. چند نفر کمک کردند تا خودم را به آسایشگاه رساندم. یکی دو روز استراحت مشکلم را حل نکرد. قسمت این بود که به دامغان برگردم. * فرار سال 1361 به‌محض اینکه امتحانات نهائی خرداد هنرستان را پشت سر گذاشتم، با یک گروه پنجاه شصت نفره عازم جبهه شدم. سرپرست ما برادر پاسدار سید احمد شعنی (فاطمی نیای فعلی) بود. از دامغان مستقیم به پادگان 21 حمزه رفتیم تا دورۀ آموزش یک‌ماهه را طی کنیم. ماه رمضان بود. ما هنوز در حال آموزش بودیم، عملیات رمضان شروع شد. پس از آموزش به گیلان غرب اعزام شدیم. در گیلان غرب دو نفر از هم‌رزمان گروه شهید چمران مسئول ما بودند. روزها سنگر درست می کردیم و شب ها نگهبانی می دادیم. پس از مدتی به‌عنوان نیروی اطلاعات و عملیات انتخاب شدم. برادر پاسدار احمد فاطمی نیا در همان روزها بیمار شد و سرپرستی بچه های دامغان را به من واگذار کرد. بنا براین شرایط طوری شد که می بایست علاوه بر ایفای عضو گروه، نیروی اطلاعات و عملیات باشم. یک روز تیمی شش نفره به سرپرستی برادر علی اصغر شعبانی، بچۀ گرمسار برای شناسایی از یک‌راه فرعی به پشت دشمن نفوذ کردیم تا علاوه بر شناسایی از منطقۀ دشمن عکس برداری هم کنیم. دوساعتی راه رفتیم، به یک تنگه رسیدیم، یک‌باره برادر پاسدار حسن صادقچه گفت دشمن بالای سرمان است و ما را دیده. برادر شعبانی گفت: «بدون سروصدا باید بزنیم به چاک!» برگشتیم و با تمام نیرو شروع به دویدن کردیم. حدود نیم ساعت یک‌نفس دویدیم تا اینکه خیالمان از دشمن راحت شد. به چشمۀ آبی رسیدیم. آب خوردیم. روی زمین ولو شدیم تا حالمان جا آمد. * عباس‌جون در تاریخ 3 آذر 1361 رسماً به عضویت سپاه پاسداران درآمدم. چند روز بعد عازم جبهه شدم. به جنوب رفتیم و من را به‌عنوان پیک مهدی زین الدین ، فرماندۀ تیپ 17 علی بن ابی طالب (ع) انتخاب کردند. خوشحال بودم پیک فرماندۀ تیپ شده ام. این تیپ یکی دو ماه بعد تبدیل به لشکر شد.

