📸 تصویر کمتر دیده شده از شهید حاج قاسم سلیمانی در زمان دفاع مقدس

کارهایی که باعث شد شهید یوسف اللهی(شهیدی که سردار دلها وصیت کرده بود پیکرش کنار پیکر این شهید به خاک سپرده شود) در سن کم به درجه عرفانی والا برسد از ۱۹ سالگی تا ۲۴ سالگی که شهید شد تمام سالها بغیر از ۴ روز حرام را روزه بود نماز شب ایشان ۲تا ۳ ساعت طول می کشید دائما ذکر خدا می گفت قبل از جبهه تمام هم و غمش کمک به فقرای محل بود هیچگاه دل کسی را نشکست و بسیار مهربان بود چشمان برزخی ایشان سالهای سال باز شده بود و به هیچکس نمی گفت خبرهای غیبی را فقط به حاج قاسم و برای پیروزی در عملیات ها می گفت روزهای آخر عمرش به بعضی بسیجی ها و پاسدارها عاقبت کارشان را گفته بود 💥 ۵ داستان از شهید حسین یوسف الهی 🔹شهید محمد حسین یوسف الهی، فرمانده واحد اطلاعات عملیات لشگر ۴۱ ثارالله کرمان بود و حاج قاسم وصیت کرده بود که در کنار او دفن شود. 1️⃣ همرزم شهید: حسین به من گفته بود در کنار اروند بمان و درجه جذر و مدّ آب که روی میله ثبت می‌شود را بنویس. بعد هم خودش برای مأموریّت دیگری حرکت کرد. نیمه های شب خوابم برد. آن هم فقط 25 دقیقه. بعداً برای این فاصله زمانی، از پیش خودم عددهایی را نوشتم تا کسی کسی متوجه خوابیدن من نشود. وقتی حسین و دوستش برگشتند، بی مقدّمه به من خیره شد و گفت: "تو شهید نمی‌شوی". با تعجّب به او نگاه کردم! مکثی کرد و باز به من گفت: چرا آن 25 دقیقه را از پیش خودت نوشتی؟ اگر می‌نوشتی که خوابم برد، بهتر از دروغ نوشتن بود. خدا گواه است که در آن شب و در آن جا، هیچ کس جز خدا همراه من نبود!!! او از کجا میدانست!؟ 2️⃣مادر شهید: با مجروح شدن پسرم محمّدحسین برای ملاقاتش به بیمارستان رفته بودم؛ نمی دانستم در کدام اتاق بستری است. در حال عبور از سالن بودم که یک دفعه صدایم کرد: مادر! بیا اینجا. وارد اتاق شدم. خودش بود؛ محمّدحسین من! امّا به خاطر مجروح شدن، هر دو چشمش را بسته بودند! بعد از کمی صحبت گفتم: مادر! چطور مرا دیدی؟! مگر چشمانت بسته نبود؟ امّا هر چه اصرار کردم، بحث را عوض کرد! 3️⃣برادر شهید: برای پنجمین بار که مجروح و شیمیایی شد سال 62 بود. او را به بیمارستان شهید لبّافی نژاد تهران آوردند. من و برادر دیگرم با اتوبوس راهی تهران شدیم.از کرمان. ساعت 10:00 شب به بیمارستان رسیدیم. با اِصرار وارد ساختمان بیمارستان شدیم. نمی‌دانستیم کجا برویم. جوانی جلو آمد و گفت: شما برادران محمّدحسین یوسف الهی هستید؟ با تعجّب گفتیم: بله! جوان ادامه داد: حسین گفته: برادران من الآن وارد بیمارستان شدند. برو آنها را بیاور اینجا! وارد اتاق که شدیم، دیدیم بدن حسین تمام سوخته ولی می‌تواند صحبت کند. اوّلین سؤال ما این بود: از کجا میدانستی که ما آمدیم؟ لبخندی زد و گفت: چیزی نپرسید؛ من از همان لحظه که از کرمان راه افتادید، شما را می دیدم! محمّدحسین حتّی رنگ ماشین و ساعت حرکت و... را گفت! 4️⃣همرزم شهید: دو تا از بچّه های واحد شناسایی از ما جدا شدند. آنهم با لباس غوّاصی در آبها فرو رفتند. هر چه معطّل شدیم باز نگشتند. به ناچار قبل از روشن شدن هوا به مقرّ برگشتیم. محمّدحسین که مسؤول اطّلاعات لشکر41 ثارالله کرمان بود، موضوع را با شهید حاج قاسم سلیمانی- فرمانده لشکر ـ در میان گذاشت. حاج قاسم گفت: باید به قرارگاه خبر بدهم. اگر اسیر شده باشند، حتماً دشمن از عملیّات ما با خبر می‌شود. امّا حسین گفت: تا فردا صبر کنید. من امشب تکلیف این دو نفر را مشخّص می‌کنم. صبح روز بعد حسین را دیدم. خوشحال بود. گفتم: چه شده؟ به قرارگاه خبر دادید؟ گفت: نه. پرسیدم: چرا؟! حسین مکثی کرد و گفت: دیشب هر دوی آنها را دیدم. هم اکبر موسایی پور هم حسین صادقی را. با خوشحالی گفتم: الآن کجا هستند؟ گفت: در خواب آنها را دیدم. اکبر جلو بود و حسین پشت سرش. چهره اکبر نور بود! خیلی نورانی بود. می دانی چرا؟ اکبر اگر درون آب هم بود، نماز شبش ترک نمی‌شد. در ثانی اکبر نامزد هم داشت. او تکلیفش را که نصف دینش بود انجام داده بود، امّا صادقی مجرّد بود. اکبر در خواب گفت: که ناراحت نباشید؛ عراقی ها ما را نگرفته اند، ما بر می‌گردیم. پرسیدم: چه طور؟! گفت: شهید شده اند. جنازه های شان را امشب آب می آورد لب ساحل. من به حرف حسین مطمئنّ بودم. شب نزدیک ساحل ماندم. آخر شب نگهبان ساحل از کمی جلوتر تماس گرفت و گفت: یک چیزی روی آب پیداست. وقتی رفتم، دیدم پیکر شهید صادقی به کنار ساحل آمده! بعد هم پیکر اکبر پیدا شد! 5️⃣همرزم شهید: زمستان سال 64 بود. با بچّه های واحد اطّلاعات در سنگر بودیم. حسین وارد سنگر شد و بعد از کلّی خنده و شوخی گفت: در این عملیّات یک راکت شیمیایی به سنگر شما اصابت می کند. بعد با دست اشاره کرد و گفت: شما چند نفر شهید می شوید. من هم شیمیایی می شوم. حسین به همه اشاره کرد به جز من! چند روز بعد تمام شهودهای حسین، در عملیّات والفجر 8 محقّق شد!

