داستانی درباره #امام_زمان از قول آیت الله مجتهدی از علماء تهران، نقل شده: شبی در نجف، بعد از اتمام نماز جماعت پشت سر آیت‌الله شهید مدنی و خلوت‌شدن مسجد، ناگهان دیدم آقای مدنی به شدت شروع‌کرد به گریستن، چون به من اظهار لطف‌داشتند به خودم جرئت دادم و از ایشان علت گریه را آن هم این‌طور ناگهانی پرسیدم. ایشان فرمودند: بعد از نماز یکی به من گفت امام زمان (عج) را دیده است که به او فرموده‌اند: ببین این شیعیان بعد از نماز بلافاصله به سراغ کارهای خود رفتند و هیچ‌کدام برای فرج من دعا نکردند. من هم تا این را شنیدم به شدت متأثر شدم و گریستم. آقای مجتهدی می‌گفت: بعدا متوجه شدم، امام زمان علیه‌السّلام این گلایه را به خود ایشان کرده‌بود. 📚پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه @Dastanqm

امام زمان عجل الله تعالی فرجه به یکی از دوستان خود که از آن حضرت پرسیده بود: آقاجان! قربانتان بشوم, چرا با اینکه ما این همه دعای فرج را می خوانیم شما نمی آیید , فرمودند :"شما که دعای فرج را نمی خوانید! شما دعای سلامتی من را می خوانید (یعنی اللهم کن لولیک الحجة بن الحسن .... ) شما باید دعای الهی عظم البلاء را زیاد بخوانید." (امام زمان و سید بن طاووس صفحه238.نجم الثاقب صفحه 480) @Dastanqm

ابوطالب ابوطالب پدر امام على (ع) در ميان قريش بسيار بزرگ و محترم بود، او در تربيت فرزندان خود دقت و تلاش زيادی نموده و از ابتدا آن‌ها را با تقوا و با فضيلت تربيت می‌كرد و از كودكى فنون اسب‌سوارى و رزم و تيراندازى را به ‌رسم عرب به آنها تعليم می‌داد. پيامبر اكرم (ص) در كودكى از داشتن پدر محروم شده بودند، ايشان در ابتدا تحت كفالت جد خود عبدالمطلب قرار گرفته و پس از فوت عبدالمطلب، فرزندش ابوطالب، برادرزاده خود را در دامن پر عطوفت خود بزرگ نمود. همچنين فاطمه بنت اسد، مادر على (علیه‌السلام) و همسر ابوطالب نيز براى نبى اكرم (صلی‌الله عليه و اله) مانند مادرى مهربان، دلسوزى كامل داشت، به‌طوری‌که در هنگام فوت فاطمه بنت اسد، رسول اكرم (صلی‌الله عليه و اله) نيز مانند على (علیه‌السلام) بسيار متأثر و متألم بود و شخصاً بر جنازه او نماز گزارد و پيراهن خود را بر وى پوشانيد. بيست و ششم ماه رجب، روز وفات حضرت ابوطالب (علیه‌السلام)، مدافع بزرگ و با شخصيت اسلام است، لذا در حالی كه اسلام در مسير پيشرفت بود و رسول خدا صلی‌الله عليه و اله به كار خود ادامه می‌داد؛ دو حادثه به وجود آمد كه فشار را بر محمد (صلی‌الله عليه و اله) زياد كرد و آن وفات ابوطالب (علیه‌السلام) و خديجه (سلام‌الله علیها) بود كه سه سال پيش از هجرت اتفاق افتاد، گفته‌اند چنان عرصه بر پيامبر (صلی‌الله عليه و اله) تنگ شد كه نوشته‌اند: «حتى ينثر بعضهم التراب على راسه و حتى ان بعضهم يطرح رحم الشاة و هو يصلى؛ بعضى خاك بر سرش می‌ریختند و بعضى در حال نماز خواندن، زهدان گوسفند بر بدنش می‌ریختند. خلاصه کتاب زندگانی امیرالمؤمنین علیه‌السلام، رسولی محلاتی، سایت آیه الله مکارم شیرازی الغدیر، علامه امینی 📚کنگره بازخوانی ابعاد شخصیتی امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام #حضرت_ابوطالب @Dastanqm