با یک موتور تریل بین ستاد تیپ و گردان ها رابط بودم زیرا برای حفاظت اطلاعات نمی توانستند خیلی از اطلاعات، دستورات و گزارش‌ها را با بی سیم ردوبدل کنند. به‌غیراز من دو برادر دیگر هم در نقش پیک تیپ انجام‌وظیفه می کردند. هرلحظه آماده بودیم. آقای زین الدین فردی صمیمی و دوست‌داشتنی بود. من را با اسم (عباس جون) صدا می زد. خیلی هم هوای زیردستانش را داشت. برای مثال یک روز از آبادان تا پادگان انرژی اتمی را ایشان و دیگر مسئولین لشکر با ماشین طی کرده بودند و من با موتور از عقب آن‌ها رفتم. آن‌ها چند لحظه زودتر به مقر رسیده و شربتی را آماده کرده بودند. به‌محض اینکه یک لیوان شربت به آقا مهدی تعارف شد، آن را گرفت و به‌طرف من آمد و گفت: «اول عباس جون! او با موتور آمده و خسته شده!» * های‌های درحالی‌که پیک برادر مهدی زین الدین بودم، عملیات والفجر مقدماتی شروع شد. در ابتدای عملیات با برادر مهدی زین الدین و اسماعیل صادقی، مسئول ستاد در یک سنگر کوچک یک متر در دو متر بودیم. یک‌ ساعتی از شروع عملیات گذشت برادران فرماندهی را با موتور به خط رساندم و به سنگر برگشتم. هر بار که به روی سنگر خمپاره یا گلولۀ توپ می خورد مثل گهواره می لرزید و خاک از سقف می ریخت. دو سه ساعت از شروع عملیات گذشت، خبر دادند تعدادی از نیروهای ما روی مین رفته اند. برادر اسماعیل صادقی دست هایش را جلوی صورتش گذاشت و های های گریه کرد. * غریبه سال 1362 همراه بچه های طرح لبیک اعزام شدم. چند روزی از شروع عملیات می گذشت که ما را با هاورگراف به جزیرۀ مجنون منتقل کردند. همین‌که پایم به جزیره رسید، برادر مهدی زین الدین، فرماندۀ لشکر را دیدم. به او سلام کردم. قدری جلو آمد و گفت دوست داشتم بازهم پیکم می شدی! حالا بیا یک موتور تریل بگیر خیلی اینجا به کارتان می آید. در سازماندهی گردان فتح، من، حاج علی مهرابی، مسلم غریب بلوک و عبدالله عزیزی اطلاعات و عملیات گردان شدیم. بعد از چند روزبه دستم ترکش خورد برای همین موتور را تحویل دادم و کمک تیربارچی برادر علی تیموری شدم. یک دستم باندپیچی‌شده بود برای همین یکدستی کمکش می کردم. به سنگر بچه های روستای بق خمپاره خورد به کمک آن‌ها رفتم. چند نفر زخمی و شهید شده بودند. وقتی پیکر غرقه‌به‌خون محمدعلی صداقتی را از زیر آوار سنگر بیرون کشیدیم، یکسر برانکارد را گرفتم تا وی را به پشت خط برسانم. قدری رفتم، داریوش رستمیان از سنگرش بیرون آمد. سرِ برانکادر را از من گرفت. به سنگر برگشتم. از شدت خستگی خودم را در کف سنگر مچاله کردم که دیگر چیزی نفهمیدم. وقتی در بیمارستان 502 ارتش به هوش آمدم، مشخصات و آدرسم را پرسیدند. فردای آن روز وقتی مادرم وارد اتاق شد، من را نشناخت. تمام سروصورتم در اثر موج انفجار گلولۀ تانک دشمن سوخته شده بود. پرستار من را معرفی کرد. تا که سلام کردم. مادرم من را شناخت. آتش چشم هایم را نیز سوزانده بود. 33 روز بستری بودم تا زخم ‌هایم بهتر شد. آن‌وقت توانستند لوله هایی را که در ریه ام کار گذاشته بودند را خارج کنند. پنج شش ماه هم در خانه استراحت کردم تا توانستم به سپاه بروم و در قسمت مخابرات شروع به کارکنم. چشم هایم دید کافی اش را ازدست‌داده بود و علاجی هم نداشت. خدا را شکر می کنم که کم‌وبیش می توانم کارهایم را انجام بدهم. 📗مهرنگاران (خاطرات جانبازان شهرستان دامغان) ✍پدیدآورنده : محمد مهدی عبدالله زاده ┄┄┅═✧❁❁✧═┅┄┄ @Damghan_nama_ir

فیلی که کوه موش زایید مَثَل فیلی که موش زایید، زمانی به کار می‌رود که شخصی، کار وعده داده شده را به ضعیف‌ترین شکل ممکن انجام دهد. حسب تصادف عضو چند گروه شغلی بودم با عناوینی همانند  "تشکل صنفی" اما در فاصله ی یک ساعت بین صبح و عصر که پیام ها را مرور می کردم، بیشتر متمرکز بر موضوعات رفاهی بودند. البته که این دست موارد، ضروریات انسانی و شغلی هستند اما باور دارم، انتظار فاخر و دقیقی در آن ها نهفته نیست و تشکل ها، موضوع ضعیفی را برای خود انتخاب کرده اند. به بیانی دیگر کار اصلی و ریشه ای را که به منافع جمعی و فردی و سازمانی منتهی می شود، مغفول مانده است. محمود مزینانی