از این ماجراها در سینه بچّه های اطّلاعات لشکر ثارالله بسیار نهفته است. خداداندچه رابطه ای بین شهیدقاسم سلیمانی وشهیدیوسف الهی بوده است، خدایا تورابه امام حسین (علیه السلام)راه شهدارانشان مابده تا از قافله عقب نمانیم التماس دعا🙏

همیشه میگفتم کاش میشد عکسی.. نقشی... رخی... یک نشانه ای می دیدم از شهیدان دشت کربلا... برای منِ کربلا ندیده... برای من که عاشورا را فقط شنیده بودم... برای من که آن رشادتها را فقط خوانده بودم، کربلا خلاصه میشد در چند چیز... مردانگی... دستی جدا ز تن... قنوتی به زیر تیر.... نمازی در ابتدای وقت...... نگاهی پاک.... لبی که دوست داشت تشنه بماند... تنی که دوست داشت شهید شود... و نامی به زیباییِ حسین ع... و اینک من مانده ام و یک قاب عکس که عجیب بوی کربلا میدهد... قاب عکسی که همه ی آن چیزهایی که شنیده بودم را به تصویر می کشد.... می دانم به حاج حسین میشناسندت... ولی اینبار میخواهم جور دیگر صدایت کنم و بگویم سلام کربلایی... ♡سلام کربلایی حسین خرازی♡ ✔️گوش کن رفیق... صدای "هل من ناصر ینصرنی" حسین می آید هنوز... هنوز هم میشود کربلایی شد... هنوز هم میشود حسین را یاری کرد... هنوز هم میتوان در رکابش سر داد و‌ زنده ماند... و هنوز هم میتوان در کنارش و برایش شهید شد.

حدیث عاشقی معراج شهدای تهران آبان 1374 عکاس: حمید داودآبادی آن شب درسالن معراج شهدای تهران، وقتی باقی مانده پیکر شهید "مسعود تقی زاده" را روی زمین پهن کردند، همسرش گفت: - اگر اجازه بدهید، می خواهم مقداری از خاک بدن شوهرم را بردارم. که اجازه دادند. جلو که رفت، شروع کرد به گشتن میان استخوان ها. وقتی پرسیدند: - چیکار می کنی؟ گفت: می خوام از این خاک هایی که ازش باقی مونده، مقداری بردارم. گفتند: خب بردار، ولی دنبال چی می گردی؟ گفت: - می خوام از اون جایی که قلبش بوده، خاک بردارم. شهید "محسن تقی‌زاده" متولد: 1 آبان 1342 شهادت: بهمن 1361 عملیات والفجر مقدماتی در فکه بازگشت پیکر: 12 سال بعد، بهمن 1373 شب شهادت حضرت علی (ع) مزار: بهشت زهرا (س) قطعه‌ی 50 ردیف 47 شماره‌ی 19 شهید "مسعود تقی‌زاده" متولد 4 آبان 1337 شهادت 29 آبان 1362 عملیات والفجر 4 در کانی مانگا بازگشت پیکر: 12 سال بعد، آبان 1374 شب شهادت حضرت زهرا (س) مزار: بهشت زهرا (س) قطعه‌ی 50 ردیف 44

خداحافظ،ما رفتیم تهرون یکشنبه5بهمن1365 عملیات کربلای5 شلمچه،سه راه مرگ یک آمبولانس تویوتا،مجروح‌ها را سوارکرد تا به عقب منتقل کند.ماشین پر بود؛اصلاجای خالی نداشت.مجروحین پس از خداحافظی،در ماشین جای گرفتند.«قاسم گودرزی»که یک پایش چندماه قبل درعملیات قطع شده وحالا مصنوعی بود،پای سالمش ترکش خورده بود. بزور روی لبۀ شیشۀ عقب آمبولانس که شکسته بود،نشست.درحالی که می‌خندید،دستش را بطرف ما تکان داد وگفت: -خداحافظ بچه‌ها.ما رفتیم تهرون. هنوز آمبولانس چندمتری دور نشده و حرف قاسم تمام نشده بودکه درمقابل چشمان ناباور ما، گلوله‌ای مستقیم را دیدیم که ازسمت چپ،از تانکی عراقی شلیک شد و عجولانه ازپهلو، از در عقب پشت راننده واردشد. درحالیکه وحشیانه ازطرف دیگر خارج می‌شد،بدن‌های تکه‌تکه را که بعضی درحال سوختن بودند، هرکدام به طرفی پرت کرد. با منهدم شدن آمبولانس و درپی آن آتش گرفتنش،امکان جلو رفتن نبود.جالب آن بود که رانندۀ آمبولانس و پسرخاله‌اش که درکنارش نشسته بود،هردو سالم به بیرون پرت شدند. اجساد شهدا درجاده پخش شدند و عراق از شادمانی زدن آمبولانس پر از مجروح،با خمپاره 60آن‌جارا زیرآتش گرفت تا کسی نتواند جلوبرود. یک آن ازهمان فاصلۀ 40-50متری، متوجه تکان‌ خوردن‌های مشکوکی شدم.باخودم گفتم امکان دارد کسی از آنها زنده باشد و به کمک نیازداشته باشد.بی‌خیال خمپاره‌ها شدم و باذکر وجعلنا به ‌طرف آمبولانس دویدم. کنارش که رسیدم،سریع روی زمین درازکشیدم.سعی کردم درفرصت اندک،باچشمانم اطراف را بکاوم و هرکه را زنده است، پیدا کنم. تنهای تنها،کنار آمبولانسی که می‌سوخت، درازکشیده بودم،ولی هیچ ندیدم جز تکه‌های بدن که درحال جان دادن بودند؛دستها، پاها وسرهایی که به اطراف پاشیده بودند. آن‌چه ازدور دیده بودم،چیزی نبود جز تکان‌های غیرارادی دست وپای قطع ‌شدۀ شهدایی که بدن‌شان متلاشی شده بود. نقل ازکتاب:از معراج برگشتگان