🔴انیمیشن پیامبر عزیز ما، وقتی می‌رفت تو کوچه‌ها -خنده به لب سلام می‌داد یکی‌یکی به بچه‌ها -گل پسر عزیز سلام، غنچۀ خوب من سلام -حمید سلام سعید سلام، حسین سلام حسن سلام ... مبعث حضرت پیامبر مبارک 😀😀 کانال کودکان علی اصغر http://eitaa.com/joinchat/3402432525C2b42624acc

آخرین پیام آور انیمیشن زیبا و دیدنی در مورد مبعث پیامبر اکرم (ص) و طلوع خورشید اسلام در جهان. مبعث حضرت پیامبر مبارک 😀😀 کانال کودکان علی اصغر http://eitaa.com/joinchat/3402432525C2b42624acc

متن حدیث که با عنوان حدیث قدسی در کتاب جنة العاصمة نیز نقل شده این است: یا احمد لولاک لما خلقت الافلاک و لولا علی لما خلقتک و لولا فاطمه لما خلقتکما (ترجمه: ای احمد! اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم و اگر علی نبود تو را خلق نمی‌کردم و اگر فاطمه نبود شما دو نفر را خلق نمی‌کردم) .[۱] در منابع شیعه دو حدیث دیگر با مضمون حدیث لولاک وجود دارد: يَا مُحَمَّدُ وَ عِزَّتِي وَ جَلَالِي لَوْلَاكَ لَمَا خَلَقْتُ آدَمَ وَ لَوْ لَا عَلِيٌّ مَا خَلَقْتُ الْجَنَّة[۲] (ترجمه: ای محمد! به عزت و جلالم سوگندُ اگر تو نبودی آدم را نمی‌آفریدم و اگر علی –ع- نبود بهشت را خلق نمی‌کردم.) لَوْلَاكَ لَمَا خَلَقْتُ الْأَفْلَاك‏[۳] (ترجمه: اگر تو نبودی افلاک را خلق نمی‌کردم.) [۱] الأنصاری الزنجانی، الموسوعة الکبرى عن فاطمة الزهراء، ۱۴۲۸ق، ج ۲۰، ص ۵۱۶ [۲] ابن طاووس، الیقین، ص۴۲۶؛ مجلسی، بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۸، ص۴۰۰. [۳] بکری، الانوار فی مولد النبی، ۱۴۱۱ق، ص۵؛ مجلسی،‌ بحارالأنوار، ۱۴۰۳ق، ج۱۵، ص۲۸ #عيد_مبعث_مبارك @Dastanqm

حدود دویست و شانزده یا سیصد و شانزده سال قبل از هجرت، در روستای «جی‏» (از روستاهای اصفهان) فرزندی به دنیا آمد، که نامش را «روزبه‏» گذاشتند و بعدها پیامبر اسلام(ص) او را «سلمان‏» نامید. پدر سلمان «بدخشان کاهن‏» (روحانی زرتشتی) بود و کار همیشگی‏ اش هیزم نهادن بر شعله آتش. با اینکه سلمان در میان خاندان و محیطی زرتشتی دیده به‌جهان‌گشود، ولی هرگز در برابر آتش سر فرود نیاورد و به خدای یکتا اعتقاد یافت. سلمان در دوران کودکی مادرش را ازدست‌داد و عمه‌ اش سرپرستی او را به‌عهده‌گرفت. سلمان، بعد از آنکه دریافت قرار است او را شش ماه با اعمال شاقه زندانی سازند و پس از آن اگر به آیین نیاکانش ایمان نیاورد اعدامش کنند، با همکاری عمه‏ اش گریخت و روانه بیابان شد. در بیابان کاروانی دید که به سوی شام می‏رفت; پس به مسافران پیوست و ره‌سپار سرزمین‌های ناشناخته گردید. سرانجام سلمان، در همان آغاز هجرت گمشده‌‏اش را یافت و در حالی که برده یک یهودی بود، در محضر رسول خدا(ص) مسلمان شد. بحار، ج 22، ص‏366. #عيد_مبعث @Dastanqm