تا وقتی روضه‌‌ها‌ی ِ سیدمهدی حسینی هست ، یعنی برای ِ گریه بهونه داریم ..

دفتر نوشته‌هایم را سفید می‌گذارم .. مولا جان ؛ بی تو بودن که نوشتن ندارد، درد دارد .

- دل‌های ِ امیدوار ، شکوریان‌فرد ..

اول نبودن‌های ِ طولانی ِ شما ، بی‌خبری های ِ ما از شما ، دل‌تنگی‌های ِ ما برای ِ شما ، بی‌چارگی های ِ ما از تنهایی شما .. شما برای من یک خاطره‌ای که هیچ‌وقت اتفاق نیفتاده ، اما همیشه در زندگی‌ام بوده . جز شما نه کسی را دارم ، نه می‌خواهم داشته باشم ؛ جز شما نه کسی را دوست دارم و نه دوستی‌هایم را حرام دیگری میکنم . جز شما نه به کسی فکر میکنم ، نه فکر و ذهن و دلم را آلوده‌ی ِ حضور کسی می‌خواهم .. وقتی شما حاضری دنیا برای ِ من است و وقتی شما غایبی کور میشوم و هیچ نمی‌بینم . هستی‌ام گره خورده به هست شما ، پس زیر سایه‌ات مستدام میمانم تا بیایی ! از غیبت بیچاره‌ترینم و با آرزوی آمدنت امیدوارترین ..

عیدتون مبارک :›♥️

- نزار دوری از حرم اشکام ُ جاری کنه ..

دل داده‌ایم ، با فرسنگ ها فاصله ..

و شاید رسم دلدادگی‌ها این است ، مجنون به دور از لیلی ..

-

هر که به حسین دل می‌سپارد پیداست دلی برای سپردن دارد ؛ هر که برای حسین اشک میریزد ، پیداست که چشمی برای گریستن و اشکی برای ریختن دارد . هر که در مصیبت حسین ، دلش می‌شکند و اشکش جاری می‌شود ، پیداست که اهل ِ محبت است . و هر که اهل ِ محبت است ، مجذوب ِ حسین می‌شود ؛ دیر یا زود ، خودآگاه یا ناخودآگاه . و هر که مجذوب ِ حسین شود ، از جنس ِ حسین می‌شود ، متصف به صفات ِ حسین می‌شود . متخلق به اخلاق ِ حسین می‌شود . و در دنیا هر که از جنس ِ حسین باشد ، هر که مجذوب ِ حسین بشود ، هر که با حسین پیوند بخورد ، هر که حسینی شود ، در جهان ِ آخرت نیز حسین سراغش را میگیرد ، پیدایش می‌کند و رفاقت و شفاعت و همدلی‌اش را با او ادامه می‌دهد . و مگر ممکن است کسی حسینی باشد و بهشتی نباشد ؟ و مگر ممکن است که کسی از جنس ِ حسین بشود و وارد بهشت نشود ؟ بهشتی که خود از نور ِ حسین آفریده شده است .

حساب ِ عباس اما از حساب ِ عالم و آدم جداست ؛ عباس ، دست پرورده منحصر به فرد ِ خداست . عباس کسی است که پای ِ اهل ِ زمین را به آسمان باز می‌کند ، عباس کسی است که دست خاک را به افلاک می‌رساند . عالم عباس برتر از حساب و کتاب و دنیا و ما فیهاست . ما از عباس بیعت خواستیم ، او دست داد . ما قول طلب کردیم تو سر نهاد . عباس پیمانش را پیش از تولدت بست و پیمانه‌اش را پیش از ورود به محفل گرفت . او به محض ِ شنیدن دعوت چنان بی‌قرار ِ دیدار ِ جانان شد و چنان دل از کف داد که تا موعد ضیافت نایستاد و چشم و نگاهش را پیش فرستاد ، او دست و دلش را هم پیش از خودش روانه ضیافت کرد ‌.. و این بود که پدر و مولایمان ؛ امیر مؤمنان ، به محض ِ تولدش بر دستهای ِ او بوسه میزد . و این همان دستها بود که من و بردارم حسن ، از هم سبقت می‌جستیم برای بوسیدن . و این همان دستها بود که من و سجادم هر کدام دو بار به دست لبهایمان سپردیم . هم پیش از هدیه دادن و هم پس از مقبول افتادن . کاش مردم میدانستند که خداوند ِ ارحم الراحمین ، کلید چه ابوابی را به دست این دستهای ِ نازنین سپرده است . - و شاید قمر بنی هاشم شدی تا بمانی برای ِ حسین ..

-

تیکه‌هایی از کتاب ِ سقای آب و ادب .. قشنگ بود ، با بغض ِ تو تک تک ِ کلماتش ؛

مادرت اهل ِ همین خطه‌ی ِ ایران بوده ، نسبت ِ ما و شما ، نسبت ِ خویشاوندی‌ست .

- کاش زمان برگرده ، تو رو برگردونه !′

- آنان که دوستشان میداشتم رفتند ، و من مانده‌ام درمیان آنان که دوستشان نمی‌دارم .

-

کرب و بلایت را دوست دارم ، خودت را دوست تر :›››