🔴 | محرم_در_جبهه | 🔻 رزمنده‌ها در ايام ماه محـرم و صفر بعد از نمازِ جماعتِ صبح، ظهر وعصر مراسم روضه‌خوانی برگزار و قبل‌از نماز مغرب وعشا بصورت دسته عزاداری برای برپايی نماز به سوی حسينيه هاحركـت می‌ كردند. هر گردان به طور جداگانه حسينيه‌ ای سرپا می‌كرد و رزمنده‌ها به برپايی عزاداری می‌پرداختند. 📍به‌اين ترتيب كه گردان‌ها بطور مخصوص برای خودشان چادر می‌زدند و از گردان‌های ديگر دعوت می‌شد تا در مراسم عزای سيد و سالار شهيدان شركت كنند. 🌹🍃🌹🍃

✅تصاویری ناب از آغاز عملیات #والفجر 8 با رمز یا #فاطمه الزهرا سلام الله علیها

🌷به یاد جانباز شهید سردارحاج داود کریمی که پرچم به اهتزاز درآمده از مردانی‌ست که برای این خاک همه چیز گذاشتند و هیچ بر نداشتند. اما در روزگار پرتوقعی و کم‌کاری، در روزگار هیچ نکردن و هزار خواستن، سخت است محتوای حاج داود کریمی را عرضه کنی که همه وجودش را گذاشت و هیچ بر نداشت. از اعضای شورای مرکزی سپاه فرمانده سپاه غرب کشور فرمانده سپاه تهران فرمانده عملیات جنوب کشور در زمان آغاز جنگ... شهادت: شهریور ماه ۱۳۸۳