🇮🇷هفته بسیج مبارک باد 🔺بازدید از کارخانه فولاد شهرستان دامغان با حضور مهندس صالحی ریاست اداره صنعت معدن تجارت و مهندس خورسی ریاست اتاق اصناف و فرمانده حوزه مقاومت بسیج اصناف سرهنگ علیزاده به اتفاق سید عباس مجیدیان ریاست مرکز نیکوکاری کمیل اصناف و دیگر روسای اتحادیه ها بمنظور ارتقاء دانش و آگاهی از روند تولید آهن اسفنجی در این کارخانه #رزمایش_جهادگران_فاطمی #جهادگران_وارد_میدان_میشوند #کارگروه_جهادی_جهاد_تببین #کارگروه_علمی #حوزه_مقاومت_بسیج_اصناف #روابط_عمومی_اتاق_اصناف

#حدیث امام على عليه السلام: هر انسانى در مال خود دو شريك دارد: وارث و حوادث 📚ميزان‌الحكمه، جلد ۵، صفحه ۵۳۲ #مناسبت #هفته_بسیج بسبج مال انقلاب است بسیج جناحی نیست بسیج لشگر انقلاب است اگر دوگانگی وجود داشته باشد؛ دوگانگی انقلابی و ضد انقلابی است. #امام_خامنه_ای ┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄ ✨یا حَیُّ یا قَیّومُ✨ 🌸سلام بر همراهان عزیز🌸 💫  چهارشنبه 💫 ☀️ ۰۱  آذر                ۱۴۰۲ هجری شمسی 🌙 ۰۸ جمادی‌الاولی  ۱۴۴۵ هجری قمری 🌲 ۲۲  نوامبر          ۲۰۲۳ میلادی

#رسم_ایستادگی 🔺گزیده‌ای از وصیت‌نامه شهدای استان سمنان؛ 🌷خدا خودش گفته من عاشق هرکس شوم، او را خواهم برد 🔹شهید محمدعلی خواجه‌زاده نوشت: با سلام بر پدر و مادرانی که چنین فرزندانی فداکار و از خود گذشته‌ای را در دامن خود پرورش داده‌اند. سلام بر پدر و مادر گرامی‌ام! پدر و مادر مهربانم، راهی که انتخاب شد راه رسیدن به لقاالله است و در این راه اگر لیاقت داشتم و خدا عاشق‌مان شود حتماً ما را خواهد برد، چون که خودش گفته‌ است: «من عاشق هرکس شوم، او را خواهم برد.» #روزشمار_دفاع_مقدس (۱ آذر) • شهادت محمدرضا فرجی‌زاده (شهرستان دامغان، روستای طاق) (۱۳۶۰ ه. ش) • شهادت محمدرضا باشی زرگر آبادی (شهرستان دامغان) (۱۳۶۲ ه. ش) • شهادت رجبعلی دهقان طزره (شهرستان دامغان، روستای طرزه) (۱۳۶۲ ه. ش) • شهادت حسین عبدالله‌زاده (شهرستان دامغان، روستای حاجی آباد) (۱۳۶۵ ه. ش) • شهادت ذبیح‌الله خان محمدی (شهرستان دامغان، روستای زرگرآباد) (۱۳۶۶ ه. ش) #کنگره_بزرگداشت_سه_هزار_شهید_استان_سمنان

سفید پوش شدن دیباج در پی کاهش محسوس دما و بارش برف پاییزی شب گذشته دیباج و ارتفاعات ابوالقاسم کوه سفیدپوش شد

✅با حمایت شرکت فروآلیاژ پارس دامغان برگزار شد ؛ 🔰آئین تجلیل از قهرمانان، مدال آوران، پیشکسوتان و مربیان شهرستان دامغان