#سلام_بر_ابراهیم 🌻 فقط براے خدا راوی: یڪے از دوستان شهید رفتہ بودم دیدن دوستم. او در عملیاتے در منطقہ غرب مجروح شد. پاے او شدیدا آسیب دیدہ بود. بہ محض اینڪہ مرا دید خوشحال شد و خیلے از من تشڪر ڪرد. اما علت تشڪر ڪردن او را نمے فهمیدم. دوستم گفت: سیدجون خیلے زحمت ڪشیدے، اگر تو مرا عقب نمے آوردے حتما اسیر مے شدم! گفتم: معلوم هست چے مے گویے!؟ من زودتر از بقیہ با خودروے مهمات آمدم عقب و بہ مرخصے رفتم. دوستم با تعجب گفت: نہ بابا، خودت بودے ڪمڪم ڪردے، زخم پاے مرا هم بستے! اما من هرچہ مے گفتم: من این ڪار را نڪردم، بے فایدہ بود. مدتے گذشت. دوبارہ بہ حرفهاے دوستم فڪر ڪردم. یڪدفعہ چیزے بہ ذهنم رسید. رفتم سراغ ابراهیم! او هم در این عملیات حضور داشت و بہ مرخصے آمد. با ابراهیم بہ خانہ دوستم رفتیم. و بہ او گفتم: ڪسے را ڪہ باید از او تشڪر ڪنے، آقاابراهیم است نہ من! چون من اصلا آدمے نبودم ڪہ بتوانم ڪسے را هشت ڪیلومتر آن هم در ڪوہ با خودم بہ عقب بیاورم. براے همین فهمیدم باید ڪار چہ ڪسے باشد. یڪ آدم ڪم حرف، ڪہ هم هیڪل من باشد و قدرت بدنے بالایے داشتہ باشد. من را هم بشناسد. فهمیدم ڪار خودش است! اما ابراهیم چیزے نمے گفت. گفتم: آقا ابرام بہ جدم حرف نزنے از دستت ناراحت مے شم. اما ابراهیم از ڪار من خیلے عصبانے شدہ بود. گفت: سید چے بگم؟! بعد مڪثے ڪرد و با آرامش ادامہ داد: من دست خالے مے آمدم عقب. ایشان گوشہ اے افتادہ بود. پشت سر من هم ڪسے نبود. و من هم تقریبا آخرین نفر بودم. در آن تاریڪے خون ریزے پایش را با بند پوتین بستم. و حرڪت ڪردیم. در راہ بہ من مے گفت سید، فهمیدم باید یڪے از رفقاے شما باشد. براے همین چیزے نگفتم. تا رسیدیم بہ بچہ هاے امدادگر. بعد از آن ابراهیم از دست من خیلے عصبانے شد. و چند روزے با من حرف نمے زد! علتش را مے دانستم. او همیشہ مے گفت: ڪار ڪہ براے خدا باشد، گفتن ندارد. *** بہ همراہ گروہ شناسایے وارد مواضع دشمن شدیم. مشغول شناسایے بودیم ڪہ ناگهان متوجہ حضور یڪ گلہ گوسفند شدیم. چوپان گلہ جلو آمد و سلام ڪرد. بعد پرسید: شما سربازهاے خمینے هستین؟! ابراهیم جلو آمد و گفتم ما بندہ هاے خدا هستیم. و بعد پرسید: پیرمرد توے این دشت و ڪوہ چہ مے ڪنے؟! گفت: زندگے مے ڪنم. دوبارہ پرسید: پیرمرد مشڪلے ندارے؟! پیرمرد لبخندے زد و گفت: اگر مشڪلے نداشتم ڪہ از اینجا میرفتم. ابراهیم سراغ وسایل تدارڪات رفت. یڪ جعبہ خرما و تعدادے نان و ڪمے هم از آذوقہ گروہ را بہ پیرمرد داد و گفت: اینا هدیہ امام خمینے(ره) براے شماست. پیرمرد خیلے خوشحال شد. دعا ڪرد و بعد هم از آنجا دور شدیم. بعضے از بچہ ها بہ ابراهیم اعتراض ڪردند؛ ما یڪ هفتہ باید در این منطقہ باشیم. تو بیشتر آذوقہ ما را بہ این پیرمرد دادے! ابراهیم گفت: اولا ڪہ معلوم نیست ڪار ما چقدر طول بڪشد. درثانے مطمئن باشید این پیرمرد دیگر با ما دشمنے نمے ڪند. شما شڪ نڪنید، ڪار براے رضاے خدا همیشہ جواب مے دهد. در آن شناسایے با وجود ڪم شدن آذوقہ، ڪار ما خیلے سریع انجام شد. حتے آذوقہ هم اضافہ آوردیم. ┈•••••✾•••🌿🌸🌿•••✾•••••┈ ☘️ @dehghan_amiri20 ☘️ ┈•••••✾•••🌿🌸🌿•••✾•••••┈