میگردم و میگردم و میگردم و آخر ، روزی به رویِ خاکِ تو سر میگذارم . .

[ دلِ ما هم مثلِ پهلویِ شما شکسته . . ]

مادر ، شرمنده میونِ روضه‌هات جون نمیدم *

[ - ببین داغ ِ تو با حیدر چه کرد . . ]

[ تابوتِ تو اومد، خونه خرابم کرد . . ]

برایِ دل‌های درمونده . .

چَشمی به عکس می‌افتد و . . سینه سنگین می‌شود ، دستِ سرد لرزان می‌شود ، دریایِ دل تلاطم میابد ، آسمانِ ذهن خاکستری می‌شود ، کوهِ بغض بزرگتر و بزرگتر می‌شود ، از ریزشِ کوه هِق هِق سر می‌آید و دلتنگیِ به سر آمده را آشکار می‌کند . و من جایی میانِ دلم ، امید دارم به پایان یافتنِ این انتظار ، برایِ اتمامِ این فاصله ، برایِ کبوتری که دور افتاده با دلی تنگُ ، ذهنی آشفته ، خستگی دیده ، زخم خورده ، حرف شنیده ، هراسون ، داغون ، هیرون . . تا به آغوش بکشی تن خسته را ، نفس بدی محتاجِ نفس را ، جان بدی جانِ از تن رفته را ، پایان دهی بغضِ بی پایان را و آرام کنی دلِ آشفته را . . دلخوشم به آخرِ این دلتنگی که ختم میشود به ، جایی میانِ آغوش شما ، میانِ صحن و سرای شما ، روبرویِ ضریح شما ، چشیدن آبِ شفایِ شما و مرحم زخم هایم . . بابـای آهوها . . . :))!

[ بر دلی حسرتِ دیدارِ حرم مانده هنوز . . ]