✨﷽✨ #تلنگر ✍تب تند بیماری کرونا این روزا خیلی منو به فکر انداخته. این چند روز کاملا فهمیدم که اگه بدونیم چیزی به ما آسیب میزنه با همه وجود سعی می ‌کنیم از اون دور بشیم. اما یه سوال! مگه نمیشه گفت گناه برای روح مثل کرونا برای جسمه؟ همون قدر خطرناک و حتی مُسری.مگه گناه روحمون رو آلوده به عفونت و زندگی مون رو مختل نمیکنه؟ پس چرا وقتی برای کرونا نگرفتن، مدام دست هامون رو می‌شوریم، فکری برای ضدعفونی کردن روحمون از گناهان نمی‌ کنیم؟ اگه برای کرونا نگرفتن از افراد مشکوک به بیماری، فاصله می ‌گیریم، چرا برای آلوده نشدن روحمون، از همنشینی با گناهکارا خودداری نمی کنیم؟ انگار بیماری روح رو بی‌ اهمیت تر از بیماری جسم می ‌دونیم و باور نداریم که آلودگی روح هم، اول از ویروس غفلت و گناه شروع میشه و بعد گناه آروم آروم تمام وجودمون رو می ‌گیره. باور کنید که روح هم مثل جسم حتی شاید بیشتر، به مراقب و مداوا احتیاج داره! چون همون طور که ویروس کرونا جسم رو ضعیف می ‌کنه، ویروس گناه هم روح رو ضعیف می ‌کنه.