یه جایی از دعای عرفه، امام حسین از خدا تشکر میکنه و میگه: ممنون که به ابراهیم رحم کردی؛ نذاشتی پسرش جلوی چشمهاش ذبح بشه :))
نه حال جنگ مرا مانده با زمانه، نه صلحی؛ سپردهام به نجف تا "علی" چه حکم نماید .
زمان ِ آشنایی ما برمیگردد به دوران ِ بچگیم، زمانی که بر زمین افتادم و مادرم گفت بگویم : یاعلی (ع) :))