❇️ چکیده ای از صحبت های آقای منصور کوچک محسنی در ارتباط با جانباز شهید سردار حاج داود کریمی : شهید حاج داود با داشتن تقوا، به بصیرت، شجاعت، مقاومت، استواری دست پیدا کرده بود. ایشان اهل حق بود، با سختیها و گرفتاریها، گره ها و مشکلات زندگی صبور و تحمل پذیر بود. در زندگی شخصی و اجتماعی مصداق بارز عمل کننده به این حدیث از امیر المومنین علی علیه السلام بود: «فی حلالها حساب و فی حرامها عقاب» حق و باطل را می شناخت و منافع دنیایی خود را جهت پیمودن مسیر حق زیر پا می گذاشت. دعوت شیطان را نمی پذیرفت. پست، مقام، اموال و زندگی دنیوی را رد می کرد. یکی از علائم ایمان این است که تحسین و تقبیح دیگران نزد انسان یکسان باشد. اگر عیب و ایرادی را برای ایشان بیان می کردی خوشحال می شدند و اگر به تعریف و از خوبی هایش مطلبی را بیان می کردی، خوشحال نمی شد. اگر ظلمی هم به ایشان می شد، مانند جامعه امروز ما دهان را باز نمی کرد و با تهمت، غیبت و ناسزاگویی سخن گوید. ظلم و بی عدالتی به خودشان را با صبر و بردباری تحمل می کردند ولی ظلم به مردم و جامعه را نمی پذیرفتند و در کنار آن، راه سکوت را نادرست می دانستند. دوستی و دشمنی او با انسانها، برای خدا بود. هیچ زمانی برای خود، خانواده اش و منافعش، دوستی و دشمنی با فردی را مهیا نمی کرد. ارزشهای ماندنی برای ایشان عبادت، جهاد، اخلاق، بندگی خدا و خدمت به مردم بود. اکنون هیچکس نمی گوید آن شهید چه مسئولیت هایی داشت! فرمانده بود، رئیس بود، پولدار بود، بی پول بود، وکیل بود ... ولی همه عنوان می کنند که ایشان، مومن، متدین، با تقوا، صادق، خاکی، بدون ریا، زحمت کش و با اخلاق بود. ارزش هایی که امروز همراه ایشان است. حاج داود، دنیا را مسافرخانه ای می دانست که اسکان در آن موقت است و باید بزودی آن را ترک کرد و در حال سکونت موقت در یک مسافر خانه باید مراقب بود، تا از میکروب‌های موجود در آن که همان دنیا طلبی است دوری کند وخود را آماده سفر به خانه اصلی کند. آن شهید به شهدای انقلاب و جنگ ارادت خاصی داشتند. شوق به آخرت و دیدار با شهدا از آرزوهایش بود. از عذاب الهی خوف داشت و ذکر خدا پشتیبان ایشان بود. خداوند باریتعالی در قلب ایشان نشسته بود. چون دنیا برایشان کوچک و حقیر بود. قلب بزرگ می تواند جایگاه خدا باشد. می گویند: سلام روزانه مسلمین به هم، بهشت را به یکدیگر تعارف کردن است و هر کسی که درونش مملو از سلام باشد، بدانید که بهشتی است. آن شهید درونش پر از سلام بود. وجودش پر از خیر خواهی و معرفت. شهید بهشتی فرمودند : بهشت را به بها دهند ، نه به بهانه شهید حاج داود ، بهای اخلاق ، ایمان و خلوص نیتش بهشت بود . اخلاق ، رفتار ، کردار ،کلام و سخنان شهیدان ، با رفتارها ، کردارها و اخلاق عده ای ، در جامعه‌ی امروزی ، فاصله زیادی داشت. متاسفانه امروز ، بددهنی ، بی ادبی ، بی حرمتی ، ....سند و سر قفلی افرادی در صحنه قدرت و سیاست شده است. دوستان و آشنایان از دیدار با شهید حاج داود ، لذت می بردند . لذت از کلام ، سخن ، نصیحت هایشان ، از شوخی هایشان ، از لبخندشان . این شهید عزیز ، ستار العیوب دوستانش بود . برادران گرفتاریها ، مشکلات خود و دیگران را با ایشان در میان می گذاشتند . کلام و راهنمایی ایشان روحیه بخش و گره گشا بود . خود ایشان با سختیها یی که داشتند ، همیشه با گشاده رویی ، محبت و یاری دادن ، راه گشای مشکلات بودند. شهید حاج داود با خدواند معامله کرد ، خود را به کسی ، چیزی ، مقامی نفروخت ، خود را به خدا فروخت . شهید حاج داود کریمی ، مجسمه عفت ، مردانگی و آزادی بود .

چه کربلاست... کشف پیکرهای مطهر سه شهید پنجشنبه ۱۱شهریور ۱۴۰۰

✅تصاویری دیده نشده از روز قبل عملیات والفجر 8 با رمز یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها