مـی‌گـفـت شـب‌خـواب‌حـاجـی‌دیـدم چنـدشـب‌پیشش‌رفتـه‌بودم‌سرمـزارش بعـدتـوخـواب‌ازش‌پرسیـدم -چـی‌شدحـاجـی‌انفجـارچطوربـود!؟ گفـت‌انفجــار! مـااصلـا‌نفهمـیدیم‌انفجـار‌،داشتیـم‌می‌رفتیـم دیـدم‌یهـومـولاالموحــدین‌صـدام‌مـیزنـهٔ مـی‌گـه‌بیـا! مـام‌رفتیـم بعدفهمیـدم‌انفجـاررخ‌داده..

:)))

برای‌ما‌دم‌از‌‌آزادی‌میزنن!"

مانده‌ام‌درپَسِ‌این‌شهرپُرازدودوگناه من‌بدونِ‌توچطورنایِ‌نفس‌رادارم..؟!(:💔 #رفیق_شهیدم #آرمان‌_علی_وردی

‏امان از اون لحظه ای که یکی تو هیئت بهت میگه تو دلت پاک واسه منم دعا کن، از سوم ابتدایی گناهات مثل یه فیلم تو‌ ذهنت رد میشه :)))) #الهی_العفو

براندازا در حرف vs براندازا در عمل 😂

▪️یکی به براندازا بگه خروش مردم اینه نه اون چهار نفری که شما عکس میزارید ازشون...

❌ شایعه نصب تابلوهای زن زندگی آزادی و مهسا امینی در تهران ✅ واقعیت 🔻 کلیپ پخش شده، بازتولید یک فیلم دیگری است که با نرم افزار "motion tracking" واقعیت را تحریف کرده‌اند. در فیلم‌های هالیوودی نیز از این تکنیک استفاده می‌شود. تولید و پخش این کلیپ‌ها نوعی تنفس مصنوعی برای احیای اغتشاشات و القاء موفقیت آن (حداقل برای خارج کشور) است. مشاهده کلیپ فوق برای افزایش سطح #سواد_رسانه توصیه می‌شود.

🔺تصویر بالا، پاریس در کریسمس 🔻تصویر پایین، تهران در کریسمس

فیلمی از استقبال پرشور از هادى چوپان در فرودگاه شيراز بعد از قهرمانى در مسترالمپيا

❤️ آرمان جان... مدت هاست که از شهادت‌ت میگذرد... الحمدلله خیلی ها برایت مراسم می‌گیرند، کتاب تولید میکنند، مستند می سازند، از سراسر ایران تا خارج از کشور... خون تو حریف میطلبد! آهای کسانی که بدنبال جاودانگی هستید، زندگی تان را مثل آرمان به خدا هدیه کنید تا هیچوقت نَمیرید... این مدت در فراق تو رفقایت به خیلی از خاطراتت فکر کردند... ما هنوزم مبهوت توئیم. تویی که هنوز انگار مشغول کار فرهنگی و تربیتی هستی... فرهنگ شهادت را زنده کردی و مربی در راه ولیّ ایستادنِ ما شده‌ای... "وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقون" خیالم راحته، چون تو هنوزم هستی... هنوزم آرمان هایت مثل قلب تپنده زنده است... هنوزم جوانانی مثل تو هستند که بخاطر امام زمان (عج) طلبه شوند، هنوزم کانون تربیتی حوزه آیت الله مجتهدی (ره) فعال است... هنوزم مسجد امام علی(ع) شهران پر نوجوان است... هنوزم وقتی در مراسم هایمان وقتی به شعر " من اصلا اومدم برات شهید بشم" میرسیم محکم تر سینه میزنیم... تویی که همیشه بین ما عادی رفتار میکردی، خنده، شوخی، درس، زیارت... انقدر نزدیک به ما که حالا فکر میکنیم بعید نیست ما هم شهید بشیم!!! با خودم فکر میکنم: آیا منم مثل تو شهید میشوم؟! مثل تو برایم کتاب بنویسند... سر مزارم شلوغ بشود... عکسم توی دست مردم بدرخشد... حاجات مردم را روا کنم... حضرت آقا ازم تعریف کنند... چه بشود.... اما! یه لحظه به خودم می‌آیم! علت را یافتم. من بخاطر همین ها شهید نمی‌شوم... تا وقتی نگاهم به این دنیا است، تا وقتی به وظیفه نگاه نمیکنم، تا وقتی مثل تو روی باورهایم خون که بماند، حرکت هم نمیکنم؛ شهادتی در کار نیست. این منم که درگیر خیال دنیا شده‌ام. تو بُردی... همه چیز را... مطمئنم آن طرف آنقدر خبرها زیباتر هستند که این چیزها توجه‌ت را بخود نمی‌گیرد... حالا ما مانده‌ایم... تو بگو، تو بگو چه کار کنیم؟ چه بگوییم؟ چه ببینیم؟ چه بشنویم؟ کجا برویم؟ مسیرمان را چطور انتخاب کنیم؟ چه کار کنیم شهید بشویم؟ آری آری میشنوم، میبینم، حس میکنم، با تک تک استخوان هایم، از اعماق وجودم میشنویم که پاسخ تو به تمامی این سوالات این است: زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست... پس؛ رفیق! بمن نگاه کن! در من جستجو کن! با من حرف بزن! بدنبالم بگرد! سرانجام راه را پیدا میکنی... [مثل همیشه] یاعلی مدد! :)) ✍ رفیق جامانده‌ات

—